Skátinn og feministinn (játningar stoltrar móður)

Virkasti feministinn í fjölskyldunni er sonur minn, sem er tæplega þrítugur, eins og ég hef áður getið um. Hann mun væntanlega eyða verslunarmannahelginni með karlahópi Feministafélagsins að berjast gegn nauðgunum. Er auðvitað að springa af stolti og mest að hann hefur haft mikið frumkvæði í þessum málum undanfarin ár.

Núna er dóttir okkar með heila hersingu af skátum á Landsmóti skáta, hún er rúmlega þrítug og hefur unnið við æskulýðsmál meira og minna alla sína ævi. Hefur það raunar að sumarstarfi í sumar. Ég held hún hafi verið 17 ára þegar hún hélt sinn fyrsta foreldrafund og um svipað leyti hvíslaði ég að Ara mínum: Gerir þú þér grein fyrir að dóttir okkar er æskulýðsleiðtogi.

 

Ekki vinnufriður fyrir tiltekt - best að koma sér aftur upp í bústað!

Það er ekki vinnufriður hér heima fyrir tiltektarköstum, af nógu er að taka að endurreisa heimilið eftir tveggja og hálfs árs endurbætur (sem eru ekki búnar - en hérumbil). Smiðurinn okkar rammkaþólski gerði sitt besta til þess að eyðileggja allar gömlu módelmyndirnar mínar og það er margra tíma verk að slétta úr þeim, hann rúllaði þeim sem sagt upp með miklum látum og staflaði! en minn góði kennari, Hringur Jóhannesson, hafði lagt ríka áherslu á það frá upphafi að ég geymdi þær liggjandi og alls ekki upprúllaðar. Ég sé hann eiginlega fyrir mér, úff, syndsamlegt, ekkert nema bert fólk, það skal sko rúlla því upp, rúllu eftir rúllu. En rosalegt magn er þetta og of seinlegt í þetta skipti að grisja það af einhverju viti.

En sem sagt hægt og hægt er ég að leggja þær í bunka og slétta þær og á milli ræðst ég á smá horn uppi og lagfæri, hendi smálegu úr möppum sem eru orðnar úreltar, raða bókum úr skápum niðri og upp í bókahillurnar þar, þetta potast allt saman, og nokkuð lagt síðan ég hef tekið til hendinni þarna upp og þá er tilhneigingin sú að að fólk staflar dóti í stað þess að raða því, ég er ekki undanskilin.

Þungbúin og drungaleg ský - en ægifögur

Hef verið ansi upptekin af því að taka myndir af fallega sólgylltum skýjum, en síðastliðna sunnudagsnótt féll ég gersamlega fyrir þungbúnum skýjunum sem áttu sök á úthellisringinunni á mánudaginn. Treysti því að þið séuð sammála.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bróðurbörnin mín með börnin sín fimm og maka í heimsókn í bústaðnum í hellirigningunni

Fékk skemmtilega heimsókn í dag uppi í bústað, Stebbi, Guðrún og Katrín Ólöf, börn Georgs bróður komu í heimsókn með fríðu föruneyti, Margréti konu Stebba og Runólfi, manninum hennar Guðrúnar og ekki má gleyma börnunum fimm, sem öll eru bráðung, Guðrún á Bensa og tvíburana Emil og Elínu og Stebbi á Kötlu Maríu og einn son svo ungan að hann hefur enn ekki fengið nafn. Það var glatt á hjalla í Gljúfraborg eins og sjá má á þessum myndum og ég er enn brosandi allan hringinn.

 

 

 

 

 

 

 

Stolt móðir, Margrét, með nýfædda soninn

 

 

 

 

 

 

 

Katrín Ólöf og Bensi

 

 

 

 

 

 

 

Tvíburarnir Emil og Elín

 

 

 

 

 

 

 

Guðrún fékk nýja frænda lánaðan

 

 

 

 

 

 

 

Runi með Elínu og Margrét með Emil

 

 

 

 

 

 

 

Katla María orðin stóra systir og Guðrún með Emil

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stebbi með nýja soninn og Runi með Emil 

 

 

 

 

 

 

 

Elín litla komin í boltann

 

Tíu daga hestaferð lauk í Gljúfraborg

Skemmtilegur endir á hestaferðinni hans Ara, seinustu þremenningarnir í ferðinni síbreytilegu, sem fóru lokaáfangann um Jafnaskarð, enduðu ferðina hér hjá mér í Gljúfraborg í kaffi, sem var auðvitað alveg æðislegt. Þau riðu yfir Gljúfurá á gömlu brúnni hér fyrir neðan og svo voru hestarnir settir í aðhald hér við endann á pallinum, seinni hópurinn er hér enn þegar þetta er skrifað en verður sóttur á eftir. Við Ari skruppum upp að Hreðavatni, þar var bíllinn og hestakerran, á meðan sendum við stelpurnar, Steinu og Karen, í pottinn, nema hvað!

