Enn vestari haustlitir

Þar sem íslenskar ár geta verið vestari og vestri eftir hentugleikum (eða alla vega austari og eystri) þá ætla ég að leyfa mér að kalla Kyrrahafsströnd Bandaríkjanna vestari ...

Haustlitirnir í Montreal í Kanada voru tilefni seinasta pistils en í þessum koma nokkrar svipmyndir frá Seattle frá því fyrr í vikunni:

 

 

Haustlitir

Mér er það enn minnisstætt þegar ég var stödd í vegabréfaskoðun í Singapore og fékk þessa góðu spurningu: ,,Iceland? Do you have seasons there?" Já, við höfum sannarlega árstíðir á Íslandi, að minnsta kosti fjórar, mjög mislangar og breytilegt eftir árum.

Einu sinni hélt ég að haustlitir væru svona hálfpartinn séríslenskt fyrirbrigði. Þá hafði ég verið hálft ár á Spáni en önnur útlönd þekkti ég minna, þótt ég hefði reyndar vitjað þeirra að hausti, en einhvern veginn voru haustlitirnir í Köben ekki minnisstæðir, þótt ég kynntist þeim seinna af góðu einu.

 

Haustlitirnir hér í Montreal eru alveg magnaðir eins og meðfylgjandi myndir sýna vonandi. Laufin tolla lengi á trjánum og í 20 stiga hita getur verið skrýtið að horfa á haustlitina í kringum sig. Sums staðar er eins og ekkert hafi haustað enn, trén á golfvellinum eru ótrúlega græn ennþá og eiginlega bara græn, þannig að ég þurfti að spyrja mig hvaðan þessi appelsínurauðu lauf sem appelsínugula kúlan mín týndist í, hefðu eiginlega komið. Kannski eru trén þar svona græn af því öll appelsínugulu laufin eru dottin af þeim. Hmmm, en það sér alla vega ekki högg á vatni. 

 

 

 

Eitt sinn fór ég í haustlitaferð til New Haven í Connecticut í Bandaríkjunum. Hópur Íslendinga fór saman upp á fjall (reyndar klifum við stiga til að komast upp á fjallið, sem mér þótti skrýtið og þykir enn). Fjölbreytnin og litadýrðin voru ótrúleg. Það var einmitt um svipað leyti árs og nú er. Man ekki alveg tímasetninguna á annarri góðri (og óvæntri) haustlitaferð, en það var þegar ég þurfti snögglega að fara til Noregs um haust og þannig stóð á að eina farið sem í boði var var með millilendingu í Stokkhólmi í báðum leiðum. Ekki beint í leiðinni. Ég átti ekki eftir að sjá eftir því, aðra eins litasinfóníu var erfitt að hugsa sér og hvort sem það var tilviljun eða velvild flugstjórans með fulltingi einhverra flugumferðastjóra, þá flugum við býsna lágt á milli þessara höfuðborga. Það var einkum í frameftirleiðinni sem litirnir nutu sín, sennilega verið eitthvað meira skýjafar á bakaleiðinni.

Engu að síður þá jafnast fátt við haustlitina á Þingvöllum og ég enda með einni mynd þaðan. Eftir á að hyggja er hún enn svolítið sumarleg, en þið virðið viljann fyrir verkið.