Og ekki brást Guðfríður Lilja ...

Þetta er líklega skemmtilegasta stefnuræðuumræða sem ég hef fylgst með. Ekki brást Guðfríður Lilja þeirri trú sem ég hef á henni, enda átti ég ekki von á því. Hún talar um umhverfismál af þeirri brennandi sannfæringu og þekkingu sem sæmir þessum málaflokki. Og af lífi og sál. Þetta kvöld var upplifun og ég er til í að sætta mig við Vinstri græna stjórnarandstöðu með þessa glæsilegu málsvara í fararbroddi. Vonandi verða áhrif vinstri grænna á þessu kjörtímabili jafn öflug og þau á umræðuna í aðdraganda kosninganna, þá verður jafnvel hægt að lifa með þessari ríkisstjórn, af því hún VERÐUR að hlusta. 

Katrín Jakobsdóttir segir sannleikann betur en flestir aðrir í umræðu um stefnuræðu forsætisráðherra

Þótt mér verði tíðrætt um Guðfríði Lilju (sem á þegar þetta er skrifað eftir að tala) þá merkir það svo sannarlega ekki að ég geri mér ekki grein fyrir þvílíka perlu við Vinstri græn eigum í Katrínu Jakobsdóttur. Hins vegar hefur baráttan fyrir því að koma Guðfríði Lilju á þing (fast þingsæti án þess að missa Ögmund út) verið mér mjög hjartfólgin, meðan aldrei var neitt efamál að Katrín flygi inn með glæsibrag, enda ,,uppgötvuð" mun fyrr innan okkar ágætu hreyfingar.

Katrín sýndi svo sannarlega hvers vegna hún er okkar stærsti spútnik í stuttri og hnitmiðari ræðu núna rétt í þessu. Hún hefur feril sinn á alþingi með því að sýna hversu létt hún á með að grípa, vinna úr og orða það sem segja þarf, hnitmiðað og svo undan svíður. Engu orði ofaukið, allt rétt sagt og svona ótrúlega vel orðað. Þótt mér finnist gott innihald ræðu ávallt mikilvægara en flotta umgjörðin þá hlýnar mér alltaf um hjartarætur þegar hvort tveggja getur farið saman, og það þótt verið sé að bregðast við orðum sem falla kannski ekki nema tíu, fimmtán mínútum fyrr. Það þarf mikla hæfileika til þess, og þá hefur Kartrín svo sannarlega til að bera.

Mikið er gaman að vera ekki sá pólitíski munaðarleysingi sem ég hélt að ég yrði við sundrungu Kvennalistans. Mikið er þægilegt að sitja með tölvuna í fanginu og fylgjast með þessum mikilvæga vinnustað sem ég þekki svo ágætlega, líkaði ávallt vel við og sakna þó ekki með trega heldur bara með svolítilli gleði yfir að sjá allt þetta yndislega fólk orða skoðanir mínar á svo frábæran hátt. 

Yfirgangsstjórn í uppsiglingu - vonandi ekki? En SVO gaman að sjá Guðfríði Lilju í þingsal!

Vona að ég hafi eitthvað misskilið fréttirnar. Heyrði samt ekki betur en að nú ætti að nýta stóran meirihluta til að valtra yfir minnihlutann, það er að hætta að taka mál sem þurfa afbrigði fyrir í samkomulagi. Kannski var þetta bara flumbrugangur, Árni Páll var að vísu að reyna að sannfæra okkur um að ekki ætti að beita ofríki. En sannarlega er þetta óheppileg byrjun. 

Var að hlusta á Steingrím J. í sjónvarpinu og tek heilshugar undir með honum að hlutverkið sem VG er núna í er eitt hið mikilvægasta sem samtökunum hefur nokkru sinni verið fengið, að halda aftur af hægri öflunum og gráu öflunum sem virðast hafa orðið ofan á í Samfylkingunni. Ég skil ekki alveg hvað Árni Páll á við með loðnum ummælum um andstöðu við Norðlingaöldu í ,,núverandi mynd". 

Sé að Guðfríður Lilja er núna á sumarþinginu, Ögmundur hefur greinilega tekið inn varamann. Sjón sem gleður mig óneitanlega, en þau ættu auðvitað að vera þarna bæði, jafn ótrúlega jafnhæfa einstaklinga er erfitt að finna. Það varð hins vegar ekki niðurstaða kosninganna og heldur ekki þess lotterís sem röðun jöfunarsæta alltaf er.

Ingibjörg Sólrún talar eins og hún sé ekki í þeirri ríkisstjórn sem hún er, um jafnréttismál eins og hún sé ekki í samstarfi við flokk sem hefur bara pláss fyrir eina konu í ráðherraliði sínu, um umhverfismál eins og hún hafi ekki heyrt mótbárur Sjallanna um stóriðjustopp og um Íraksmálið eins og við séum ekki enn á lista hinna ,,staðföstu þjóða".

