Múðralúsík

Ekki láta heitið á pistlinum rugla ykkur. Ég held að þetta heiti sé ættað frá móðurafa mínum, sem ég man ekkert eftir, en heyri oft af. Datt þetta bara í hug af því helgin fram til þessa hefur verið svolítið rugluð, en ósköp góð samt. Slatti af misskilningi og uppákomum, sú besta þegar sími eins heimilismeðlims fékk að fljóta með uppi á húddinu á bílnum mínum og út í Skátakot, yfir 5 hraðahindranir. En bóndinn kom heim með enn einn verðlaunapeninginn úr Bakkareið hér á nesinu, hörð samkeppni, þannig að hann var sáttur við sætið, þótt hann hafi stundum farið ofar.

En sem sagt, svo fór ég á lúðrasveitartónleika að hlusta á systursyni mína tvo, sem búa á næsta nesi til hægri (eða vinstri, eftir því hvernig maður snýr). Þeir eru hvor í sinni sveitinni, Sveinn Rúnar yngri og í þeirri með yngri börnunum, en Kjartan í eldri barna/unglinga-lúðrasveitinni, sem ég hef heyrt í áður og er alltaf að verða betri og betri. Heyrði þar meðal annars í fyrsta sinn lag eftir Tómas R. sem heitir eftir ágætum kokteil, Dakiri og nú er ég alveg ákveðin í að leita að þessu lagi á netlendum, vona að það hafi verið hljóðritað. Krakkarnir spiluðu það líka flott. Reyni svo að finna tíma til að skutla inn myndum og kannski tón- og myndbroti á morgun, þó ekki væri nema fyrir Magga frænda ;-)

Vor í lofti og er þjóðin tilbúin í smá bjartsýniskast (eða ekki)?

FAllegir vordagar og bjartsýnismælirinn í Hafnarfirði sýndi 9 gráðu hita í gær meðan sá raunsæi í bílnum hélt sig við 4 gráðurnar. Eins virðist örla á bjartsýni innan um svartsýnishjalið, auglýsendur auglýsa lækkun vöruverðs vegna styrkingar krónunnar meðan Seðlabankinn spáir hruni  fasteignaverðs og talsmaður SA spáir hruni trúverðugleika Seðlabankans, eða er hann bara að óska þess svo han sjái þær breytingar sem hann vill fá? Rétt eins og vorið með fallegu gluggaveðri og kulda í bland, þá eru teiknin á lofti efnahagsvorsins misvísandi. Ég á eftir að taka sérstaka rispu á þeirri undarlegu umræðu sem hefur verið um ESB-aðild og evrumál, þar sem Eiríkur Bergmann hefur tekið saman skýrslu um ágæti aðildar að ESB og/eða upptöku evrunnar á buddu almennings. Hverjar eru fréttirnar, Eiríkur Bergmann að útmála kostina við að ganga inn í Evrópusambandið? Það væri fréttnæmt ef hann teldir einhverja annmarka á slíku, ÞAÐ væri frétt. En ég þarf að fara í gegnum alla fyrirvarana sem hann setti í frétt annarrar hvorrar sjónvarpsstöðvarinnar á fimmtudagskvöld til að segja ykkur nánar frá því. Nóg í bili, úti skín sólin og veðrið í stofunni minni er að gefa einhver fyrirheit um góðan dag, jafnvel gott vor.

Slæðingur af ljóðabókum hefur verið á stofuborðinu okkar að undanförnu, meðal annars borgarskáldið Tómas. Það er hann sem yrkir:

Í nótt hefur vorið verið á ferli

og vorið það er ekki af baki dottið

því áður en fólk kom á fætur í morgun

var fyrsta grasið úr jörðunni sprottið

Reyndar sé ég aðallega fagurfjólubláa krókusa stinga sér upp úr moldinni þessa dagana en ekki mörg strá. Það er svo alveg óþarfi af Tómasi að  enda ljóðið eins og hann gerir, en þetta er bara svo fyndin vísa að hún fær að fljóta með, og sumir vilja nú reyndar halda því fram að við séum á þessu stigi núna, eftir þenslufyllerí undanfarinna ára:

En sumir halda að hausti aftur

þá hætta víst telpur og grös að spretta

og mennirnir verða vondir að nýju

því víxlarnir falla og blöðin detta.  

