Styttur bæjarins og minnisvarðar - Bríet Bjarnhéðinsdóttir

Get ekki verið annað en sammála því að það var löngu tímabært að koma upp minnisvarða um Bríeti Bjarnhéðinsdóttur í Reykjavík, gott mál fyrst á annað borð er verið að koma upp styttum og minnisvörðum. Man eftir umfjöllun þegar verið var að benda á hverjar styttur bæjarins væru, sem sagt nafngreindir karlmenn og nafnlausar (og stundum naktar) konur. Úr því mátti svo sannarlega bæta.

Hins vegar hef ég alltaf verið frekar tvístígandi í afstöðunni til þess hvort styttur og minnisvarðar séu best til þess fallnar að halda minningu fólks á lofti og ennfremur hvort þær séu sú tegund listar sem helst ætti að hampa. Ákveðinn efi verið að læðast um vegna þessa. En svo fletti ég myndum, og hvað sé ég? Mynd af fjölskyldumeðlimum við ýmsar styttur í ýmsum borgum. Flestar stytturnar dáfallegar, oft hef ég fræðst ögn meira um sögu borgarinnar þegar ég hef verið að leita upplýsinga um viðfang styttunnar, hvort sem um manneskju, goðsagnarveru eða eitthvað annað er að ræða. Og svo ætti auðvitað aldrei að taka afstöðu gegn lifibrauði listamanna, þannig að já, styttur eru bara hið besta mál. Og svo kemur fyrir að þær taka þátt í pólitískum yfirlýsingum eða hrekkjum, sumt er fyndið annað síður og fyrir kemur að þær eru nauðsynlegur þáttur í pólitískri sögu. Í Budapest er búið að koma öllum gömlu kommúnismastyttunum fyrir í garði sem er víst mjög vinsæll (ferðaþjónustutækifæri) annars staðar er styttum velt, eða þeim hampað, færðar á betri staði.

Ég held kannski ekki að Bríet sé á leiðinni á Austurvöll, en hmmm spennandi að fylgjast með vegferð þeirrar styttu ef einhver verður. Hún er alla vega komin upp.

Og svo má auðvitað ekki gleyma fallegu styttugörðunum, sem eru listaverk út af fyrir sig, Vigelandsanlegget í Oslo og í Reykjavík er garður Einars Jónssonar við Hnitbjörg mikill töfraheimur. Já, ég held ég verið sífellt hrifnari af styttum. Hér í gluggakistu kúrir líka hún Klara mín Mikk. Segi ykkur kannski sögu hennar við tækifæri.

Horft (undan) á sjónvarpsþætti - Grey's Anatomy

Seinþroska sjónvarpsglápari, það held ég að sé hugtak sem hægt er að gangast við með góðri samvisku. Það tók mig langan tíma að gefa Grey's Anatomy sjans, þótt þessir þættir mölluðu á skjánum þegar ég var í horninu mínu að gera eitthvað allt annað. Fór að lokum að gefa þeim auga og nú er ég lúmskt ánægð með að vera búin að fá þessa þætti aftur á skjáinn. Sem er auðvitað furðulegt fyrir manneskju sem lítur samviskusamlega undan alltaf þegar verið er að skera fólk, sprauta eða lækna með blóðsúthellingum. Það er reyndar bara í kvikmyndum og sjónvarpsefni sem ég þoli ekki svoleiðis, ekki hrædd við sprautur eða annað þvíumlíkt í veruleikanum.

Líklega er sama ástæðan fyrir þessari vaxandi aðdáun minni á Grey's Anatomy og langvinnri ást sem ég hef á rómantískum gamanmyndum. Að vísu myndi ég alveg þola meiri húmor í Grey's, en rómantíkin er kappnóg og það er greinilega að duga til að yfirvinna ógeðið á öllu þessu sulli með blóð og innyfli. Fékk líka klígju í þetta eina skipti sem ég var sett í að sauma vambir í sláturtíðinni. Oj, barasta.

