Haldið á nýjan leik í sveitina til að kafna ekki í framkvæmdagleði - og smá mórall yfir Clapton

Þá er tími til kominn að halda aftur í Borgarfjörðinn minn, hér heima sóa ég tíma í framkvæmdir og mannleg samskipti, og það dugar ekki til lengdar ;-) Nú er komin í mig fiðringur að taka aðra törn í verkefnunum sem ég er með í vinnslu. Búin að afgreiða það sem ég þurfti hér í bænum, blessunarlega, í bili alla vega.

Smá mórall í mér út af því að skrópa á Clapton, mér finnst nánast skyldumæting, en ég er hins vegar alls ekki í neinu stuði fyrir stórtónleika núna. Ýmislegt sem veldur og þarf ekki að skýra það fyrir alþjóð (nema ég finni hjá mér brennandi þörf fyrir það, sem er fjarri því að vera reyndin). Þannig er nú það.

Verslunarmannahelgi í góðum gír og smávegis í anda Karate kid

Gott að heyra að verslunarmannahelgin fór betur fram en oft áður og kynferðisbrotum fækkaði verulega, en eitt er of mikið, samt sem áður, vona að við fáum einhvern tíma að heyra af verslunarmannahelgi (og öðrum tilefnum) án nokkurs slíks ósóma. Heyri líka í fréttum að sá árangur sem nú hefur náðst sé þakkaður miklum áróðri gegn nauðgunum og get ekki annað en þakkað þeim sem hafa beitt sér í þeim málum. Svo finnst mér líka gott að heyra að Akureyringum tókst, með Möggu Blöndal í broddi fylkingar, að snúa Einni með öllu upp í mun indælli hátíð en síðastliðin ár. Óli minn var á Akureyri um helgina með karlahópi feministafélagsins og dreifði áróðri gegn kynferðisofbeldi og lét vel af dvölinni fyrir norðan og viðtökunum.

Heimilismeðlimir, sem heima voru um helgina, gerðust útipúkar þegar veður gafst og héldu áfram að mála húsið, skafa glugga og skrapa og bera á þá. Upphandleggsvöðvarnir orðnir nokkuð vel þjálfaðir (skafa, skafa) og ég get ekki annað en rifjað upp Karate kid myndina þar sem meistarinn lét strákinn æfa hreyfingar með því að pússa bíla og mála grindverk. Var alltaf hrifin af þeirri hugmyndafræði og mæli með henni eftir að hafa tekið þátt í henni í framkvæmd í bili.

Látum ekki mikilvæga umræðu drukkna í aukaatriðum - Nei gegn nauðgunum!

Þegar AIDS kom til Íslands þá drukknaði sú alvarlega umræða í vangaveltum um hvað ætti að kalla sjúkdóminn á íslensku. Mig minnir að það hafi verið Þóra Kristín Ásgeirsdóttir, sú ágæta fréttakona, sem vakti athygli á þessari staðreynd.

Mér sýnist annað svipað mál vera í gangi núna. Karlahópur feministafélagsins er að berjast gegn nauðgunum og með mikilvægan áróður til kynbræðra sinna, en það eina sem þeir (kynbræðurnir) virðast sjá er umræða um hvort ráðskona karlahópsins hafi móðgað Baggalút með því að misskilja (Baggalútur fullyrðir að um misskilning sé að ræða) texta sem sá ágæti hópur samdi. Hvort ætli sé nú mikilvægara, að berjast af alefli gegn nauðgunum, eða að karpa um hvort misskilningurinn hafi verið óþarfur eða ekki? Ég fíla Baggalút í tætlur en ég er ekkert hrifin af því að það skuli vera meiri umræða um þennan misskilning en um inntak áróðursins, sem er dauðans alvara. Og hananú!!!