Máttur og máttleysi auglýsinga

Dagskrárhefti sem datt inn um lúguna í dag var aldrei þessu vant lesið á heimilinu, venjulega fer það beint til mömmu, sem ekki fær svona ,,þéttbýlispóst" enda býr hún nokkra tugi metra frá skipulögðu gatnakerfi.

Nema hvað, ég sá þessa frábæru auglýsingu frá hreingerningarfyrirtæki þar sem það benti fyrirtækjum og húsfélögum á að það gerði fólki tilboð í reglubundnar ræstingar að kostnaðarlausu. Nú býst ég við að tilboðið sé gert að kostnaðarlausu en ekki að þrifin séu að kostnaðarlausu, en blessuð málfræðin gerði auglýsinguna skemmtilega tvíræða. Sú tilgáta kom reyndar fram á heimilinu að einhver myndi láta á þetta reyna, en líklega nennir því enginn.

Reyndar voru fleiri auglýsingar í þessu litla riti sem virkuðu vel, aðallega niðurtalning á nokkrum nýjum og gömlum sjónvarpsþáttum sem toguðu (ekki meira þó en svo að ég man ekkert hvaða þættir þetta voru, fyrir utan Grey's Anatomy sem er sárt saknað, hefst í apríl! og dagskrárritið sem nær fram til  16. apríl sýnir ekki tangur né tetur af nýjum þáttum úr seríunni). En á hinn bóginn verð ég að viðurkenna að aðrar dagskrárauglýsingar hafa þveröfug áhrif á mig. Svalbarði er gott dæmi. Eflaust er þetta vænsti þáttur, og Ágústa Eva gerði góða hluti með Silvíu Nótt og í Mýrinni, en þessar auglýsingar virka þannig á mig: Ekki horfa! Alveg sama þótt ég þykist elska absúrd húmor. Ég elska líka fyndinn húmor. En svo getur vel verið að ég detti niður í þennan þátt einn góðan veðurdag og hrífist með.

Vona að slysaöldunni fari að linna

Óvenju mikið af alvarlegum slysum þessa dagana, vonandi fer þessu að linna. Allar sögurnar á bak við hvert slys minna mig á hvað það er dýrmætt þetta líf. Vissulega er það margt fleira en slysin sem getur sett strik í þann reikning, það fer ekkert á milli mála, en hvað varðar slysin þá er þó hægt að gera eitthvað til að stemma stigu við þeim, og þar á ekki að horfa í kostnað - annars erum við farin að setja verðmiða á líf og limi fólks og það er ekki sæmandi.

Margrét Pála: Ég var svo lánsöm að vera ekkert sérlega lukkulegt barn - viðtal í Húsfreyjunni

Fyrr á þessu ári var ég svo heppin að fá tækifæri til að taka viðtal við Margréti Pálu Ólafsdóttur, höfund Hjallastefnunnar, sem flestir þekkja. Hafði reyndar lengi dreymt um að taka viðtal við hana, enda hlýtur það að vera óskaviðtal allra blaðamanna, sem áhuga hafa á kvenfrelsismálum. Nú er blaðið komið út, Húsfreyjan, og ég er himinilifandi yfir því að sjá að viðtalið er eins gott og mig minnti, sem er reyndar vegna þess að viðtalsefnið er kona sem hefur ákveðnar skoðanir, setur þær skýrt fram og stendur og fellur með meiningu sinni.

Hún segir frá þeirri skemmtilegu tilviljun í þessu viðtali að þegar hún skrifaði grein í Húsfreyjuna um Hjallastefnuna fyrir hartnær tveimur áratugum þá féll sú grein alveg í skuggann á sams konar efni í Bleiku og bláu, sem þá var virðulegt rit um kynlíf, kynfræðslu og kyneðli undir ritstjórn Jónu Ingibjargar Jónsdóttur. Skemmst er frá því að segja að við tók tveggja ára ströggl við kerfið og gegn ótrúlegum fordómum sumra í garð hennar og Hjallastefnunnar, en einkum hennar persónulega.

Ég gat því ekki annað en brosað í kampinn þegar ég sá að á sama tíma og viðtalið mitt við hana birtist í Húsfreyjunni, þá voru henni veitt verðlaun, sem án efa gætu freistað einhverra til að taka afstöðu til hennar og verka hennar á ekki alveg hárréttum forsendum, rétt einu sinni. Það er sem sagt fræðilegur möguleiki að viðtalið falli í skuggann ;-) sem mér finnst reyndar vitlaust. Hvort tveggja er að engin hugmyndafræði getur eignað sér verk hennar né heldur ætti nokkur að geta tekið afstöðu með eða á móti því sem hún er að gera á nokkrum öðrum forsendum en þeim að kynna sér það. Þessi togstreita er reyndar eitt af því sem ber á góma í viðtalinu.

