Veturinn verður fljótur að líða -

Það hefur aldrei verið launungarmál að í Icesave-málinu höfum við getað valið á milli nokkurra afleitra kosta. Á komandi vikum komumst við ef til vill að því hver þeirra er verstur en vonandi þó frekar hver er illskástur. Ég hef ávallt verið mikil fylgiskona þjóðaratkvæðagreiðslna og finnst tímabært að gera stjórnarskrárbreytingar sem raunverulega setja þeim valkosti skynsamlegan ramma. Í þessu máli var ég seint og um síðir helst orðin á því að málið yrði ekki til lykta leitt nema þjóðin fengi að segja sína skoðun og þá gjarnan með öðrum hætti en mótmælum. Var þess fullviss að málið myndi ekki falla á þingi og eyddi því ekki orku í að velta þeim möguleika fyrir mér. Ég er jafn svarinn andstæðingur óréttlætisins sem við erum beitt í Icesave-málinu eftir sem áður. En af því ég var höllust undir þjóðaratkvæðagreiðslu varð ég hissa þegar ég fékk, eins og fleiri landsmenn, nett sjokk þegar draumar og óskir svo margra urðu að veruleika á mánudaginn og ljóst var (á þeirri stundu alla vega) að efnt skyldi til þjóðaratkvæðagreiðslu. Eftir umræðuna síðan sé ég reyndar (þó í hálfkæringi sé) að skynsamlegast hefði verið að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort efna skyldi til þjóðaratkvæðagreiðslu. Kannanir í síðustu viku segja okkur að eftir veruleikasjokkið á mánudag harðneitar meirihluti þjóðarinnar að vilja nokkuð fá að greiða atkvæði. Held að slík könnun hefði litið öðru vísi út vikuna á undan og þessi afstaða á eftir að sveiflast. 

Ég hef lengi óttast að það sé rétt að við komust ekki lengra í samningum í haust en við gerðum. Hörð viðbrögð utan úr heimi sýna og sanna við hvað er að etja. En jafnframt eru okkar óbilgjörnustu mótmælendur úti í Evrópu að fá kjörið tækifæri til að auglýsa afstöðu sína og á góðum degi gæti það komið í bakið á þeim og unnið með okkur. Afhjúpað óréttlætið. En ég er ekki viss um eitt eða neitt. 

Svo sannarlega vona ég að eitthvað gott komi út úr því umróti sem nú er. Ef það gerist er það ekki vegna þess að slíkur árangur hefði endilega náðst á haustdögum, það tel ég reyndar hæpið. En þessi sjokkmeðferð mun annað hvort auka á vandann eða skapa okkur svigrúm.

Ég er undrandi á umræðu um að milliríkjasamningar eigi ekki erindi í þjóðaratkvæðagreiðslu. Vara við slíkum málflutningi. Hvað með ESB? Á að vera einhver hentistefna eftir því hvaða niðurstöðum menn búast við úr könnunum? Þar beini ég ekkert síður orðum mínum til stjórnarandstöðu en sumra stjórnarliða.  

Varðandi skatta og álögur gegnir mögulega öðru máli. Þess vegna er svo brýnt að setja þjóðaratkvæðagreiðslum vandaðan og vel rökstuddan ramma, sem er ekki heftandi en hins vegar skynsamlegur. Kalifornía er meðal þeirra fylkja/ríkja þar sem ,,þjóðar"atkvæðagreiðslur eru haldnar um skatta. Ástandið þar er ekki gott, ekki ætla ég að kenna þessum atkvæðagreiðslum um það, en þær spila án efa inn í. Háskólarnir í Kaliforníu eru mjög aðþrengdir af þessum sökum, sumir taka svo djúpt í árinni að segja að þeir séu hrundir. 

En veturinn verður víst örugglega fljótur að líða ... 

 

(skrifaði víst að forsetinn hefði tekið sína ákvörðun á mánudaginn en það var á þriðjudaginn, rifjaðist upp fyrir mér þegar ég sá að enn var ekki kominn nema 9. dagur ársins).