Nú er ég á góðri leið með að læra nöfnin á Meredith og Derek og hin þekki ég þegar þau eru nefnd, svona flest alla vega, þannig að ég fylgist bara spennt með. Af tillitssemi við fjarstadda dóttur fer ég ekkert að upplýsa hvað er að gerast í þáttunum núna. Hún hefur reyndar faglega afsökun fyrir að horfa á þetta og lítur ekki undan í blóðsullsenunum.

Monk og House eru samt ennþá betri ... ennþá, hef samt grun um að ég hafi verið að missa af seinasta Monk þættinum í bili í stærðfræðivímu seinustu daga.

Sandgerði - Barcelona - Álftanes - Grímsstaðaholt

Hvað eiga þessir staðir sameiginlegt? Held að þeir eigi sér allir einhverja útgerðarsögu, fer þó eftir því hvort leyfilegt er að teygja skilgreininguna á Grímsstaðaholti niður að sjó eða ekki. Annað sem þeir eiga sameiginlegt þessa stundina er að lífið hjá mér snýst um þá.  

Ekki hægt að láta sér leiðast. Var að ljúka við æði mikla verkáætlun varðandi Sandgerðissöguna, sem verður væntanlega ögn stærra dæmi en ég hélt, sem er bara gott. Spennandi að fylgjast með því dæmi. Helgarferð til Barcelona framundan, þangað hef ég - merkilegt nokk - aldrei komið. Simbi og Óli einir í kotinu en eins og Óli sagði svo ágætlega: Ætli ég taki nokkuð eftir því þótt þið skreppið. það er nefnilega svo yndislega anarkíst heimilishald hér á bæ. Heimkomin þarf ég að einhenda mér í að ljúka tveimur verkefnum sem varða Álftanesið og svo má ekki gleyma blessuðu Grímsstaðaholtinu, þar sem dagarnir mínir byrja við stærðfræðiiðkun flesta daga vikunnar. Sit núna í nýju skrifstofuaðstöðunni minni uppi á loftið og dreifi í kringum mig heimadæmum, flestum óreiknuðum, en nokkrum nýloknum.

 

Maraþondagur að baki

Snemma í morgun var ég komin á þá skoðun að líklega myndi ég lifa það af að halda fyrirlestur um stærðfræði, meira að segja þótt hann væri auglýstur innan deildarinnar. Við þurfum reyndar öll að gera þetta sem erum í kúrsinum RRR (Reiknirit, rökfræði og reiknanleiki) en þetta er í fyrsta sinn sem þessi háttur er hafður á og smá glímuskjálfti í mér út af því. En sem sagt, ég lifði af, held jafnvel að þetta hafi verið alveg nothæfur fyrirlestur, en skrýtin var tilfinningin óneitanlega.

Það sem eftir lifði dags fór í ýmsar nauðsynlegar útréttingar og svo var alveg nauðsynlegt að leggja sig aðeins fyrir fund sem fyrirhugaður var í kvöld, enn og aftur um skipulag Álftaness. Fínn fundur, fyrirsjáanlegt nöldur (eðilega) út af ýmsu smálegu en í stærstu dráttum held ég að við séum komin með miðbæjarskipulag sem uppfyllir þarfir og væntingar flestra. Rosalega GRÆNT skipulag og allt er vænt sem vel er grænt, er það ekki?

Kynning á tillögum hefur verið mikil og góð, bæði gagnvirk með fundahöldum og svo á netinu. Hrifin af flestu í þessu græna skipulagi, þarf að taka afstöðu til eins nýs máls, þar sem ég er aðeins sveigjanlegri en ég hefði haldið. 

Hverjum dettur í hug að hætta sér út í að halda (stuttan) fyrirlestur um stærðfræði?

Mér.

Svandís sterkari en nokkru sinni fyrr

Silfur Egils er skemmtilegt. Lengi vel lét hann sig hafa það að hafa talsvert kvenmannslausa þætti, og þeir gátu alveg verið skemmtilegir líka, held að hann hafi verið að sýna fram á að hann hlýddi ekki boðum og bönnum. Gott og vel. En mér finnst enn meira gaman að fylgjast með þáttunum hans eftir að hann fór að vera með fullt af konum þar. Missti því miður mestanpart af Guðfríði Lilju í dag, sem var miður því hún er í miklu uppáhaldi, en kannski getur netið hjálpað mér þegar ég er búin með heimaverkefnið sem ég er að vinna að. Náði hins vegar öllu viðtalinu við Svandísi og það virkaði mig sterkt á mig, ekki síst sú afdráttarlausa yfirlýsing hennar að hún tæki almannahagsmuni fram yfir arðsvon í málefnum orkufyrirtækja í almannaeign. Þar sem það fer saman er það auðvitað besta mál en stundum þarf að taka af skarið og hún hefur gert það af miklum skörungsskap og með skýra sýn sem öllum ætti að vera ljós. Vinstri græna hjartað tók kipp af stolti þegar ég hlustaði á hana.