Tímabundnu sumar(framkvæmda)frí frestað um stund - módelmyndir úr hættu - og bláþráðstungl á himni

Smá langloka undir svefninn, miklu betra að blasta þessu á bloggið en að taka allar hugsanirnar með sér í háttinn ;-)

Töfrarnir hérna í Borgarfirðinum eru ekki bundnir við blíðviðrið heldur datt ég í vinnugírinn sem ég ætlaði mér, og það gerðist eins og hendi væri veifað um leið og ég sneri inn eftir svefndrukkinn dag í sólinni. Þetta eru svo sem engir töfrar, ef að er gáð, en bara meira gaman að kalla þetta einhverju heillandi nafni. Heima kalla verkefnin meira á mig, fleira ógert í augnablikinu, þótt hér uppfrá megi vissulega finna óunnin verkefni líka. Þannig að vinnan kemst í meiri forgang en framkvæmdirnar og það er reyndar mjög gott mál núna, mig langar að ljúka ákveðnum hluta verkefna minna fyrir helgi og sýnist að það muni takast. Þá get ég sungið við málningavinnuna, enda þurrkspá frá og með föstudegi, jibbí! og eflaust ítarlegri þurrki. Þetta sumar hefur nefnilega verið með þeim ósköpum gert að oft hefur ekki orðið úr rigningu sem spáð hafði verið, en flest sumur sem ég man eftir fram til þessa hafa frekar verið öðru marki brennd.

Fékk indælis heimsókn í kvöld, Arý móðursystir hans Ara kíkti við hér í bústaðnum, ég var að láta hana fá myndina sem ég ætlaði að gefa henni fyrir um það bil tuttugu árum, en hvarf á dularfullan hátt og fannst ekki fyrr en núna í vikunni þegar ég neyddist til að fara í gegnum allar myndirnar mínar til að redda þeim frá handtökum Henriks smiðs, sem af siðsemi rúllaði öllu þessu nakta fólki saman, þessi sem Arý fékk var ekki bara nakin heldur líka ólétt, ég get ímyndað mér að það hafi ekki verið vinsælt. Annars munaði litlu að blessunin hann Henrik smiður lenti á körfuboltaleik þegar við vorum, með hjálp pólsku orðabókarinnar, að reyna að finna út hvað hann vildi gera fyrstu helgina á Íslandi. Við fórum línuvillt í orðabókinni og vorum að hugleiða hvaða körfuboltaleik væri hægt að finna þegar við tókum eftir að orðið sem fingurinn nam við var alls ekki körfubolti heldur kirkja. Og þess vegna vitum við allt um kaþólskuna hans Henriks, hann sótti kirkju mjög ötlullega á meðan hann var að vinna fyrir okkur, en við vorum svoilítið áhyggjufull þegar hann hætti, hann var nefnilega kominn í félagsskap annarra og ekki eins kirkjurækinna landa sinna. En okkur kemur það svo sem ekkert við, myndirnar mínar virðast hafa bjargast blessunarlega. Þessi sem hér fylgir var reyndar aldrei í hættu af því hún kúrði örugg inni í vatnslitamöppu þar til ég fann henni annað heimili.

Tunglið er eins og smá augnhár á himninum og úr þessu getur ekkert gerst annað en það fari að stækka á nýjan leik. Áður en góð götulýsing kom á Álftanesið var ég alltaf mjög vel að mér í tunglstöðunni en núna er það helst á Kanarí og í Borgarfirði sem ég tek eftir tunglinu og er reyndar nýfarin að veita því eftirtekt eftir björtustu sumarvikurnar.

Blágresisfræin mín fara niður í fyrramálið, ef að líkum lætur, og svo förum við Gunna vinkona í smá leiðangur til að sækja ömmu hennar Katarinu. Jamm, viðburðaríkur og ofurhlýr dagur framundan á morgun.

 

 

Töfradagur í Borgarfirðinum í krafti veðurspár sem nú er ekki lengur í gildi

Veðurspáin gerði ráð fyrir úrkomu á Reykjavíkursvæðinu með kvöldinu, sem betur fer, því það gaf mér smá afsökun til að skjótast upp í Borgarfjörð, en hér var ég hvort sem er búin að mæla mér mót við Gunnu vinkonu á morgun. Þvílíkur dýrðardagur! Þarf ekki að orðlengja það, takk, hver sem setti dropana í veðurspána í gærkvöldi og í morgun ;-)

