Ég trúi á líf eftir kosningar

Spurningin er bara hvers konar líf munum við kjósa? Ekki biðja um jafnrétti, kjóstu jafnrétti, segir á frábæru barmmerki ungra vinstri grænna. Ennþá er hægt að kjósa sér líf eftir kosningar og eftir þennan 1. maí get ég ekki skilið annað en að krafa þorra fólks sé aukinn jöfnuður og að útrýma skuli fátækt hér á landi. Ekki ósanngjarnt, en staðreyndin er sú að þetta hefur ekki verið gert. Og nú er hreyfing í boði sem ekki aðeins segist muni breyta þessu, held að enginn efist um að þessi hreyfing MUNI breyta þessu, komist hún til valda. Vinstri hreyfingin - grænt framboð. 

Ríkjandi stjórnarflokkar hafa mikið gert úr því hversu góð starfsskilyrði þeir hafa búið fyrirtækjum. Þessu eru stjórnendur ýmissa hugbúnaðarfyrirtækja allsendis ekki sammála! Sum telja sig þurfa að flæmast úr landi, önnur reyna að þrauka, þau hafa lagt fram vel mótaðar hugmyndir um úrbætur fyrir þessa blómlegu atvinnugrein, en það hefur ekkert gerst! Á meðan er mulið undir aðrar starfsstéttir. og það er undarleg byggðastefna að segja að það þurfi annars konar atvinnutækifæri utan Suðvesturhornsins, þungaiðnað og frumvinnslu svo sem ál og olíu, eins og fólk geti ekki stundað hugbúnaðarstörf utan þéttbýlis. Hvar er eiginlega þekking þeirra sem svo tala?

Ég trúi á líf eftir kosningar, en mig langar að það verði vit í því lífi sem við lifum þá.  

Liverpool vann!

Þetta var flottur leikur og Liverpool vann verðskuldaðan sigur. Ekkert meira um það að segja.

Áfram Liverpool!

Gott að EiðurSmári er ekki lengur með Chelsea, þá er hægt að halda með Liverpool ótruflaður. Enda lítil ástæða til að bakka upp hrokagikkinn hann Mouriniho. Þrátt fyrir leikræna hæfileika Drogba og efasemdir íslensku komment-aranna þá er þetta nú staðan og gleður mitt Pool-ska hjarta.

Agger kemur Liverpool yfir gegn Chelsea

1. maí - rykið dustað af reiðinni

1. maí er skrýtinn og merkilegur frídagur. Í rauninni er verið að gefa frí til að dusta rykið af reiðinni, reiði yfir misrétti í launamálum. Alla jafna er ég ekki hrifin af reiði, en sú reiði sem fylgir 1. maí er réttlát reiði yfir að við skulum enn líða það að greidd sé laun fyrir fulla vinnu sem hvergi nærri duga til framfærslu. Að við skulum enn líða launamun sem byggir ekki á öðru en kynferði. Og svo er mín einkareiði, yfir því að við skulum enn vinna lengsta vinnudag allra þjóða, alla vega í Norður Evrópu og að við skulum ekki vera búin að finna ráð til að gera vinnutíma sveigjanlegri en raun ber vitni. Þetta síðastnefnda þekki ég af eigin raun, hef bæði unnið sveigjanlegan vinnutíma eins og nú og fastnegldan (sem er auðvitað stundum nauðsynlegt, eins og t.d. í kennslu) - en ég líki því ekki saman hversu miklu meiri lífsgæði eru í því fólgin að geta tekið langt hádegi og bætt það upp með lengri viðveru, ef þannig stendur á, eða geta sofið lengur eftir langt kvöld, flest mín eru reyndar þannig ;-) og auðvitað vil ég að sem flestir njóti þess sama. 

Dagurinn er reyndar oft kallaður Hátíðisdagur verkalýðsins, en enn er langt í land að við getum farið í einhverjar hátíðarstellingar og fagnað sjálfstæði, frá fátækt, fagnað fæðingu réttlátara samfélags, upprisu jafnréttis í launamálum eða farið á ærlegt djamm eins og um verslunarmannahelgina, til að halda upp á skuldbindingalaust frí.  Æska landsins hefur reyndar lært að halda upp á 1. maí með próflestri og á því ekki endilega svo góðar minningar um daginn, þetta veldur því líka að við erum ekki að ala upp nýjar kynslóðir meðvitaðar um boðskap dagsins. Nei, kósínus og franskar sagnir eru miklu líklegri til að sitja eftir í minningunni um daginn fram eftir ævi en kröfugöngur og frelsandi hugsun. Ég hef valið þá leið til að finna þessum hugsjónamálum fraveg að velja Vinstri grænt og vona að við getum fagnað næsta 1. maí. Vona að sem flestir geri það, svo ekki verði hægt að ganga framhjá VG við næstu stjórnarmyndun. 

Smá innskot utan kosningabaráttunnar - Magni rokkar enn

Vinnufélagi minn valdi mér heitið ,,Aðdáandi nr. 1" þegar Magni og Á móti sól spiluðu í innflutningspartíi sem INNN (þar sem ég vinn(n)) hélt í október. Gengst stolt við því án þess að vilja stela þeim titli af öðrum sem kunna að kerfjast hans. En alla vega, af og til þá kíki ég á vefina sem sinna Magna mest og best, sá opinberi er reyndar einmitt afurð minna ágætu vinnufélaga. En alla vega, það er alltaf gaman að fylgjast með Magna. Núna er nýtt lag að koma með honum, My Pain, og fáanlegt á ýmsum stöðum sem helga sig Magna (þeir eru allnokkrir), m.a. nýleg lifandi útgáfa frá tónleikum hans og Dilönu í Los Angeles fyrir tveimur vikum: My Pain og fleiri lög með Magna.

Síðastliðinn laugardag átti hann hins vegar að hita upp fyrir Aerosmith í Las Vegas og ég vona að það hafi allt gengið vel, ekki svooo heitur aðdáandi að ég sé búin að elta uppi umsagnir, en mun án efa gera það ef ég finn tíma til þess. En það er annað tónlistarinnskot á opinberum vef Magna, innskot frá árinu 2002 að mér sýnist, sem ég hef ekki tékkað á áður, og finnst alveg með ólíkindum. Sýnir auðvitað ekki þessa flottu þungarokks-melódíu hlið á Magna sem gerir hann að svo góðum listamanni sem raun ber vitni, heldur sýnir þetta skemmtilega ruglaðan húmor, sem er engu minna virði. Stan, lagið sem hvíti rapparinn Eminem gerði frægt, í flutningi (very live, er það kallað) Magna, með skoskum framburði síðari hluta lagsins, þetta er alveg fáránleg blanda, en þetta er bara svo skemmtilegt að ég verð að leyfa fleirum að njóta. Stan hinn skoski. Varð að koma þessu að.