Ótrúlegar sögur af ,,uppsagnamarkaðinum"

Ekki get ég nú sagt að ég hafi haft tíma til að átta mig á breyttri stöðu minni í tilverunni (sjá fyrra blogg). Það mun koma í ljós nógu fljótt hvaða áhrif hún hefur. Bloggið mitt frá kvöldi uppsagnarinnar hefur hrundið af stað atburðarás sem ég sá ekki fyrir. Góðar óskir og hvatningarorð frá vinum mínum, nánum sem ókunnum á Facebook og víðar komu mér ekki á óvart, nema kannski að það voru ívið meiri viðbrögð en ég átti von á. Hins vegar kom það mér verulega á óvart hvað ég hef heyrt í mörgum sem hafa ótrúlegar sögur að segja af eigin reynslu af uppsögnum. Bæði hvernig þær snerta fólk persónulega og fjárhagslega og hvernig atburðarásin kringum þær hafa verið. Þetta hefur borist mér eftir ýmsum leiðum, persónulega, á samfélagsmiðlum og í samskiptum við það fólk sem ég hef hitt á þessum rúmu tveimur sólarhringum sem bloggið mitt hefur verið í loftinu. Meira að segja fólk sem stendur mér tiltölulega nærri hefur sagt mér ýmislegt markvert sem ég hef ekki áður heyrt. Mig óraði ekki fyrir því að svona mikil þöggun væri í gangi á þessu sviði. Mig langar vissulega að deila svo mörgu af því sem ég hef heyrt, en í bili er ég varla til skiptanna og gæti það því ekki þótt ég fegin vildi. Og ekkert myndi ég hvort sem er segja án samráðs við viðkomandi. En nú þarf ég að fara að einbeita mér að því að vinna uppsagnarfrestinn, finna mér nýtt starf og/eða verkefni og rækta sambandið við fólkið mitt í vinnunni og heima. Og halda sálarró.

Ég var dálítið efins um að þetta blogg mitt ætti erindi út í samfélagið. Ég efast ekki lengur. Samt hef ég enn ekki heyrt frá neinum sem sagt var upp á RUV þótt ég þekki þar margt gott fólk. Það sem þar gerist hefur ekki farið framhjá nokkrum þeim sem fylgist með fjölmiðlum. En það er greinilega margt að gerast annars staðar á ,,uppsagnamarkaðinum“, svo margt að ég er enn að undrast.