Fallegasti stađur sem ţú hefur komiđ á
7.8.2012 | 23:43
Ţegar ég var um tvítugt tókst mér einhvern tíma ađ lauma mér inn í hóp međ systur vinar míns og vinkonum hennar á leiđ til spákonu í Hafnarfirđi. Ţađ vćri ekki í frásögur fćrandi nema vegna ţess ađ hún lýsti í smáatriđum stađ erlendis sem hún sagđi ađ ég myndi fljótlega koma á og yrđi fallegasti stađur sem ég hefđi komiđ á. Ég ćtti ađ senda henni póstkort ţađan. Á ţessum árum var mađur ekki ađ fara í ferđalög sí og ć, reyndar fór ég í tvígang sama áriđ um ţetta leyti til útlanda (og ţađ sagđi spákonan mér líka) ţar sem foreldrar mínir voru í námsleyfi erlendis um ţessar mundir. Ţegar ég heimsótti ţau í Miđ-Frakklandi ţá átti ég eina ósk og hún var sú ađ skođa hellamálverkin í Dordogne-dal, sem ţá mátti enn skođa međ berum augum, sum hver. Ţangađ var haldiđ en ţegar viđ vorum rétt ađ leggja af stađ sagđi vinnufélagi fóstra míns ađ viđ ,,yrđum" ađ skođa Chateau de Val á leiđinni. Viđ höfđum aldrei heyrt stađinn nefndan, en ţegar viđ ókum fram á skiltiđ ţangađ, ákváđum viđ ađ tékka. Leiđin lá um óhrjálegan veg međfram einhverju framkvćmdasvćđi og okkur fannst ţetta nú ekki merkilegt umhverfi. En allt í einu opnađist útsýniđ sem sést á međfylgjandi póstkorti, sem ég hef ekki sent enn, ţar sem ég mundi hvorki nafn né heimilisfang á spákonunni góđu. Ţannig ađ ef hún les ţetta og ţekkir, ţá vildi ég gjarnan koma ţví til skila.