Himnesk (og nett hallærisleg) Mamma mia, lyklaborðið langþráða, Clapton í réttri röð og HVAÐ ER EIGINLEGA AÐ GERAST Í ÞESSUM LEIK?????

Einstaka sinnum bít ég það í mig að vilja sjá myndir í bíói, en ekki í tölvunni eða á DVD. Mamma mia er ein af þeim. Loksins í kvöld var ég í bænum og gaf mér tíma til þess að fara og þetta var bara fjör. Þetta er sem sagt alveg eins frábær mynd og ég átti von á, Abba var reyndar aldrei mín tónlist, en heldur ekki tónlist sem mér fannst leiðinleg, síður en svo. Man þegar Waterloo sigraði Eurovision og var alveg himinlifandi yfir því, eitt besta ef ekki besta sigurlag þeirrar keppni. Og á eftir komu margir skemmtilegir, svolítið vélrænir, en flottir smellir. Og alltaf gaman. Leikararnir alveg æði, mér fannst unga leikkonan (Amanda Seyfried) sem lék hina verðandi brúði vera bráðskemmtileg. Svo voru þarna auðvitað þvílíkir þungavigarleikarar að það þarf ekkert að hafa fleiri orð um það mál. Meryl Streep og kallarnir flottu (sem voru hreint himneskir í loka-söngatriðinu). Auðvitað er þessi mynd til þess fallin að bera saman sætu, miðaldra kallana og Colin Firth og Pierce Brosnan eru auðvitað frægir hjartaknúsarar (reyndar er gaman að sjá hina hliðina á þeim síðarnefnda í Mrs. Doubtfire, en það er önnur saga). En ég hef alltaf haft ,,soft spot" fyrir Stellan Skarsgaard, sem seint verður talinn til ofursjarmöra, hann á mörg grípandi hlutverk að baki og nær manni lúmskt, meira að segja í erfiðu rullunni sinni í Brimbroti (Breaking the Waves). Mér finnst alltaf nett hallærislegt þegar nútímafólk brestur í söng í miðri setningu í kvikmyndum, en þetta var bara sætt hallærislegt. Verra þegar ég fór að sjá hina ofurlistrænu Regnhlífar í Cherbourg um árið, í Austurbæjarbíói, og bensínsölugæinn söng meira að segja: Hvað viltu marga lítra?

Að öðru, litlir sigrar eru alltaf svolítið skemmtilegir. Ég rakst á alveg óborganlega sniðugt lyklaborð, bleikt eins og tölvan mín, og upprúllanlegt. Þetta fann ég sem sagt í búðarglugga í London í lok maí, en því miður, það var ekki til!. Komdu á mánudag, sagði fanturinn í búðinni og ég var mjög sár, var ekkert að hanga í London (sem ég þó elska) fram á mánudag. Reyndi að kaupa sýningareintakið en hann var alveg hjartalaus þessi. Ég er búin að finna ýktari útgáfu af þessu lyklaborði, og það á tæpan fimmtánhundruð kall í Rúmfatalagernum (of all places), pakkað í plastbox, og ég snarsnerist á hæl eftir að vera búin að borga borðdúkinn og skærin, sem fór í búðina til að kaupa. Og trommaði út með íslenskt lyklaborð, aðeins bleikara en þetta í glugganum á Tottenham Court Rd. en það er bara betra. Og svo get ég rúllað því upp eins og fötunum mínum ef ég er á leið í ferðalag, sem er bara fjör! Og það virkar meira að segja.

Kom við í Hagkaupum og keypti í matinn og nánast datt um Clapton ævisöguna á leiðinni út, stakk henni í körfuna líka. Er byrjuð á henni og ánægð með það hvað hann skrifar mikið um tónlistina í lífinu, eftir blaðafregnum að dæma átti þetta að vera óvægin sukksaga og þess vegna var ég harðákveðin í að ég ætlaði ekki að vera búin að lesa hana áður en ég færi á tónleikana í Egilshöll. En það hefði alveg verið óhætt að lesa fyrstu kaflana alla vega, þessa sem ég er búin með.

Kíkti sallaróleg á íþróttir í Mogganum til að sjá stöðuna í leiknum, hún var 27:29 og ekki fyrir okkur!!!! ... en sem sagt, þeir (strákarnir okkar) mörðu jafntefli á seinustu sekúndum. Hjúkk og æ. Langar ekki að horfa og/eða hlusta, þessi moggatextalýsing er svona nokkurn veginn það sem maður þolir.

Athugasemdir

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 18.8.2008 kl. 09:01]

Mér fannst svo flott að sjá alla þessa miðaldra+ leikara,  njóta þess að leika út, þau voru öll svo góð og kórinn og aukaleikararnir líka. - Og þvílíkur kraftur, á hvíta tjaldinu. - Þarna eru sko allir þessir frábæru leikarar alveg á útopnu, hver öðrum flottari, með húmorinn að vopni.  - Ég skemmti mér alveg konunglega á þessari mynd. -

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 18.8.2008 kl. 11:24]

Prierce var alveg ,,hillarius" sérstaklega þegar hann brast fyrst á með söng. Og þau voru svo sannarlega flott, öll, og ástarsögur eldra gengisins síst minna spennandi en sú unga. Besta atriðið fannst mér reyndar ,,Dancing Queen"!

[Kristján Kristjánsson, 18.8.2008 kl. 17:21]

Ég sá Mamma Mia söngleikinn í London í sumar og skemmti mér mjög vel. Held ég kíkji á myndina. Það væri gaman að heyra hvernig Clapton bókin er þegar þú ert komin lengra. Hef ekki þorað að kaupa hana :-)