Mér líkar svo sannarlega vel við tóninn hjá henni í þessari ræðu og virklega ánægjulegt að heyra hann (og hún ræddi ekki um ESB, það gleður mig sérstaklega, eða datt ég út andartak?). En mér líkar ekki við þann félagsskap sem Ingibjörg Sólrún er í núna, hvorki í eigin flokki meðal harðlínu-stóriðjusinnaðra hægrikrata, né heldur bandamanna þeirra sem eru í hinum stóra hægriflokki Íslands. 

 

Gestir sem koma á bestu eða verstu stundu

Merkilegt hvað sumir gestir (vinir og vandamenn meðtaldir) hafa lag á að koma þegar síst skyldi, þegar allt er á hvolfi hjá manni, einhver rosalega upptekinn og þar fram eftir götunum.

En merkilegt nokk, það er líka til fólk sem er alger andstæða þessa, kemur bara þegar vel stendur á. Bróðir minn er einn þessara manna sem betur fer stundum frekar óvænt í heimsókn, en það merkilega er, helst ekki nema mjög vel standi á. Held hann hafi aldrei komið þegar við erum rétt að þjóta út úr dyrunum, þegar tíminn er að hlaupa frá manni í einhverju verkefni, og reyndar vill yfirelitt svo til að ég er rétt búin að gera einhverja (minni háttar) lagfæringu eða tiltekt heima fyrir þegar hann birtist. Um helgina vorum við loksins að ryðja það sem eftir er af efri hæðinni og flota, og einmitt í gærkvöldi þegar við vorum ekki með neitt planað í framkvæmdum vegna praktískra mála, þá dúkkaði Georg bróðir upp ásamt yngri dóttur sinni. Ekki nóg með það, ég var nýbúin að vinna mig í gegnum hrúgu sem hafði safnast smátt og smátt fyrir á eldhúsborðinu og koma fyrir fallegum dúk og skálum á borðinu í staðinn. Merkilegt. Vissulega margt ógert hér á byggingasvæðinu, en þetta bara klikkar ekki! 

 

Nýrnalotterí

Ég hef beðið með að blanda mér í þessa furðulegu nýrnaumræðu, það er raunveruleikaþáttinn sem á að sýna í Hollandi, þar sem þrír nýrnaveikir þátttakendur eiga að keppast um nýru dauðvona krabbameinssjúklings. Fáránleikinn verður sífellt meiri. Nógu slæmt er að æsa upp einhverja múgæsingu (ef einhver horfir á þessi ósköp) og láta fólk fara að greiða atkvæði um  hver eigi skilið að fá nýra og hver ekki. Samkvæmt kvöldfréttum eru hins vegar ýmsir aðrir vankantar, ekki vitað hvort nýrun henta tilvonandi nýrnaþegum (þeim heppna eða heppnu - ekki vitað hvort eitt eða fleiri eru í boði né heldur hvort eitt eða fleiri vantar) eða ekki, né heldur hvort gjafanýrun eru hugsanlega með krabbameini innanborðs, veit ekki hvort átt er við möguleika á frumubreytingum eða meinvörpum. Evrópusambandið er hins vegar næstum að gefa grænt ljós þvert á eigin fordæmingu með því að detta núna fyrst í hug að það sé sniðugt að útbúa samræmd líffæragjafakort, vatn á myllu þeirra sem segja að svona þættir eigi rétt á sér. 

Sætasta stelpan á ballinu - diskótexti óskast

Eitt sinn leitaði ég til lesenda bloggsins þegar ég datt niður í texta á lagi (sem ég var ekki par hrifin af) og nú vantar mig enn að fletta upp í visku ykkar. Þegar ég var að keyra í vinnuna í morgun þá heyrði ég ekki betur en að dúettinn ,,Þú og ég" sé kominn með nýtt diskólag um sætustu stelpuna á ballinu. Látum það nú vera að það sé tilviljun að þessi texti sér að koma fram núna, en þegar ég heyrði að textinn fór út í þá sálma - rétt í þann mund sem ég beygði af Kringlumýrarbrautinni og í áttina að Valhöll - að til að ná í sætustu stelpuna á ballinu hefði blessaður drengurinn orðið að stíga ofan á tærnar á rauðhærðum náunga, sem einnig ætlaði að nálgast hana, þá fann ég fyrir ómótstæðilegri löngun til að sjá textann í heild.