Horfst í augu við staðreyndir - stutt sumarfrí skollið á

Held ég verði bara að horfast í augu við staðreyndir. Núna þegar Ari er kominn úr hestaferðinni þá er komið að hinum árlegu framkvæmdum okkar og ég bara get ekki setið hjá eða stungið af upp í bústað til að vinna. Þannig að, ég er skroppin í stutt sumarfrí, og tek þátt í athöfnum fjölskyldunnar af lífi og sál, það er húsaþvotti og málningavinnu með meiru. Fer upp í bústað einhvern tíma eftir helgi, sem betur fer búin að ákveða að vera þar alla vega miðvikudag og fimmtudag, svo sér maður bara til varðandi verslunarmannahelgina. Elísabet systir er búin að vara við vondu veðri um verslunarmannahelgina (sem sagt hún er með sumarbústaðinn sem hún á í félagi við tvö uppeldissystkini síni) - hún fullyrðir að þegar hún sé með bústaðinn sé veðrið alltaf vont. Við skulum nú bara sjá til. En reyndar höfum við oft verið heima um verslunarmannahelgina, sjaldan eins rólegt og gott og einmitt þá og ef við erum í framkvæmdastuði, eins og núna, þá er það auðvitað alveg brilljant. En svo er ég bara farin að hlakka til að vinna aftur, en þetta er bara nauðsynlegt núna og einsgott að horfast í augu við það.

Ekki vinnufriður fyrir tiltekt - best að koma sér aftur upp í bústað!

Það er ekki vinnufriður hér heima fyrir tiltektarköstum, af nógu er að taka að endurreisa heimilið eftir tveggja og hálfs árs endurbætur (sem eru ekki búnar - en hérumbil). Smiðurinn okkar rammkaþólski gerði sitt besta til þess að eyðileggja allar gömlu módelmyndirnar mínar og það er margra tíma verk að slétta úr þeim, hann rúllaði þeim sem sagt upp með miklum látum og staflaði! en minn góði kennari, Hringur Jóhannesson, hafði lagt ríka áherslu á það frá upphafi að ég geymdi þær liggjandi og alls ekki upprúllaðar. Ég sé hann eiginlega fyrir mér, úff, syndsamlegt, ekkert nema bert fólk, það skal sko rúlla því upp, rúllu eftir rúllu. En rosalegt magn er þetta og of seinlegt í þetta skipti að grisja það af einhverju viti.

En sem sagt hægt og hægt er ég að leggja þær í bunka og slétta þær og á milli ræðst ég á smá horn uppi og lagfæri, hendi smálegu úr möppum sem eru orðnar úreltar, raða bókum úr skápum niðri og upp í bókahillurnar þar, þetta potast allt saman, og nokkuð lagt síðan ég hef tekið til hendinni þarna upp og þá er tilhneigingin sú að að fólk staflar dóti í stað þess að raða því, ég er ekki undanskilin.

Þungbúin og drungaleg ský - en ægifögur

Hef verið ansi upptekin af því að taka myndir af fallega sólgylltum skýjum, en síðastliðna sunnudagsnótt féll ég gersamlega fyrir þungbúnum skýjunum sem áttu sök á úthellisringinunni á mánudaginn. Treysti því að þið séuð sammála.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ljúft veður, smá dugnaður og annað skemmtilegt

Eftir ágæta vinnurispu seinni partinn í gær og í gærkvöldi tók ég letimorgun í sólinni, eins og ég geri gjarnan hér uppi í bústað, en svo allt í einu sá ég að við svo búið mátti ekki standa og dreif í að vökva tré og blágresisvesalinginn sem ég tók upp úr garðinum heima og setti niður hér, þetta er önnur tilraun til að koma upp blágresisbrekku hér bakvið bústaðinn og vonandi tekst þessi. Þegar ég var komin með slönguna í hendi og vígaleg í gúmmístígvélum fannst mér næst tilvalið að bera á einn þyrstan vegg tæpan þriðjung af pallinum okkar, það er að segja þeim efri. Þetta var bara stórskemmtilegt trimm og manni líður afskaplega vel í skrokknum eftir svona ævintýri. Held ég skelli mér bara í pottinn eftir þetta, það gæti að vísu orðið til að flýta ferð hestamannanna í Fornahvamm (lógískt að Ari hringi þegar ég er komin í pottinn, ekki satt?). En þá er bara að fara uppúr, þurrka sér og sækja mannskapinn ef með þarf. Og svo er ég líka búin að forgangsraða vinnunni næstu tvo daga, og það er alltaf ágætt mál.

Blíðan er uppi í Borgarfirði

Klukkan ekki orðin tíu og hitinn þegar kominn yfir 12 gráðurnar og glaðasólskin. Ég er sem sagt aftur komin í Borgarfjörðinn, það leynir sér ekki. Hér er fallegt og gott og nú er ég búin að kaupa langa framlengingarsnúru fyrir tölvuna mína svo ég geti unnið lengur en  einn, tvo klukkutíma í senn úti í blíðunni.