Meira frá Kanarí og fyndnir Finnar

Frekar rólegt hér í blídunni, hér er gott ad vera og sérlega fyndid ad fylgjast med mismunandi tilburdum vid mismunandi tungumálakunnáttu. Sumir gestanna hér reyna ad bjarga sér á spönsku, sem getur verid mjög mislukkad thar sem afgreidslufólk í verslunum og á veitingastödum er af ýmsu thjóderni, til daemis nánast eingöngu Indverjar sem selja raftaeki, en sumir theirra sem selja Íslendingum mest (Harry) vel talandi á íslensku, enda gódur bisness í thví. Elskulegir Finnar voru ad kvedja tiltektarstúlkuna um daginn á hótelinu sínu og hún sagdi upp á spönsku Adios í kvedjuskyni en their brostu sínu blídasta og sögdu Adidas!

Sorglegt ad fylgjast med klámumraedunni heima, thó ég geri ekki mikid ad thví ad fara í tölvuna núna, thá komst ég ekki hjá thví ad sjá svolítid af henni. Borgarstjóri, biskup, VG og Feministar mótmaela og eflaust ýmsir fleiri en allt kemur fyrir ekki, thad virdist daemast á okkur ad hýsa thetta frekar óvelkomna fyrirbaeri. Thó eflaust geti einhverjir klámkallar haft gaman af thá tek ég heilshugar undir med honum Bjarna Hardar ad vitneskja um baksvid thessa idnadar er nóg til ad segja nei takk!

Ad lokum notalegt ad vita ad enn virkar Moggabloggid, thó ég hafi lítid sinnt thví. Var ad hitta hér gesti á Paraiso Maspalomas sem höfdu rekist inn á bloggid vikuna ádur en their komu hingad, og svo hittumst vid vid sundlaugarbarinn ;-) bestu kvedjur til allra vina og vandamanna.

Grafalvarlegur fréttapistill frá Kanarí

Afsakid pennaletina en nú er smá skýjafar hér á Kanarí eftir einmuna blídu ad undanförnu og tóm til ad skrifa háalvarlegan fréttapistil frá Kanarí.

Fyrst fréttir af tídarfari ad íslenskum sid: Vedurblídan ad undanförnu hefur sem sagt verid einstök, um og yfir 30 grádur flesta daga og alltaf jafn fallegt hér, med flaksandi pálmum og furutrjám út um allt. Í dag var hins vegar rok og varla nema 20 stiga hiti en brakandi blída á svölunum okkar á Paraiso Maspalomas. Hér hefur verid rigningarspá alltaf af og til en aldrei komid dropi úr lofti og vid sem hér erum erum afskaplega sátt vid thad.

Stjórnmál: Framsóknarmenn eru búnir ad uppgötva ad hér er gaman ad halda kosningafundi og hvergi verda slíkir fundir jafn fjölsóttir, 340 manns maettu á fund med Gudna Ágústssyni um seinustu helgi, en ég hef enn ekki hitt einn einasta sem kýs Framsókn úr hópnum sem kom á fundinn, vera má ad thad segi meira um vini mína en fundargesti. Hins vegar fór Gudni audvitad á kostum og thótti hid besta skemmtiefni hér, og er thó ekki fásinninu fyrir ad fara. Álftnesingarnir voru eitthvad ad atast í honum og ábyggilega fleiri en hann thótti hafa farid vel út úr fundinum, nema kannski thetta med ad fjölga kjósendum flokksins síns, ekki alveg viss med thad. Í morgun átti svo Ísólfur Gylfi Pálmason ad maeta med gítarinn sinn, en engar fréttir hef ég enn af theim fundi, og vidurkenni ad ég nennti engan veginn ad fara á fundinn, thótt ég hafi heyrt Gylfa spila og viti ad hann er dágódur músíkant.

Breytingar á umhverfinu: Hér er alltaf eitthvad ad breytast í umhverfinu - en Íslendingar sem til thekkja geta haldid áfram ad lesa:

• Til daemis er verid ad endurbyggja vinsaelt Íslendingahótel, Teneguia, svo fólk sem hefur verid thar árum saman hefur thurft ad finna sér annad skjól.
• Vinsaell bar í kjallar Roque Nublo, Paddy Murphy´s sem àrum saman hefur verid vinsaell medal Íslendinga og Nordmanna, enda írskur pöbb med búlgörskum söngvara (Nikolai) sem syngur írsk lög eins og engill, hefur skipt um eigendur og nú er Nikolai horfinn, enda búinn ad hóta thví í tvö ár, mamma hans í Búlgaríu er ordin gömul og tharfnast meiri adstodar en fyrr. Hann er kominn á skemmtiferdaskip thess í stad og ég býst vid ad norska eiginkonan og dóttirin sjái um mömmuna. Nýi eigandinn er feitlaginn Barbapapalegur náungi sem syngur ljómandi vel í karókí, sem er adalskemmtunin núna á thessum stad, en hálf er nú Snorrabúd stekkur enn sem komid er og frekar eydilegt um ad litast tharna á kvöldin, á stad sem alltaf var smekkfullur.
• Hótelid vid hlidina á Paraiso Maspalomas, sem margir thekkja, er í endurbyggingu sem gengur mjög furdulega fyrir sig, fyrst er steypt og sídan er steypan brotin ad hluta, en vid sem ekki thurfum ad borga reikninginn, eigum ad láta okkur thetta í léttu rúmi liggja.
• Byggingarsvaedid í Meloneras er sífellt ad taka á sig meiri mynd baejar.