Hvet ykkur alla vega til að kaupa nú Húsfreyjuna, eða fá ykkur blaðið á bókasafni, og lesa þetta viðtal, ég lofa því að þið verðið ekki fyrir vonbrigðum. Viðtalið er undir yfirskriftinni: ,,Ég var svo lánsöm að vera ekkert sérlega lukkulegt barn" og í því vona ég að þið kynnist Margréti Pálu betur en áður, það er vel þess virði. 

Myndin er úr Húsfreyjunni og myndasmiðurinn náði mjög skemmtilega að fanga þá stemmningu sem mig langaði að sýna lesendum. 

Nokkrar góðar stundir án netsins - og hugleiðingar um svefn, vinnu og vöku

Yfirleitt kemur það sér illa ef netið dettur út, sem gerist auðvitað aðeins um helgar, eða svo finnst mér alla vega. En í dag var ég netlaus í allmarga klukkutíma og svo heppilega vildi til að ekkert sem ég vissi um hvíldi á mér, var búin að senda sjálfri mér nýjasta textann sem ég var að skrifa (vinnan mín og það sem eftir er af námi byggjast á að skrifa) í tölvupósti og engar nýjar viðbætur eftir það, auk þess em USB lyklar eru alltaf til, því tölvan var á sínum stað. Þannig að ég átti bara nokkrar góðar stundir án netsins, en held ég hafi verið ein heimilismeðlima sem þetta ástand háði ekki að marki.

Nokkrum sinnum hef ég fjallað hér á blogginu um þessi aðfanga- og úrvinnslutímabil sem koma í öllum verkefnum og reyndar í tilverunni eins og hún leggur sig. Aðfangatímabilin krefast oft vinnu á dagvinnutíma og mikilla samskipta en afraksturinn er ekki eins sýnilegur. Úrvinnslutímabilið er yfirleitt skemmtilegra, þá er uppskeran að sýna sig. Og núna er ég á fullu í úrvinnslu á öllu því efni sem ég hef verið að sanka að mér að undanförnu. Klikkaði reyndar smá tíma á einu grundvallaratriði, mér finnst alltaf best að skrifa á nóttunni. Í þetta sinn var ég búin að vera svo lengi að vinna (sjálfstætt) á dagvinnutíma að ég hélt að ég gæti alveg eins skrifað á daginn. Og rembdist, og rembdist, þar ég ég loks gafst upp og fór að skrifa á nóttunni, eftir góðan morgunsvefn, afgreiðslu á praktískum málum svo sem símtölum og tölvupósti milli þrjú og fimm síðdegis, fínan síðdegisblund og smá sjónvarpsgláp áður en ég hófst handa. Frá því ég hætti að streitast á móti þessu vinnulagi sem hentar mér svona ljómandi vel, þá hafa skriftirnar gengið vel. Stundum kíki ég líka á tölvupóstinn áður en ég fer að sofa undir morgun, en ég vinn svo sem ekki alltaf fram á morgun. Reyni að sofa þegar ég er þreytt og vaka þegar ég er í vinnustuði, og þetta er bara svo ljómandi gott.

Hef alltaf verið afskaplega trúuð á að góður svefn geri vinnuna auðvelda (og svo er oft svo skemmtilegt að sofa, einkum ef draumarnir eru spennandi), en hins vegar geta góðar vökulotur verið mjög gagnlegar líka. Oftast hafa þær verið í sambandi við vinnulotur þegar ég er að ljúka verkefni, á meðan ég sinnti grafík að einhverju gagni var varla hægt að hefjast handa upp á minna en 20 stundir í senn og svo vann ég í nokkur ár með mjög skemmtilegu liði (hjá Betware) sem átti það til að vaka saman fram á morgun og skemmta sér í góðra vina hópi, það má heldur ekki vanmeta slíkt. Stöku sinnum tek ég líka svoleiðis tarnir með vinum, fjölskyldu og/eða ættingjum og það er gott ef allir eru í aðstöðu til að greiða svefnskuldirnar sem safnast upp. Ég er ekkert undrandi á þeim rannsóknum sem ég hef verið að lesa seinustu misserin um að hægt sé að greiða svefnskuldir eftir á eða jafnvel að safna upp svefninnistæðu. Grínaðist lengi með það ef ég fékk mikla svefnþörf að nú væri eitthvað að fara að gerast og ég í fyrirbyggjandi svefnuppsöfnun. Meira að segja einhver læknir hjá Ophru var víst að segja um daginn að hún svæfi hiklaust í 15 stundir ef henni fyndist hún þurfa á því að halda. Einmitt það sem ég leyfði mér á laugardaginn, endurnærð og nú er líka gott að halda áfram að vinna, eitthvað fram á morgun.

