Pestin

Það var svo sem við því að búast að ,,pestin" legði fleiri í rúmið en soninn á heimilinu, sem er búinn að liggja í viku. Nú er ég sem sagt búin að fá ,,pestina" og er ekkert sérlega kát yfir því. Nú orðið fæ ég frekar sjaldan umgangspestir, en á meðan krakkarnir mínir voru litlir kom hver einasta pest við hjá okkur og ég tíndi þær allar upp og það var ekki beint skemmtilegt.

Það sem ég hef mestar áhyggjur af núna er að verða ekki orðin frísk og fersk fyrir næstkomandi föstudag, þegar ég þarf að keppa fyrir Álftanes í Útsvari. Best að gera allt sem hægt er, drekka engiferte sem hún Tang Hua vinkona mín kenndi mér að nota gegn kvefi, mikið af vatni, sofa og sofa og svo hef ég það eftir áreiðanlegum heimildum að það sé snjallt að taka paratabs við beinverkjunum. Þetta síðastnefnda geri ég líklega ekki, ekki vön að taka verkjatöflur nema í neyð og einhvern veginn hef ég aldrei litið á beinverki sem neyð. En æi, þetta er fúlt! Það eina góða við pestir er dagurinn þegar pestin er allt í einu að baki, fyrir mér er það alltaf eins og ákveðin endurfæðing.