Tilviljun? Já, ábyggilega, eða ekki ... ;-) kannski er einhver textahöfundur að stríða þessu ágæta diskódúói, sem ég minnist alltaf með hlýju frá því ég tók viðtal við þau Helgu og Jóhann er þau voru á hátindi frægðar sinnar. Auk þess skilst mér að Helga sé forfallin golfáhugakona (það er kostur) og eigi meira að segja eiginmann sem einhverju sinni tók að sér að leiðrétta ljóta villu sem ég var að koma mér upp, ábyggilega mjög góður golfkennari. Eins og glöggir lesendur sjá þá gruna ég þau ekki andartak um að hafa samið þennan texta með pólitískum áherslum, en hvað veit ég? 

Sumarþing framundan - prófsteinn á æði margt

Styttist í sumarþing og það verður aðalæfing fyrir komandi kjörtímabil. Hvort við megum eiga von á mildum áherslum eða valdhroka hinna stóru, hvernig hin stórfjölbreytta stjórnarandstaða mun virka. Ég er ekkert viss um að það sé nauðsynlegt eða æskilegt að svona ólíkir hópar stilli endilega saman strengi sína, en ég treysti okkar fólki (VG) alveg til að finna sinn stíl. Það er mikill ábyrgðarhluti að vera í stjórnarandstöðu, og því miður erum við ,,vanir menn (konur og karlar)" í því hlutverki. 

Flot, flot, flott

Ekki hefði ég trúað því að mér þætti þriðjungur úr flotuðu gólfi svona fagur. Það er greinilega mikið verk að flota 50 fermetra og ekki tókst að ljúka verkinu um helgina, en mikill áfangi að rýma til fyrir framkvæmdum. Við erum öll búin að vera hrikalega dugleg um helgina (já, ég verð bara að viðurkenna það) og Simbi er ekki  (ennþá alla vega) búinn að svína allt út og setja steinsteypt kattarspor út um allt. Þannig að þótt enn sé verk að vinna þá erum við búin með meginhluta þess. Þreytt eftir góða helgi, og svo lentum við auðvitað í þvílíkri matarveislu með tengdamömmu og sænskum gestum í gær, að ljúfa lífið hefur heldur ekki verið vanrækt.

Helgi húsbyggjenda

Ég komst að því að þetta var helgi húsbyggjenda þegar ég heyrði af því að Húsasmiðjan væri opin alla Hvítasunnuna, ekki einu sinni lokuð á Hvítasunnudag. Hefur ábyggilega komið sér vel fyrir einhvern, en samt, mér fannst þetta pínulítið skrýtið. Við höfum vissulega tekið virkan þátt í þessari húsbyggjendahelgi, sem og fyrri hvítasunnuhelgar, og verið að tæma fullt af byggingadóti úr miðrými á háaloftinu þar sem koma skal falleg fjölnotastofa, við erum svo mikil stofufjölskylda hvort sem er, alltaf eins og allir safnist saman á einn stað, hvað sem verið er að gera. Þróun stofunnar verður síðan að koma í ljós eins og annað. En alla vega, miklar framkvæmdir víða, Addi mágur og Hjördís að leggja parket austur í sveitum og mér heyrist að fleiri hafi orðið framkvæmdagleðinni handgengnir. Sumarbústaðurinn bíður á meðan, seinustu hvítasunnu tengdum við rotþró þar á bæ, þarseinustu vorum við greinilega að vinna í sökklunum, þannig að alltaf er eitthvað þessu framkvæmdageni tengt að gerast um hvítasunnuna. Svo er bara að ímynda sér að allt byggingadraslið sé horfið uppi á lofti hjá okkur og þá er þessi mynd frá því á seinasta ári í fullu gildi.

Pólitísk þreyta um hvítasunnu?

Merkilegt, það er eins og þreytutóns gæti í pólitískri umræðu um helgina. Nóg er að viðtölum i blöðum og fjölmiðlum en fátt nýtt að sjá og heyra, Halldór vildi Guðna ekki, ok við vissum það öll, Ingibjörg Sólrún er ættgreind á einum stað Guðlaugur Þór og Þórunn Sveinbjarnar í viðtali á öðrum stað, en engra mikilvægra spurninga spurt. Hver er á móti forvörum? Er það merkilegasta umhverfisverndarmálið að færa eigi matvælaeftirlitið til landbúnaðar-útvegs? og eitthvað annað til umhverfisráðuneytisins? Össur reynir að koma því á framfæri að Norðlingaölduvirkjun sé út af borðinu, en þegar Landsvirkjun segir annað, hverju trúir fólk? Vonandi hefur Össur rétt fyrir sér og við sjáum enga hártogunarlausn.

Ég er ekki þreytt, nema kannski á þessu máttlausa tali í fjölmiðlum. Geri orð Arlo Gurthie að mínum þegar hann segir eitthvað á þessa leið í lok hins endalausa lags (18 mín 20 sek langt): I can carry on, I'n not proud, nor tired ...