Eitt enn, þegar ég er í 9-5 vinnu (sem oft hefur gerst, jafnvel árum saman) á nánast ekkert af þessu við. Og ég er líka sannfærð um að fólk er misjafnt að þessu leyti, A-fólk, B-fólk og svo fólk eins og ég sem er ábyggilega C. Fyrir suma er reglulegur svefn áreiðanlega í öllu tilfellum réttur. Sumir verða hreinlega niðurdregnir á óreglubundnum svefni, en þá held ég reyndar að ekki eigi við það sem ég get (oftast) leyft mér, að vera í aðstöðu til að sofa þegar viðkomandi er þreyttur og vaka þegar vinnustuðið er gott. Það eru ákveðin forréttindi að vinna hjá sjálfum sér, en harðari húsbónda (húsmóður) er erfitt að finna, undir það veit ég að margir geta tekið.

Síðasta lag fyrir (fimm) fréttir

Á föstudagskvöldum kemur fyrir að við Nína systir dettum inn í tónlistarsukk, spilum alls konar merkilega og ómerkilega tónlist hvort fyrir aðra, eða réttar sagt, ég fer á tónlistarflipp og hún hefur gaman af sumu, og kemst að inni á milli. Einum vini mínum var þannig lýst að honum þætti lag ekki gott nema að hann hefði setti plötuna sjálfur á fóninn. Sem betur fer hefur hann góðan tónlistarsmekk. Ég er ekki þannig en niðurstaða kvöldisins er sú að við systur erum þessar tvær á landinu sem eru ekkert sérlega upprifnar yfir Sálinni. Hins vegar höfum við komið víða við í kvöld og fram á rauða nótt. Og ekki seinna vænna að setja inn síðasta lag fyrir fimm fréttir. Þau verða ábyggilega fleiri en eitt og eiga það sameiginlegt að vera ekki með upprunalegum flytjendum.

Fyrsta Travis lagið sem ég heyrði (og kolféll fyrir Skotunum, tónleikar þeirra hér voru til dæmis æði!) var tökulagið Hit me Baby One More Time, sem ég vissi ekki þá að væri Britney Spears-lag, lærði að meta stelpuna síðar (ekki að grínast). En ég held alltaf jafn mikið upp á þessa Travis útgáfu:

 

Reyndar er ÞETTA fyrsta úgáfan sem ég heyrði, en þarna eru hljómgæði og mynd mun lakari, en hins vegar finnst mér þessi útgáfa enn skemmtilegri, en maður þarf að vera svolítið húkkt á Travis til að vera sammála. 

Næst smá diss á Wonderwall með Oasis (ég fílaði Blur alltaf betur). Þetta er kannski smá í sama anda og Ragga Bjarna útgáfan af ,,Smells like Teen Spirit" (sem er snilld) nema hér er videóið alveg bráðnauðsynlegt, en röddin hans Ragga dugar: 

Loks er það smá misskilningur, ætlaði að leyfa Nínu að heyra Jeff Buckley útgáfuna af Hallelujah, en lenti á allt annarri útgáfu og varð bara ansi hrifin en finn hana auðvitað ekki þannig að ég skelli bara annarri með Rufusi Wainwright inn í staðinn:

 

Hellaristur

Ég er hugfangin af hellaristum. Var svo lánsöm þegar ég fór að heimsækja foreldra mína í Frakklandi rétt upp úr tvítugu að fá tækifæri til að fara inn í alvöru helli í Dordogne dalnum, ekki þennan frægasta (Lascaux) heldur annan minna þekktan (La Mouthe), sem þó var opinn. Núna er líklega búið að loka þeim öllum. En hughrifin voru rosaleg. Á þessum tíma var ég í námi í Myndlista- og handíðaskólanum og líka í sagnfræði í háskólanum og sennilega nýlega búin að uppgötva töfrana sem hellaristurnar framkalla. Þetta er menning forfeðra okkar, í rauninni fyrsta túlkun sem vitað er um, þar sem hellisbúarnir sem lifðu á veiðum, tjáðu eitthvað mjög töfrandi.