Fastir lidir: Íslendingahópar og einstaklingar fá vidurnefni hér eins og annars stadar. ,,Sléttuúlfarnir" eru til ad mynda maettir á svaedid eins og oftar á thessum árstíma. Vidurnefnid fá their af heimaslódum sínum. Baendurnir eru hins vegar ekki hér í ár, alla vega ekki á thessum tíma. Harry er enn á sínum stad og fréttir berast af thví ad hann selji Íslendingum rafmagnsvöru og alls konar graejur sem aldrei fyrr.

Vid Ari sendum bestu kvedjur heim til allra, erum búin ad vera dugleg í mini-golfi med Ása, Gunna, Ingu og tengdaforeldrum Ása en ekki haft erindi sem erfidi. Búin ad rölta um alla Ensku ströndina meira og minna og hlökkum til ad fá Elísabetu systur og syni hingad í naestu viku. Vonum ad Óli og Simbi hafi thad gott og passi húsid vel. Og lýkur hér med Kanaríeyjapistli ad thessu sinni.

Sólarlandaferðir og vímulaus elli

Eftir að hafa látið mig dreyma um það í fjölmörg ár að komast í vetrarfrí í sólina þegar kuldinn og hálkan eru að hrella mig á morgnana, þá vildi svo til fyrir sjö eða átta árum að ég lenti af tilviljun í sól og sumri um miðjan vetur, á suðlægum slóðum (vinnuvélasýningu í Las Vegas). Síðan varð ekki aftur snúið og nú er aðalsumarleyfistími okkar Ara míns á veturna - Las Vegas hefur að vísu ekki verið heimsótt aftur, en þess í stað höfum við leitað á önnur mið. Á sumrin er svo hægt að taka styttri frí hér heima sem koma restinni af sumarleyfisdögunum léttilega í lóg.

Sólarlandaferðir á Íslendingaslóðir á Kanarí (engu ómerkilegri en Íslendingaslóðir í Kaupmannahöfn) eru skemmtilegt fyrirbæri. Eiga í rauninni ekkert sameiginlegt með því að ferðast til útlanda. Ferðalög eru líka skemmtileg, en þau eru bara allt annað fyrirbæri. Kanaríferðir minna meira á þjóðflutninga þrákálfa sem nenna ekki að elta stopula sólina á sumrin, en finnst samt þægilegt að vera á hlýjum stað í stuttbuxum og stuttermabol einhvern hluta ársins. Þetta eru ferðir í betra loftslag, félagsskap eftir því sem hverjum hentar og síðan gerir hver það sem henni og honum þykir skemmtilegast. Þannig lærði ég þythokkí í fyrra og sú sem kenndi mér var nýskriðin á áttræðisaldurinn en núna býst ég við að komast í tívolí í fyrsta sinn, vegna þess að systursynir mínir verða á sama tíma og við á ferðinni. Gamlar fermingarsystur, vinir, kunningjar, ættingjar, vinir vinanna og kunningjar kunningjanna mynda misstóran hóp sem hittist yfir góðri máltíð á kvöldin eða situr á útikaffihúsi eða bar fram eftir kvöldi, spilar pool eða lyftir glasi. Sumir iðka golf eða tennis, aðrir aðallega glasalyftingar. Sögur eru um sóldýrkendur með eldspýtur á milli tánna, en þá hef ég ekki séð enn. Sumir metast um sólbrúnkuna meðan aðrir stæra sig af því að ganga lengri vegalengdir en aðrir, gera betri kaup eða borða betri mat en allir hinir. En flestum er slétt sama og skilja metinginn eftir heima.

Tengdafaðir minn, sem átti það til að lauma góðum athugasemdum að mér hnippti eitt sinn í mig þegar við vorum á rölti á Kanaríeyjum og spurði, sakleysið uppmálað: ,,Skyldi ekki vera þörf á því að stofna Vímulausa elli hérna?" Athugasemdin kom til aðallega af tvennu: Af gefnu tilefni þar sem fjöldi eldri borgara sækir í sólina á veturna og sumir þeirra detta rækilega í það, hvort sem það er vegna þess að þeir eru lausir undan vökulu auga barnanna sinna eða vegna þess að þeim er í blóð borið að spara, og dropinn er ódýrari þarna en heima. Eða eru bara hreinlega óþurrkaðir alkar (hinir komast á AA fundi). Hin ástæðan var reyndar sú að ég hafði þá um nokkurt skeið starfað með samtökunum Vímulaus æska og honum fannst það frekar forvitnileg hlið á tengdadótturinni. En á Kanarí er ég í fríi og stofna engin samtök.

