Að skemmta skrattanum

Mér finnst sárlega vanta rétta orðið fyrir að ,,jinxa" á íslensku, þótt ég fari hér hálfa leið í að íslenska það með því að nota beygingu. Orðabókarskýringar eru herfilegar, nema þessi sem segir að ekki hafi fundist almennileg þýðing. Samt finnst mér tilfinningin svolítið vera það sem ég lærði að væri að skemmta skrattanum. Hjátrú og yfirlýsingagleði tengjast þessu mjög og jafnvel þeir sem þykjast ekki vera sérlega hjátrúarfullir láta sér ekki detta í hug að fara í vitlausum sokkum á áríðandi íþróttaleik, hvorki sem áhorfendur né þátttakendur. Hálft í hvoru er ég sár út í sjálfa mig að hafa horft á Liverpool í dag einmitt á meðan Aston Villa náði yfirhöndinni, en bætti það hálfvegis upp með því að fylgjast með rest í textalýsingu, jafntefli skárra en tap, en sigur hefði auðvitað verið betri, ef ég hefði ekki asnast til að horfa! Þegar ég stend sjálfa mig að því að lýsa einhverju yfir sem ég er hrædd um að hætti að vera rétt þegar ég er búin að segja það upphátt, þá lem ég auðvitað alltaf í tré. Dettur ekki í hug að segja 7-9-13, enda alin upp við að það sé bara della (ólíkt því að berja í tré). Varð samt hugsi þegar ég sá einhverju sinni vinningstölur í lottói byrja á 7-9-13 ...