Hafsteinn kvaddur

Stundum er maður svo lánsamur að kynnast stórfjölskyldum vina sinna. Foreldrar þeirra Ása og Önnu, okkar góðu vina, hafa líka orðið sérstakir vinir okkar hér í Blátúninu. Núna þegar Hafsteinn faðir Önnu hefur kvatt og verður vísast fagnað á góðum stað, þar sem dóttir hans og tengdasonur eru, þá langar mig bara að rifja upp skemmtilega vísu (í gömlu blogg, smellið á tengilinn) sem hann gaukaði að okkur fyrir nokkrum árum á Kanarí, en þá bloggaði ég um hann í þessari færslu og reyndar einhverjum af þeim næstu líka, reyndi meira að segja að senda honum vísur á móti, en mikið lifandis ósköp var hann nú betra skáld en ég. Þakkir og saknaðarkveðjur til indæls manns: http://annabjo.blog.is/blog/annabjo/entry/130098/

 

Suðurnesin eru sérstök

Í dag skrapp ég til Keflavíkur í yndislegu veðri. Af því ég var ein á ferð leyfði ég huganum að reika og hann þáði það með þökkum. Mér hefur alltaf fundist heillandi að koma á Suðurnesin og þegar ég var sex ára á leið til Spánar með saltfisksskipi, ásamt mömmu og ömmu, til hálfs árs dvalar, fannst mér eiginlega alveg jafn merkilegt að fara í fyrsta sinn til Keflavíkur.

Seinna var Keflavík bítla- og tískubærinn og sumar vinkonur mínar lögðu á sig rútuferð til Keflavíkur til að kaupa sér flottustu skóna á landinu, sem ekki fengust í Reykjavík. Tveimur árum seinna var ég komin á ball í Stapanum fimmtán ára með töffarakrökkunum af Álftanesi.

En sjarminn við Suðurnesin eru ekki bara góðar minningar frá fyrri tímnum heldur ekki síður seinni tíma ævintýri, sem sum ná reyndar lengra aftur til fortíðar en sixtís-minningarnar. Ferðir með bátum milli hafna og út á sjó með slysavarnarbát eða hvalaskoðunarskipi, því Suðurnesin eru auðvitað svo nátengd sjónum. Uppgötvaði gömlu húsin í Keflavík í fylgd Rakelar heitinnar Benjamíns. Nokkurra ára viðvera í Sandgerði þegar ég sá um útgáfu á handriti fyrra bindis sögu sveitarfélagsins og skrifaði sjálf seinna bindið (sem bíður enn útgáfu, enda skrifum formlega lokið á hrundaginn sjálfan). Þá spjallaði ég við fjölda fólks af þessum slóðum og kynntist nýrri hlið á þessu fallega svæði og fegurð Hvalsneskirkju. Við bröltum meðal annars á Básenda með Heimi Stígssyni, þeim mæta ljósmyndara. Mér verður líka oft hugsað til Sigurðar tengdaföður míns sem fór á sjóinn frá Stafneshverfi aðeins 14 ára gamall og harðduglegra frænkna minna sem ólust upp í litlu koti rétt hjá Hvalsneskirkjunni fallegu við aðbúnað sem erfitt er að tengja nútímanum. 

Við röltum líka Ögmundarhraun með Birni Þorsteinssyni og Birni Th. oftar en einu sinni, sagnfræðinemarnir í HÍ, og þá rifjaðist upp þegar Guðmundur teiknikennari var aðfara með okkur krakkana í Hagaskóla í alls konar hrauna- og hellaferðir ögn norðar á Reykjanesskaga. 

Ætli Suðurnesin státi ekki líka ein af því að bjóða upp á golfholu (á þar sem hægt er að slá frá Evrópu og yfir til Ameríku (ef áttaskynið ruglar mig ekki) en flekamót heimsálfanna eru einstakt náttúrufyrirbrigði. Leiðin frá Grindavík til Hafna er ein sú skemmtilegasta sem hægt er að fara, hvort sem er á leið af golfvelli eða bara í sunnudagsbíltúr.

Og þeir sem koma til Íslands og sjá bara Bláa lónið ná meira að segja að skoða ótrúlega skemmtilegan anga af íslenskri ferðaþjónustu.