  Eftir smá tíma þar hellist slökunin yfir mig, langir göngutúrar um fallegt umhverfi, tennis eða minigolf og sífellt færri ferðir á netkaffið, strætóferðir í nágrannaþorpin og notalegar stundir á kvöldin með vinunum skila manni úthvíldum heim eftir tvær eða þrjár vikur. Vægir fordómar mínir í garð sólarlandaferða af þessu tagi hafa horfið eins og dögg fyrir sólu í bókstaflegri merkingu.

Evrópusöngur á RUV - hver veit meira um hann?

Í makalausri skýrslu kenndri við Willy de Clerk frá 1993, sem ég þreytist seint að vitna í, voru leiðbeiningar um hvernig gera ætti Evrópusambandið vinsælla meðal Evrópubúa. Smjaðra fyrir blaðamönnum og fjölmiðlafólki, ausa fé í háskólastyrki, nýta verkalýðshreyfinguna og umfram allt koma fánanum, nafninu og einhverjum jákvæðum, einföldum (fyrir okkur einfeldningana) skilaboðum á framfæri. En þeir nefndu ekkert um að búa til Evrópudýrkunarlög. Ég held að það hafi verið alvarleg yfirsjón af hálfu de Clerk, en kannski bara hugmyndaleysi.

En núna á morgnana vakna ég oftar en ekki við þetta undarlega lag um sundraða og svo seinna í laginu um ,,okkar sameinaðu Evrópu" á Rás 1 eða 2. Þetta er mjög dularfullt lag, einkum fyrir mig sem er að rumska á þessum tíma dags, milli kl. 7 og 9 og næ ekki að fá botn í textann við þær aðstæður. Ég er ekki ennþá búin að átta mig á því hvort þetta er brandari og ef svo er út á hvað hann gengur. Eða hvort þetta er dýrðarsöngur til sameinaðrar Evrópu, eins konar ástarljóð, en það hljómar samt þannig. Stíllinn á laginu er svona í anda hinna ástsælu Spaða. Kannast einhver við lagið og er það brandari eða hvað? Þar sem ég flakka óspart milli stöðva á frekar ónákvæmu útvarpi við rúmið mitt, þá hef ég ekki lagst í rannsóknir til að kanna hvaða stöð nákvæmlega spilar þetta merkilega lag en veit þó að það er önnur hvor ríkisrásin, reyni yfirleitt að hafa þær á og hlusta á fréttir RUV á morgnana.

Þar sem ég sigli ekki undir fölsku flaggi og þykist vera ,,opin fyrir öllum leiðum og ekki tilbúin að loka á neitt" gagnvart Evrópusambandinu þá er rétt að taka það fram að ég er Evrópusambandsandstæðingur. Alveg lokuð fyrir öllum leiðum og meira en tilbúin að loka á aðild að Evrópusambandinu, sem ég tel miðstýrt bákn undir stjórn skriffinna sem eru í litlum tengslum við þau samfélög sem þeir reyna að steypa í sitt sameinaða Evrópumót. Tek fram (af gefnu tilefni) að ég er mótfallin Evrópusambandinu vegna galla þess, ekki kostanna, sem vissulega eru líka til. Meira um það síðar (ábyggilega) en núna er ég bara hreinlega forvitin að vita eitthvað um þetta furðulega lag sem ég vakna stundum við.

Þarf að hugsa stjórnmálin og samfélagið upp á nýtt?

Mér hefur alltaf þótt það frekar hrokafullt að halda að einmitt núna sé samfélagsgerðin nákvæmlega eins og hún á að vera. Rétt eins og ég sætti mig ekki við þá hugsun að vísindin séu á þessu stigi ,,rétt" eða sagan sé ,,sönn". Saga vísindanna og reynsla sögunnar hefur reyndar afsannað þetta æ ofan í æ, en samt heyrum við þetta bull aftur og aftur, einmitt núna eru vísindin hafin yfir alla gagnrýni og geta í hæsta lagi tekið við einhverjum viðbótum af þekkingu, en ekki leiðréttingum. Á sama hátt eru sett allt of fá spurningamerki við grundvallaratriði samfélagsins eins og lýðræðið og kapítalismann. Allt of oft heyrist: Við höfum ekkert skárra en lýðræðið ( - í núverandi mynd - er þá átt við) eða að fall kommúnismans í Austur-Evrópu er notað sem rök fyrir ágæti kapítalismans. Hvar er metnaðurinn í svona hugsun? Eitt sinn sagði Halldór Laxness af öðru tilefni eitthvað á þessar leið: Eigum við ekki að hefja umræðuna á hærra plan, uh? Nokkuð góð setning.