Útsýni til Esjunnar

Fyrir sjö árum fékk ég af tilviljun sæti við glugga í þáverandi vinnu, með glæsilegu útsýni til Esjunnar. Hún var aldrei eins, stundum umvafin sólargeislum, stundum grá og guggin, dramatísk, litrík, svarthvít en alltaf falleg. Síðan hef ég ekki hætt að taka myndir af henni. Í vinnunni minni núna er ég með Esjusýn úr glugganum fyrir aftan mig en sumir sjá bara stórhýsi og byggingakrana í þeim myndum, ég sé bara Esjuna. 

Á leiðinni heim á Álfanesið eru margir, fallegir Esjuútsýnisstaðir og mér er sérstaklega gjarnt að stoppa á strætóstöð rétt eftir hringtorgið, einhverja metra inn á Norðurnesið og ná þessar fallegu línu sem stór skurður í landi Bessastaða, rétt við landamerkin við Eyvindarstaði, myndar. 

Nýjasta myndin mín er tekið síðastliðinn fimmtudag þegar ég var á leið af ráðstefnu á Suðurlandsbraut og vestur í bæ að hitta systur mínar á Kaffi Vest. 

Þau hundruð mynda sem ég á af Esjunni í ýmsum búningum rata kannski einhvern tíma á sýningu, eins og myndirnar af bleiku húsunum sem ég hef tekið um árabil og hvergi nærri hætt. En í þetta sinn bara myndir fá þessu ári, hún hefur ekki alltaf verið alhvít á árinu, þótt ætla megi það. Og ég fer greinilega oftar til Reykjavíkur en ég hélt.