Alltaf hægt að vona - en líklega lafir stjórnin út kjörtímabilið

Fréttaflutningur af árekstrum í stjórnarsamstarfinu er til þess fallinn að auka bjartsýni á að stutt sé til kosninga. Fréttaflutningur, ítreka ég, ekki endilega sá veruleiki sem þar liggur að baki. Framsókn mun eflaust hanga í stjórn eins og hundur á roði eins lengi og hægt er. Og varla verður séð að það þjóni hagsmunum Sjálfstæðismanna að flýta kosningum heldur. Samfylkingin ræður kannski engu, en varla dreymir hana um um að kosningar bresti á. Þannig að það er ábyggilega talið ,,pólitískt klókt" að hóta stjórnarslitum, skilgreina sig frá stóra flokknum, og vona svo það besta undir stjórn kosningaímyndarkónganna. Framsókn hefur yfirleitt verið frekar heppin með auglýsinga- og ímyndarstofur, til dæmis þegar Heiðar snyrtir klæddi Pál Pétursson upp í málmblá föt og Finn í sumarmosagræn jakkaföt. (Sumarmosinn er grágrænn en vetrarmosinn er skærgrænn, ég hef aldrei séð mosagrænan mosa  ). Reyndar fataðist þeim aðeins þegar stóru andlitsmyndirnar af Halldóri og Finni voru út um alla borg, ætla ekki að rifja upp brandarann sem þá var sagður, en hver man ekki eftir ,,Klettinum í hafinu", og skiptir þá engu þótt einhverjir hafi kallað hann Kolbeinsey. Kletturinn í hafinu virkaði á marga, ekki satt?

Núna hljómar eins og ímyndarsmiðirnir hafi, rétt einu sinni, sagt: Sýnið ákveðni! Enda varla við öðru að búast, ekki fara þeir að segja: Sýnið linkind! En hvað svo sem veldur, þá er kominn ansi mikill kosningaskjálfti í stjórnmála- og fréttamenn og á hverjum morgni, áður en ég vakna almennilega, þá trúi ég því andartak að það verði kosið eftir 3-4 vikur. En svo vakna ég betur og veit að ég þarf að þrauka í næstum tíu vikur í viðbót. En ekki lengur, ekki lengur.