Ha- ferðaráð

Þið ráðið alveg hvort til skiljið þetta ,,ha-" sem hagnýt ferðaráð eða hallærisleg ferðaráð, en þið finnið mín ráð ekki hvar sem er.

Sam-kuldaskræfur sem ferðast bara með handfarangur eins og ég geri yfirleitt. Þið þurfið kannski alls ekki að láta litla ferðablástursofninn taka helminginn af plássinu í stærri handtöskunni ykkar. Á flestum gististöðum eru hárþurrkur. Merkilegt hvað þær geta vermt loppnar lúkur. 

Buxurnar orðnar þreytulegar? Langar þig að kaupa nýjar en hefur ekki pláss? Hvað með fallega, litla, (löglega fenginn) steininn sem þú fannst á ströndinni? Ekkert mál, póstleggið bara umframfarangur sem ykkur liggur ekkert á og er ekki allt of annt um, hann kemur heim fyrr eða síðar. Mjög líklega. En ætlið góðan tíma í pósthúsheimsóknina.

Fötin í töskunni: Upprúlluð eða samanbrotin? Ef plássið er lítið er best að rúlla þeim fast saman. Annars bara: Hverjum er ekki sama? Svo er alltaf hægt að hafa með 1-2 lofttæmipoka. Stelpurnar sem ryksuga á hótelunum eru ótrúlega liðlegar að leyfa þér að lofttæma pokana með fyrirferðarfötunum. Þetta ráð dugar vel í Bretlandi, víða vestan hafs, í Asíu en síður í flísalögum sólarlöndum. En þar þarf ekki mikið af fötum hvort sem er. 

Þótt það sé hægt að nýta öll 15 kílóin sem sum flugfélög leyfa stærri handfarangurstöskunni að vega, þá er frekar fúlt að rölta upp tröppurnar í landganginum, ef þið lendið í þannig aðstæðum úti á flugvelli. 

Fötin eitthvað krumpuð? Allt í lagi að loka vel að sér þegar farið er í heitt bað eða sturtu á hóteli sem ekki hefur straugræjur. Muna að hengja fötin sem á að gufupressa vel upp áður en gufan sest á spegilinn og í fötin. 

Gott að ferðast með bönd sem krækjast yfir efri töskuna ykkar ef þíð eruð ekki með bakpoka sem smellur yfir útdregna handfangið á neðri töskunni. 

Lásuð þið Heiðu í æsku? Þegar vonda móðursystirin lét Heiðu klæðast hverri flíkinni yfir aðra í göngunni upp fjallið til Fjalla-frænda. Auðvitað í sjóðandi hita. Tvennt mælir með því að vera í nokkrum lögum af fötum. Mannúðlegri aðferð til að láta þyngdina á þeim dreifast og fer betur með bakið en að lyfta þeim í ferðatösku. Hnepptu, hlýrri peysunni má hnýta um mittið og jafnvel úlpu ef þarf. Svo er alveg ótrúlega oft mishlýtt/-kalt í flugi og í áfangastöðum. 

Síðast en ekki síst: Það er ekki alltaf hægt að treysta á að nettenging sé til staðar og stundum getur batteríið á símanum meira að segja verið tæpt. Ef ég er að koma á nýjan stað reyni ég oftast að muna nafnið á hótelinu og helst leiðina þangað líka. Það hefur komið sér vel. Batterísmál geta verið erfiðari. Í upphafi ferðar er ég oft með útprentað sett af öllu því helsta, svo er það hleðslusnúran góða og þrautalending að fara í röðina til að tékka sig inn á flugvelli.