Sigrar og ósigrar í frí-ríkinu Kanarí

Það hefur væntanlega ekki farið fram hjá neinum sem les pistlana mína að mér þykir afskaplega vænt um Kanarí, þetta furðulega frí-ríki. Á meðan verðbréfamarkaðir heimsins riða hugsa ég dreymin til Kanarí, komin heim í  kuldann hér heima. Leonard Cohen orti í miðri Svínaflóadeilunni (frá Kúbu) ljóð sem hann kallaði: The only Tourist in Havana turns his Thoughts Homewards. Ég hef þetta bara öfugt og yrkisefnið aðeins minna dramatískt.

Þróunin á Kanarí er merkileg. Rótgróin viðskipti, eins og indverski dúkasölumaðurinn í Fair Trade í CC Gran Capparel á Ensku ströndinni eiga í vök að verjast og þessi geðfelldi Indverji er að flytja til Barcelona eftir mánuð. Hann hefur selt mörgum Íslendingum fallega dúka, enda einn sá smekkvísasti í bransanum, og nú er hægt að gera reyfarakaup í Fair Trade áður en pakkað verður niður, Rúmfatalagersverð á fallegum dúkum í öllum stærðum. Skýringin að sögn eigandans er sú að uppbyggingin í nágrannabænum Meloneras hafi falist í því að vera með fleiri og flottari hótel sem byggja á því að allt sé innifalið og fólk fari helst ekki út af hótellóðinni. Það er í rauninni alveg í andstöðu við lífsstílinn á Kanarí sem byggist á því að fara víða, hitta vini og kunningja eða vera út af fyrir sig. En fyrst og fremst að vera út um allt, taka strætó nr. 1 til Las Palmas eða nr. 32 til Puerto Mogan og þræða góða veitingastaði á Ensku ströndinni eða Meloneras. Nokkrir punktar frá seinustu dögunum á Kanarí.

Hér er alltaf tími til að hreyfa sig, ganga, spila tennis, golf eða hvað sem hugurinn stendur til. Hér er alltaf hægt að borða hollan og góðan mat án þess að fara á hausinn, án þess að þurfa að hirða um matseld eða uppvask, frekar en hver og einn vill. Hér er tími til að spjalla, gera eitthvað skemmtilegt saman, bara vera til saman.  

• Okkar maður á Teneguia fékk að vita að hótelið væri í endurbyggingu. Ef svo er þá fer hún hægt af stað, þar er enn búið í mörgum íbúðum (við erum búin að rannsaka málið), en reyndar er þessi endurbyggingin á döfinni og líklega hafin í hluta hótelsins. Þetta er hér með áréttað vegna fyrri fréttar.
• Paraiso Maspalomas, sú aldra heiðursdrotting íbúðahótelanna, er í smá lægð þessa stundina, en við Ari viljum samt hvergi annars staðar vera. Næturvaktin er formlega séð aflögð (samt er feiti næturvörðurinn enn á vakt í lobbyinu) og nú er komin slá fyrir illa malbikaða heimreiðina ef maður kemur heim eftir eitt á nóttunni. Allt í lagi fyrir fótgangandi. Heimreiðin hér er merkileg, hér er nefnilega vinstri umferð fyrstu 100 metrana eftir að inn á hótellóðina er komið. Ekki spyrja mig hvers vegna.
• Abdul götusali lenti í óvæntu ævintýri í gær þegar kona nokkur (undirrituð) hljóp hann uppi til að fá að kaupa af honum úr. Hann er vanari því að þurfa að ota vöru sinni að viðskipavinunum. Ég ætla ekki að fara út í nein smáatriði um málið en sumir veitingastaðir banna götusölum aðgang og Abdul selur mjög skemmtileg úr sem endast í nákvæmlega ár og þykjast ekki vera Rolex. Hann var svo hissa að hann seldi mér úrið umyrðalaust á fimm evrur en venjulega hefur tekið um korter að prútta því niður í sex evrur. Mæli með þessum viðskiptaháttum.
• Paddy Murphy í kjallara Roque Nublo er allur að koma til eftir eigendaskiptin. Enskur skemmtanastjóri er að ná sér á strik þar en ég er ekki viss um að allir Skandinavarnir sem stunduðu staðinn áður hafi húmor fyrir honum. Eitt af því sem hann gerir er að útdeila glasamottum til að henda í ákveðinn karókísöngvara ef hann er of duglegur að syngja Rawhide og ég hef séð viðkvæma Skandinava setja upp sársaukafullan undrunarsvip. Þarna eru Íslendingarnir hins vegar í essinu sínu.
• Besti írski pöbbinn núna er búinn að stroka út orðið Irish úr útstillingunni sinni: Live Irish Music Every Night. Sá heitir Friar Tuck og er á vinstri hönd þegar farið er niður ,,Gilið”. Besta músíkin á svæðinu, Skotinn Elsa McTaggard sem á íslenska mágkonu. Heimurinn er svo lítill. Hún var svo vinsamleg að kalla okkur nokkra félagana hér: ,,The queen of Iceland, the man who sold the horse and the man who bumped his head to the ceiling".
• Ég beið spennt eftir að fá næstu vísu frá honum Hafsteini, sú fjallar um tapara í mini-golfi og ég ætla rétt að vona að hún sé ekki ort til mín! Hér er hún:

Við mætum hress í mini-golf

og miðum stíft í holugatið

Síðan fer svo allt á hvolf

þetta var nú meira tapið 

Erfitt að spila við þá ég þekki

þeir eru bara með tóma hrekki

og þá er úti með góða skapið

þar til næst, ég á þeim hvekki.     

 

Athugasemdir

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 27.2.2007 kl. 23:07]

Velkomin heim! Þetta hefur greinilega verið hin dásamlegasta ferð!

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 27.2.2007 kl. 23:38]

Hæ Gurrí, já, frábær ferð, meira/annað á einkablogginu mínu og svo þarf ég að gefa mér tíma til að setja inn myndir einhvers staðar. Er að vinna upp ólesið blogg og lenti á míni-seríu á þínu!