Spaðadrottningin mín og tagllaus óvart-hestur

Finn allt of fáar stundir í vikunni til þess að fara og mála uppi í Myndlistarskólanum í Kópavogi, en samt, þótt ég eigi kannski bara eina og hálfa stund lausa er það miklu skárra en ekki neitt. Verst að ákveðinn tími fer í penslaþvott. Margt má læra af því að vinna með öðrum og skólasystkini mín eru góður félagsskapur. Ég hef aldrei nokkurn tíma unnið með spaða, þótt ég hafi málað með olíu af og til í 23 ár, held ég að það séu orðin. En alla vega, í dag átti ég reyndar óvenju langan tíma aflögu og skrapp í skólann að vinna í nokkrar klukkustundir. Keypti mér einn spaða á leiðinni, enda listabúðir allt um kring. Og núna er ég búin að mála tvær myndir með spaða, ekkert sjálfgefið að þær séu útskrifaðar (til dæmis sé ég amk. eina vinnu sem ég mun leiðrétta í módelinu), en svona réðst ég á strigann í dag í óvenju góðu stuði, og ég ætla að leyfa mér að skíra módelmyndina fyrstu spaðadrottinguna mína. Svo gerði ég eins og venjulega, hreinsaði úr penslunum (spaðanum) á annan striga jafnóðum, stundum verða þær myndir betri, og ætlaði nú að sleppa því alveg að vera fígúratív, en ég sé ekki betur en þetta sé tagllaus hestur að prjóna. En ég svo sem veit það ekki, ég bara gerði myndina. Núna er ég alveg forfallin í því að mála frekar litlar myndir eftir gömlum, risastórum módelmyndum sem ég á í fórum mínum í stöflum, þótt ég hafi hent fullt af myndum um leið og ég fór í gegnum þær um daginn (yfirleitt olía á pappír). Þessi endurvinnsla er auðvitað mjög við hæfi í kreppunni og ég þarf eiginlega að sýna ykkur bloggvinum mínum undanfara spaðadrottingarinnar minnar, önnur er nýleg olía á striga, pínulítil, og hin er risastór olía á pappír. Og lýkur þá sögunni af spaðadrottningunni.