Þegar fjölmennast var voru tíu manns í ferðinni, en seinustu daga hefur hópurinn verið að þynnast, enda var mislangur tími tekinn frá fyrir ferðina eftir því hversu mikil frí fólk hafði. Þau Karen, Ari og Steina hafa verið með allan tímann og sumir hættu ekki fyrr en í gær eða snemma dags í dag, þannig að þetta hefur verið mikið úthald fyrir alla. Veðrið lék við mannskapinn um miðbik ferðarinnar, en byrjaði og endaði í rigningu, að vísu voru ekki nema nokkrir dropar sem náðu þeim seinustu í dag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hér í Gljúfraborg er greinilega alveg réttur staður fyrir hestana, og ég set hér með nokkrar myndir af líðandi stundu inn í bloggið til áréttingar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lykill að ótrúlega fjölbreyttum og fullkomnum heimi

Frjáls hugbúnaður hefur geysilega marga kosti. Framþróun gerist hratt þar sem allir geta verið að ítra og lagfæra kóða og bregðast við villum og öflug samfélög myndast sem hafa það í för með sér að margir eru til að bregðast við ef vandamál koma upp, og þeir gera það flestir í áhugamennsku.

Hvað merkir notkun frjáls hugbúnaðar fyrir notendurna? Ég held að stóra systir mín, sem er ekkert sérlega upptekin af hugbúnaðarmálum eins og ég, vill bara að dótið virki! hafi sagt allt sem segja þar þegar ég hlóð niður hjá henni Open Office (sem er hliðstætt Office pakkanum með ritvinnslu, glærusýningar og fleira) - hún fiktaði smá og ég sagði henni ekkert til, þar til hún kvað uppúr með það: ,,Þetta er miklu lógískara og auðveldara en önnur ritvinnsluforrit sem ég hef notað!".

Ég hef notað frjálsan hugbúnað í fjöldamörg ár, ýmsar útgáfur af Linux stýrikerfinu sem alltaf er í framþróun og orðið mjög notendavænt. Mæli til dæmis með Ubuntu, sem er orðið mjög fullkomið og með alls konar fídusa sem ég er mjög hrifin af, og aðra sem eru kannski bara skemmtilegir. Fyrir utan Open office, sem kemur flestum að gagni, væntanlega, þá mæli ég sérstaklega með myndvinnsluforritinu GIMP sem er alveg æðislegt, þægilegt, lógískt og ókeypis. Svo er auðvitað besti vafrinn á markanum að mínu mati og margra annarra Firefox.

Óleyst vandamál? Já, þau eru svo sannarlega til, þótt þau séu ekkert í líkingu við sum þeirra sem maður er að lenda í til dæmis í ritvinnsluforritum sem maður er að kaupa fyrir einhverja tíuþúsundkalla. Ég á enn í mikilli baráttu vegna stórs verkefnis sem ég er byrjuð á og þvælist með milli Open office og Word (97/2003). Þar er slatti af aftanmálsgreinum og yfirfærslan virðist ganga ágætlega í nokkur skipti hjá mér, en svo allt í einu frýs allt í Word og ég fæ vísbendingar um að ég sé búin að tapa öllum textanum mínum (sem reynist svo ekki rétt, allt með skilum þegar ég fór út úr tölvunni og aftur inn, gamla trikkið er það eina sem virkar í þetta sinn) :-( .... þannig að ég er enn að engjast svolítið. Kostir þess að nota Open office eru að mér líkar vel við það, þetta er það forrit sem til dæmis netkaffihúsin á Kanarí, sem ég þekki vel og nota mikið, nota, eins er yfirleitt auðvelt að vista skjöl sem .doc og opna í Word, en þar er efinn, ég vil ekki íþyngja þeim sem gætu lenti í vanda eins og ég lenti í uppúr þurru um daginn, með skjal sem var búið að virka nokkrum sinnum! Auðvitað auðleyst, en samt er vont að setja þá, sem ekki eru jafn ákafir tölvuunnenndur og ég, í vandræði.

Á hinn bóginn þá veit ég að þessi vandi er leysanlegur án mikilla leiðinda, sem aftur á móti notkun á nýjasta Wordinu mínu (2007)er alls ekki, þar þarf ég alltaf að vista skjöl niður í Word 97/2003 af því ég býð ekki þeim sem ég á samskipti við uppá að þurfa að hlaða niður lagfæringa-kitti til að geta opnað skjöl úr Word 2007 (með endingu .docx). Auðvitað er það ,,ekkert mál" en sumum finnst það bara skítt og verða pirraðir. Þannig að ég vista mín word skjöl (þau sem fleiri en ég eiga að nota) bara ennþá niður í eldri útgáfuna sem allir ráða við, en það er óþarfa aukaskref og stundum gleymi ég því og fæ bréf til baka: Hvernig á ég að opna þetta? Þannig að ... : Að vera eða vera ekki kominn alveg yfir í frjálsan hugbúnað, það er efinn.

