Kettirnir á Ísafirði

Mér hefur alltaf líkað vel við Ísafjörð, en sennilega aldrei eins og undanfarna þrjá daga, þegar ég bæði naut þess að skoða bæinn og komst að raun um það að þar býr urmull katta. Þessi þrílita, fallega á tröppunum á Gamla gistihúsinu, sem hvessti á okkur augun, sá silalegi sem þurfti að reka annan yngri yfir götuna hvað eftir annað á meðan við sátum við gluggann á Húsinu og svo þessi undurfagri sem ég sá í Neðstakaupstað í morgun:

 

Suðureyri við Súgandafjörð í gær

Einn af örfáum bæjum á Íslandi sem ég hafði ekki heimsótt, fyrr en í gær, er Suðureyri við Súgandafjörð. Við Nína systir hoppuðum upp í strætó við Pollinn á Ísafirði og fórum í gegnum göngin góðu og síðan út með löngum Súgandafirði þar til Suðureyri blasti við. Þar röltum við um, fengum okkur frábært kaffi á kaffihúsinu (með húmorískum uppeldisskilaboðum á vegg) og kíktum á handverk.

 

 Besta útsýnið var auðvitað á hæstu götunni svo við röltum hana nánast út á enda.

 

Þótt liðið sé á sumar virðist enn nokkuð mikið um ferðalanga í bænum, bæði erlenda og súgfirska sem voru að pakka saman eftir ferðalög annars staðar um landið. Glaðlegt yfirbragð mætti okkur alls staðar en þarna fjölgar víst fólki nú og smábátaútgerðin blómstrar og fiskvinnslan virðist ganga út að nýta sem mest og best þann afla sem kemur að landi.

 

Þótt verið sé að gera fjölmörg hús upp með miklum myndarbrag var þó eitt hálfrifið sem vakti sérstaka athygli mína, ég safna nefnilega myndum af bleikum húsum, en þetta var bleikt að innan!