SIGUR!

Þetta er ótrúlegt, ótrúlegur sigur sem er að verða að raunveruleika!

Íslendingar í úrslitaleikinn

Ég held að þetta gæti jafnvel tekist, handbooooooooooooooooooooooooolti!

Úff, spenna, spenna, spenna. 33:26 og innan við 7 mínútur til leiksloka!!!! 7 marka munur. Spánverjar einum færri. Svei mér þá, jafnvel Murphy gæti varla fundið vondan flöt á þessu. En leikurinn er ekki búinn!!!

Hvert verður varaforsetaefni Obama?

Með taugarnar þandar (vegna handboltalýsingarinnar í útvarpinu) fletti ég í fréttunum á netinu og finnst það hafa farið furðulágt að Obama ætlar að kynna varaforsetaefnið sitt í dag. Ég hef ekki dregið dul á að mér finnst lang stefkasta teymið vera Hillary og Obama, en við væru líklega búin að frétta það ef hún væri líklegt varaforsetaefni núna, vonandi verður þetta engu að síður sigurstrangleg blanda, sem kynnt verður í dag.

Handboooooooooooooooooooooolti - óbærilegur léttleiki tilverunnar - Harmónikkuleikur!!!!

Gott að hlusta á leikinn, ég hef ekki eirð í mér til þess að horfa á hann í sjónvarpinu, en Hanna mín fór í Álfabakkann og eins og gangur leiksins hefur verið þá er það enn sem komið er hárrétt ákvörðun hjá henni. Ligg í vægustu tegund af pest heima (sem vonandi nær sér ekki á strik) en verkefnin potast áfram, þrátt fyrir óbærilegan léttleika tilverunnar.

Góð líking í útvarpslýsingunni: Harmónikkuleikur

Mikilvægt skref

Þessi ákvörðun er mikilvægt skref í þessu merkilega máli. Vonandi að þetta leiði til góðrar og réttlátrar niðurstöðu. Það leikur lítill vafi á því að þetta mál hefur náð að snerta strengi réttlætiskenndar hér á landi og við fylgjumst grannt með framvindunni. Leyfi mér að vera vongóð.

Mál Ramses tekið fyrir á ný

Skipt um hraða

Dagurinn í dag var mjög bitastæður fyrir mig í sagnfræðiverkefnum, einn af þessum dögum þegar ég gat sagt, Vá, þetta er einmitt það sem mig langaði að bæta við í söguna mína. Byrjaði daginn (svona nokkurn veginn) í logni og blíðu, þótt ekki væri sól, í Borgarfirðinum (smá viðkoma í pottinum) og fór svo niður á Skaga. Sem sagt bara gott. Ekki eins mikil keyrsla á þessum degi og gærdeginum en enn í mörg horn að líta, eins og gengur í tilverunni.

Dagur á 100 km hraða (nei ekki Dagur Eggertsson heldur dagurinn í gær)

Dagurinn í gær var þokkalega yfirbókaður hér á bæ. Þegar upp var staðað voru nokkur atriði sem frestuðust, meðal annars viðtöl og myndataka, en önnur komu inn í staðinn. Var að sækja mömmu í flug um miðjan daginn, og það var þungamiðja dagsins og atvikin höguðu því þannig að við vorum að stússast saman fram á kvöld og Hanna bættist í hópinn þegar á leið. Alltaf gott að vera saman, en auðvitað vill maður aldrei að neitt komi uppá í tilverunni, en þetta var bara ekkert sem nein okkar gat gert neitt við og þannig er lífið stundum. Aðalatriðið var að þegar kvöldaði gat mamma loksins komist í ró og næði eftir ferðina og Hanna hentist á fundinn sinn, en vinkonur mínar, sem voru væntanlegar til mín um kvöldið voru í símtalsfjarlægð og við þurftum ekki að aflýsa kvöldin, heldur bara að seinka því (talsvert). Ljúft og gott að sitja og kjafta við vinkonurnar sem maður hittir allt of sjaldan, og það fram á rauða nótt. En þessi dagur í gær var svona ,,allt er gott sem endar eins vel og hægt er miðað við aðstæður"-dagur. Og nýr dagur má alveg vera aðeins friðsælli mín vegna.

Ný skoðanakönnun á síðunni - þeirri seinustu lauk með naumum sigri svartsýnissinna

Könnun minni um efnahagsástandið lauk með naumum sigri svartsýnissinna, en þeir bjartsýnu eða nægjusömu hafa verið að sækja á jafnt og þétt. Takk fyrir þátttökuna. Nú er komin önnur sem hefur þá sérstöðu að svörin eru af ýmsu tagi, ekkert svona góður, betri, bestur (burtu voru reknir) eða vondur, verri, verstur (voru aftur teknir).

Endilega takið þátt! 

 

Freudisk mistök

Beit það í mig þegar kvöldaði að gögn sem mig bráðvantaði væru uppi í bústað. Ekki um annað að gera en að skjótast þangað, þótt ég sé skyldum hlaðin heima við eins og sakir standa. Þessi gögn eru auðvitað alls ekki hér, en ég er hér, skrýtið ;-)

Óvænt tilviljun ræður því lika að það sem ég ætlaði að gera í kvöld frestast um einn dag eða svo, vegna ástæðna sem ég stjórna ekki. Þannig að ég ætla að vakna hér í fyrramálið, hress og kát, ná mér í smá sól ef hún skín (spáin bendir til þess) og bruna svo í bæinn og halda áfram að sinna því sem ég er búin að taka að mér í nokkra daga og heldur mér (svona mestanpart) í bænum, þótt Álftanesið okkar sé nú ekki alveg í bænum og yndislegt bæði sumar og vetur. Eina sem vantar þar er lynglyktin og sumarhitinn sem stundum verður í innsveitum og sjaldan annars staðar. Timburlyktin í bústaðnum er líka sérstök, ég þarf kansnki bara að eyða meiri tíma uppi á lofti heima, þar bregður henni fyrir, þótt það sé ekki eins greinilegt og hér.

