Næstskrýtnasti sautjándinn

Sá skrýtnasti var auðvitað jarðskjálfta-sautjándinn. Náttúruöflin hafa minnt á sig svo um munar undanfarin ár og ég vona og óska að skilaboðin séu skýr, við erum bara partur af náttúrunni og ekki sá merkilegasti og ættum að virða hana.

Einmitt í dag þótti við hæfi að ESB samþykkti aðildarviðræður Íslands við ESB þrátt fyrir að drjúgur meirihluti þjóðarinnar sé andsnúinn aðild.

Í dag langar mig ekki að rölta niður í Kvenfélagsgarðinn hér á Álftanesi. Litlu að fagna ef þetta er seinasti sjálfstæði sautjándinn okkar. Það nöturlega er að ef til vill sýnir dómurinn frá í gær fram á að engin þörf er á því að svipta okkur sjálfstæðinu. Enn sem fyrr finnst mér að allt höfuðborgarsvæðið eigi að sameinast um öll stærri mál en hvert svæði haldi sjálfsstjórn og sérkennum sínum, jafnvel fái sjálfstjórn og geti hlúð að sérkennum sínum. ,,Synir Breiðholts" hafa látið á sér kræla, þegar ég bjó í Vesturbænum vorustofnuð þar ein fyrstu hverfasamtökin, Íbúasamtök Vesturbæjar, en reyndar man ég eftir Framfarafélagi Breiðholts líka.

AGS er farinn að sýna aukna hörku í viðskiptum við Ísland, ekkert elsku mamma hér, bjóðið upp heimili fólksins í hvelli eða hafið verra af!

Dómurinn í gær hefur þó vakið miklar vonir um úrlausn fyrir fjöldamörg heimili, fyrirtæki og sveitarfélög (Álftanes). Mér fannst það viturlega mælt sem ég heyrði í gær: Fyrst það er allt í lagi að láta fjölmörg heimili og fyrirtæki fara á hausinn, þá á ekkert að rjúka upp til handa og fóta og fara að grípa í taumana, loksins þegar (sumt) fólk eygir réttlæti. Og þetta sagði kona sem varaði sig sjálf á gjaldeyrislánunum og er að sligast undan verðtryggðu lánunum sínum. 

Veðrið í dag er yndislegt, margir fagna, ég ætla að geyma mín fagnaðarlæti þar til síðar og treysti því að senn verði ástæða til enn dýpri og meiri gleði en einmitt í dag á þessum næstskrýtnasta sautjánda júní sem ég hef lifað. Stund þegar heimilin rísa upp undan klafanum, íbúar sveitarfélaga og landa ákveða sjálfir örlög sín og án þvingunar.