Skrifað á litlu, bleiku tölvuna mína sem er með tveimur stýrikerfinum, Windows Vista og Ubuntu (sem er Linux stýrikerfi). Sýnir best hversu tættur maður er.

 

Allt opið og ókeypis?

Kvikmynd um að ólíklegur maður sé kjörinn forseti Bandaríkjanna, hvernig er hægt að gera slíka mynd ,,öðru vísi

Einn af kostunum við að vera hér uppi í bústað að vinna er að það eru færri sjóvarpsstöðvar sem glepja, en ég var samt ákveðin að horfa á ,,Man of the year" með Robin Williams, og sé ekki eftir því. Fantafín mynd. Hún er svo sem um klassískt efni, ólíklegur maður er kjörinn forseti Bandaríkjanna, kommon, hvernig er hægt að taka það dæmi frumlega? En ef þið hafið ekki séð myndina, þá er hún vel kvöldstundar virði.

Ljúft veður, smá dugnaður og annað skemmtilegt

Eftir ágæta vinnurispu seinni partinn í gær og í gærkvöldi tók ég letimorgun í sólinni, eins og ég geri gjarnan hér uppi í bústað, en svo allt í einu sá ég að við svo búið mátti ekki standa og dreif í að vökva tré og blágresisvesalinginn sem ég tók upp úr garðinum heima og setti niður hér, þetta er önnur tilraun til að koma upp blágresisbrekku hér bakvið bústaðinn og vonandi tekst þessi. Þegar ég var komin með slönguna í hendi og vígaleg í gúmmístígvélum fannst mér næst tilvalið að bera á einn þyrstan vegg tæpan þriðjung af pallinum okkar, það er að segja þeim efri. Þetta var bara stórskemmtilegt trimm og manni líður afskaplega vel í skrokknum eftir svona ævintýri. Held ég skelli mér bara í pottinn eftir þetta, það gæti að vísu orðið til að flýta ferð hestamannanna í Fornahvamm (lógískt að Ari hringi þegar ég er komin í pottinn, ekki satt?). En þá er bara að fara uppúr, þurrka sér og sækja mannskapinn ef með þarf. Og svo er ég líka búin að forgangsraða vinnunni næstu tvo daga, og það er alltaf ágætt mál.

Hestamenn á heimleið

Þá eru nú hestamennirnir, Ari minn, Bjössi mágur hans og fleiri sem tengjast bæði Borgarfirði og Álftanesi, á heimleið, ríða gamla leið yfir Holtavörðuheiði og niður í Fornahvamm á morgun. Símasamband hefur verið frekar stopult í ferðinni en seinustu daga hef ég þó heyrt í þeim. Það verður gaman að fá Ara hingað í bústaðinn, en hann verður hér næstu nætur meðan verið er að koma hestunum í sumarhagana sína. Enn eru þau fyrir norðan og hafa fengið alls konar veður. Ferðaáætlun hefur riðlast gersamlega vegna veðurs og vatnavaxta en þau reyna kannski aftur að ári. Svona ferðir eru alltaf ævintýri, ég hef elt hestamenn í nokkrum slíkum og alltaf gaman að ferðast um landið. En sannast sagna hefur veðurblíðan hér á Vesturlandinu togað meira en ferðir norður, svona hingað til alla vega en ég hef haldið því opnu að skreppa norður og hitta hópinn, en frekar sátt við að á það reyndi ekki.

 

Sko Hrafn ...

Hrafn Gunnlaugsson var gestur í síðdegisútvarpi sem hljómaði í bakgrunni sólar, náttúru og gutls í pottinum og alltaf gaman að hlusta á hann, þótt ekki sé ég nú alltaf sammála honum. Mér hefur reyndar alltaf þótt hann sterkastur sem smásagnahöfundur, þar er hann virkilega að rokka, en sjálfur segist hann hafa haft mest gaman af því að vera ljóðskáld. Það var þó andstaðan sem hann lýsti við aðild að Evrópusambandinu sem greip eyru mín og ég hlakka til að heyra hann fylgja þessari yfirlýsingu eftir. Sjálfsagt lógískt miðað við þær anarkísku hugmyndir sem hann virðar, en því miður eru ekki allir sem nenna að tengja Evrópusambandsandstöðu við andstöðuna við skrifræði og ofstýringu.