En aftur á móti, ef það kæmi vont veður í vitlausu landi ...

Ýjaði að því í seinasta bloggi að stundum stæðist veður erlendis ekki væntingar. Ein vinkona okkar fór í virkilega regn-ferð til Havaí og fimm af sjö dögum okkar mömmu á Rarotonga í Suður-Kyrrahafi um árið voru votir. Engu að síður dásamleg vika á yndislegri eyju. Þetta bitnar ekki síst á staðföstu veðurflóttafólki, en annar markhópur er auðvitað vatnslitafólk á leið í skiplagða útimálun. Gríðarlega vel valinn markhópur. Glöggir veðurfræðingar spáðu úrhellisrigningu fyrsta daginn minn í Cordóba í mars, en þá forðuðum við, Íslendingarnir þrír, okkur undir stórar svalir sem nóg var um þar. Pokinn með hátíðarskjölunum varð að vísu gegndrepa en fyrir eitthvert kraftaverk slapp sýningarskráin sem er stórkostlegt rit. Og eins og sumir vina minna vita endaði þessi vika bara æðislega. 

Nú á ég sem sagt eitt erindi í útimálun erlendis í sumar. Eftir masterclass hjá Alvaro Castagnet í Cambridge í fyrra (í fínu veðri) var ég nefnilega bara rétt að byrja að vinna úr því sem hann hefur fram að færa. Þótt hann komi til Íslands í sumar (Vatnslitafélagið tók myndarlega við boltanum sem hann sendi mig með til Íslands) þá ganga þeir fyrir um pláss hér á landi sem ekki hafa áður verið hjá honum. En konur sem eiga syni í Amsterdam leysa það auðvitað með því að fara bara á næsta námskeið á undan, útimálun í Amsterdam. Og það geri ég. Veðrið þar hefur verið alveg stórkostlegt að undanförnu, en langtímaspáin er svona (sjá mynd), svo ég pantaði og fékk sendar 2 mismunandi tegundir af regnhlífastöndum til að skrúfa á trönurnar mínar (sjá næstu mynd).