Rifjaðist upp fyrir mér þegar Guðný vinkona mín sagðist vera að fara til Frakklands. Hún er svo sem ekkert að fara á þessar slóðir, en við vorum í upprifjunarstuði, þannig að þetta kom í hugann. Svo dró ég upp nafnspjaldið mitt, sem ég lét prenta þegar ég uppgötvaði að ég átti ekki nafnspjald, af því ég vinn ,,bara" hjá sjálfri mér. En það fylgir því ákveðið frelsi að vera með eigið spjald, svo ég skellti bara nafni, email og símanúmeri á það og svo einni af grafíkmyndum mínum. Og Guðný var fljót að fatta tenginguna við hellaristurnar, á efri hlutanum aðallega, en myndefnið er reyndar sannar svefnstellingar Grámanns okkar, mikils undrakattar sem við áttum lengi. Og ég læt þessa mynd fljóta með og vona að fleiri kunni að meta hana.

 

,,Gamalt" rússneskt lag um Reykjavík

Það stendur í upplýsingum um þetta lag að það sé gamalt lag sem var vinsælt í Rússlandi um 2000. Rosa gamalt! En hann Halldór sendi mér þetta áðan og ég bara VERÐ að leyfa fleirum að njóta.

 

Verður kannski jákvæð barátta um viðskiptavinina? Ef svo verður ætla ég að taka þátt

Áðan fór ég og fyllti bílinn minn. Sem betur fór tók litla, sæta bensínstöðin mín, Olís í Garðabæ, þátt í verðlækkun dagsins, svo ég þurfti ekki að fara annað. Þau höfðu nóg að gera í dag, en sem betur fór sýndi fólk í verki að þetta er það sem virkar. Það er svo margt sem veldur því að betra er að versla á einum stað en öðrum og notalegt starfsfólk er eitt af því, verð annað, vöruúrval, staðsetning og þjónusta eiga líka sinn þátt.

Það sem mér leiðast stórinnkaup og sérstakar verslunarferðir reyni ég yfirleitt að kaupa inn ,,í leiðinni" þegar ég á erindi framhjá þeim verslunum sem ég fer helst í. Fer oftast í Samkaup í Hafnarfirði, þar er vöruúrval nokkuð gott og verðlag á mörgum vörum þokkalegt. Mikið af tilboðum og þeim fylgist ég með. Fer svo í Bónus og Nettó ef ég er á þeirri leiðinni og kaupi það sem hægt er að geyma og er klárlega ódýrara. En ek ekki auka 5 kílómetra reglubundið til að ,,spara". Samt er ég ekkert sérlega meðvitaður neytandi, því miður. Og ekki nógu umhverfisvæn heldur, en reyni. Kaupi smá lífrænt af og til af því mér finnst það gott, en fokdýrt yfirleitt, umbúðasparnaðurinn felst í að setja bananana sem hanga saman ekki í poka, né heldur appelsínuna einu, sem ég keypti áðan. Plastpokunum á heimilinu hefur frekar fækkað, hvað sem veldur, ekki man ég eftir tauinnkaupapokunum sem af og til eru keyptir. Þeir eru hins vegar fínir til að flokka skjöl í og geyma afmörkuð eftir efnisþáttum. 

En þetta var nú útúrdúr. IKEA verðskuldar smá vink hérna. Ekki bara af því stofnandinn er ríkur og sparsamur Svíi, heldur af því þar á bæ hefur fólk dottið niður á alveg brilljant viðskiptahugmynd: Heiðarleika. Að standa við útgefin verð í Ikeabæklingnum. Ég er viss um að þau stórgræða á þessu. Þetta minnti mig alla vega á að tékka aftur á hvort stóllinn sem ég sendi email út af í janúar er loksins kominn (mér var svarað fljótt, vel og kurteislega og sagt að örvænta ekki, það myndi að vísu líða nokkrar vikur þar til hann kæmi aftur, en þessi vara yrði fáanleg áfram). Annars hefði ég kannski gleymt því. 

Fyrir löngu skrifuðum við Hildur Jóns, seinna jafnréttisfulltrúi í Reykjavík, innblásna forsíðugrein í VERU þar sem við bentum á þá stýringu á innkaupum sem neytendur hafa á valdi sínu. Þetta er enn í fullu gildi.