Um það bil um leið og ég fer héðan fer Hanna með sína vini hingað uppeftir til tveggja daga sælu, ég náði þó alla vega að hafa pottinn tilbúinn fyrir þau í leiðinni. Og þetta sem ég fann ekki heima er þá alla vega þar, ég er sennilega að leita að rangri möppu utan um gögnin, en aðallega held ég þó að bústaðurinn hafi verið farinn að toga ansi fast í mig, eftir heilla þriggja daga fjarveru.

Himnesk (og nett hallærisleg) Mamma mia, lyklaborðið langþráða, Clapton í réttri röð og HVAÐ ER EIGINLEGA AÐ GERAST Í ÞESSUM LEIK?????

Einstaka sinnum bít ég það í mig að vilja sjá myndir í bíói, en ekki í tölvunni eða á DVD. Mamma mia er ein af þeim. Loksins í kvöld var ég í bænum og gaf mér tíma til þess að fara og þetta var bara fjör. Þetta er sem sagt alveg eins frábær mynd og ég átti von á, Abba var reyndar aldrei mín tónlist, en heldur ekki tónlist sem mér fannst leiðinleg, síður en svo. Man þegar Waterloo sigraði Eurovision og var alveg himinlifandi yfir því, eitt besta ef ekki besta sigurlag þeirrar keppni. Og á eftir komu margir skemmtilegir, svolítið vélrænir, en flottir smellir. Og alltaf gaman. Leikararnir alveg æði, mér fannst unga leikkonan (Amanda Seyfried) sem lék hina verðandi brúði vera bráðskemmtileg. Svo voru þarna auðvitað þvílíkir þungavigarleikarar að það þarf ekkert að hafa fleiri orð um það mál. Meryl Streep og kallarnir flottu (sem voru hreint himneskir í loka-söngatriðinu). Auðvitað er þessi mynd til þess fallin að bera saman sætu, miðaldra kallana og Colin Firth og Pierce Brosnan eru auðvitað frægir hjartaknúsarar (reyndar er gaman að sjá hina hliðina á þeim síðarnefnda í Mrs. Doubtfire, en það er önnur saga). En ég hef alltaf haft ,,soft spot" fyrir Stellan Skarsgaard, sem seint verður talinn til ofursjarmöra, hann á mörg grípandi hlutverk að baki og nær manni lúmskt, meira að segja í erfiðu rullunni sinni í Brimbroti (Breaking the Waves). Mér finnst alltaf nett hallærislegt þegar nútímafólk brestur í söng í miðri setningu í kvikmyndum, en þetta var bara sætt hallærislegt. Verra þegar ég fór að sjá hina ofurlistrænu Regnhlífar í Cherbourg um árið, í Austurbæjarbíói, og bensínsölugæinn söng meira að segja: Hvað viltu marga lítra?

Að öðru, litlir sigrar eru alltaf svolítið skemmtilegir. Ég rakst á alveg óborganlega sniðugt lyklaborð, bleikt eins og tölvan mín, og upprúllanlegt. Þetta fann ég sem sagt í búðarglugga í London í lok maí, en því miður, það var ekki til!. Komdu á mánudag, sagði fanturinn í búðinni og ég var mjög sár, var ekkert að hanga í London (sem ég þó elska) fram á mánudag. Reyndi að kaupa sýningareintakið en hann var alveg hjartalaus þessi. Ég er búin að finna ýktari útgáfu af þessu lyklaborði, og það á tæpan fimmtánhundruð kall í Rúmfatalagernum (of all places), pakkað í plastbox, og ég snarsnerist á hæl eftir að vera búin að borga borðdúkinn og skærin, sem fór í búðina til að kaupa. Og trommaði út með íslenskt lyklaborð, aðeins bleikara en þetta í glugganum á Tottenham Court Rd. en það er bara betra. Og svo get ég rúllað því upp eins og fötunum mínum ef ég er á leið í ferðalag, sem er bara fjör! Og það virkar meira að segja.

Kom við í Hagkaupum og keypti í matinn og nánast datt um Clapton ævisöguna á leiðinni út, stakk henni í körfuna líka. Er byrjuð á henni og ánægð með það hvað hann skrifar mikið um tónlistina í lífinu, eftir blaðafregnum að dæma átti þetta að vera óvægin sukksaga og þess vegna var ég harðákveðin í að ég ætlaði ekki að vera búin að lesa hana áður en ég færi á tónleikana í Egilshöll. En það hefði alveg verið óhætt að lesa fyrstu kaflana alla vega, þessa sem ég er búin með.

Kíkti sallaróleg á íþróttir í Mogganum til að sjá stöðuna í leiknum, hún var 27:29 og ekki fyrir okkur!!!! ... en sem sagt, þeir (strákarnir okkar) mörðu jafntefli á seinustu sekúndum. Hjúkk og æ. Langar ekki að horfa og/eða hlusta, þessi moggatextalýsing er svona nokkurn veginn það sem maður þolir.