Barði er ,,ekki hægt"

Hef ekki haft nennu í mér við að setja mig inn í kapphlaupið um íslenska framlagið í Eurovision, vildi alveg afdráttarlaust fá Svein, höfund ,,Ég les í lófa þinn" aftur með í þetta sinn og er ekki alveg að fatta fyrirkomulagið. Áfram ósátt við fjarveru Sveins. Heyri lag og lag á Rás 2 og þau hafa ekki vakið athygli mína, ennþá. En í kvöld var það smá blogg frá Jenný Önnu sem varð til þess að ég fór á vef RÚV og horfði á lag sem ég var búin að heyra utan að mér að ætti að vera í kvöld. Var næstum búin að leggja undir mig umræðuna hjá henni og sé að það er víst bara best að hlífa henni og segja það sem ég hef að segja hér.

Sem sagt, einn lagahöfunda nú er Barði Jóhannsson, sem sló í gegn í mínu lífi með því að syngja hið ofurhressa lag: Stop in the name of love! eins og algert dauðyfli og gera það töff. Hann er með fyndnari mönnum. Þegar ég heyrði að hann ætlaði að vera með techno og Gilzenegger þá óneitanlega vaknaði forvitni mín. Og svo þegar ég var búin að lesa bloggið hennar Jennýar Önnu þá var bara að tékka á laginu, og Hó, hó! þetta lag er alveg með ólíkindum, sem og viðtalið við Barða (sem er bara venjulegur Barði). Erpur kemur líka sterkur inn. Þið sem eruð óþolinmóð eins og ég, færið bara stikuna fram í rúmlega miðjan þátt. Og það vann sem sagt í keppni kvöldsins.

http://dagskra.ruv.is/streaming/sjonvarpid/?file=4360041

Eggert og blómin

Hafdís vinkona mín var búin að segja mér að ég mætti alls ekki gleyma því að fara á sýninguna hans Eggerts á Kjarvalsstöðum. Ég er í mikilli þakkarskuld við hana, eins og nokkrum sinnum áður, til dæmis þegar hún dreif mig á Þingvelli einhvern tíma í góðu tómi og við gerðum nokkar vatnslitamyndir af fallegum mótívum þar. Myndir af afrakstrinum reyndar hér í myndamöppunni Myndlist.

Þessi sýning hans Eggerts er alveg ótrúleg. Eini gallinn við hana er sá að það var alveg útilokað að skoða hinar sýningarnar í húsinu, sem voru ágætlega áhugaverðar, eftir upplifunina. En alla vega, síðasta sýningarhelgi núna um helgina, þið sem hafið tök á, ekki missa af þessari sýningu.

Þverpólitísk samstaða staðfestir fljótaskrift

Þverpólitísk samstaða um málið, segir í fréttinni, og það eru kannski stóru fréttirnar. Flestum (ekki öllum, sé ég á bloggathugasemd) er farið að skiljast að hér var hreinlega ekki farið rétt að og hvað svo sem fólk vill sjá sem endanlega niðurstöðu þá verður að fara rétt að. Umræðan um stefnumörkun, kosti og galla þeirra leiða sem fara má, á eftir að fara fram. Ekki má gleyma því að hér er verið að fara með almannafé og eignir almennings. Þetta er stórt mál eins og sést á því hvaða stjórnmálaafleiðingar það hafði í för með sér. Kvíði ekki framhaldinu, það er stórmannlegra að viðurkenna mistök en að hanga á þeim eins og hundur á roði.

Borgarráð samþykkir að hafna samruna REI og Geysis Green