Hálfgerð heimþrá til Hamborgar

Eins og fram hefur komið á blogginu mínu, þá var ég við vinnu í Hamborg í átta mánuði á seinasta ári. Þar sem fjölskyldan mín var áfram heima, þá var um tímabundna ráðstöfun að ræða og þegar spennandi verkefni og starf heima fyrir kallaði kom ég aftur heim á haustdögum. En hvers vegna þá að fá heimþrá til Hamborgar? Það er fyrst og fremst lífsstíllinn þar sem ég sakna, raunverulega góðar almenningssamgöngur, mikill fjöldi góða verslana og veitingahúsa þar sem verðlag er ágætt, veðráttan býður upp á mikla útivist allt árið og borgin er einstaklega góð fyrir lengri og skemmri gönguferðir. Aldrei hálka og kurteisleg umferð.

Alltaf eitthvað nýtt eða gamalt að sjá, borgin er gullfalleg með síkjum og brúm. Stundum er úlpuveður og stundum stuttbuxnaveður, og síðast en ekki síst þá eru borgarbúar velviljaðir og vænir. Kaffihúsin (einkum Balzac og Elbgold) eru hvert öðru betri, enda eru Þjóðverjar mikil kaffiþjóð, og svo má alltaf finna skemmtilega tónleika eða annað við að vera, allan sólarhringinn ef sá gállinn er á manni. Aukabónus fyrir mig var vinnustaðurinn með 44 þjóðernum og þar sem við vorum velflest útlendingar, þá héldum við vel hópinn og áttum saman góðar stundir.

Allt breytist og ég er komin heim og hlakka til lengri golfdaga en gáfust á þýska sumrinu, að geta skellt golfsettinu í skottið á bílnum eftir kvöldmat og spilað og spilað. En þangað til gæti ég alveg þegið að eiga minn hamborgska lífsstíl af og til, hoppa upp í lest, strætó eða skálma af stað og skoða eitthvað gamalt eða nýtt og tylla mér svo á næsta Balzac á eftir.