Síðustu dagarnir hér í Washington-fylki hjá Elfu Gísladóttur

Þá fer að líða að heimferð eftir frábæra dvöl í næstum mánuð heima hjá Elfu Gísladóttur leikkonu og menningarmiðstöðvarstjóra hér vestast í Bandaríkjunum þar sem náttúrufegurð er með eindæmum. Í gær fórum við á sveitaskemmtun hér á sveitabæ í um kílómeters fjarlægð frá Conway Muse, þar sem Elfa er að byggja upp ótrúlega merkilega menningarmiðstöð, þvert á vilja bæjaryfirvalda sem hafa gert allt sem í þeirra valdi stendur til þess að leggja stein í götu Elfu sem er útlendingur, kona og meira að segja ljóshærð á amerískan mælikvarða. En þeim er ekki stætt á því og ég hef sjaldan heyrt annað eins hól um nokkurt framtak og menningar- og félagsmiðstöðuna hennar Elfu. Hér eru listsýningar, leikhópar, tónlistarfólk og barnastarf á vegum ýmissa aðila og það er bara brot af því sem gert er hérna. Veðrið hefur leikið við mig mestallan tímann og meira að segja eftir rigningarspá í dag var glaða sól mestallan seinni partinn. Í dag hreinsuðum við Elfa upp allar spurningarnar sem höfðu safnast upp að undanförnu þannig að ég ætti að vera í stakk búin að skrifa það sem útaf stendur af ævisögunni hennar, sem hefur verið að fæðast á undraverðum hraða að undanförnu. Þetta er eiginlega ævintýri líkast.

Við gengum heim af sveitaskemmtuninni arm í arm eins og íslenskar táningsstelpur á leiðinni heim, svo þegar við vorum að verða syfjaðar kom Lindsay hin ótrúlega sjálfsörugga vinkona Elfu og Joe maðurinn hennar sem er af indjánaættum, lögfræðingur og sagnfræðingur eða mennt, Harvard menntaður og ótrúlega fallegu dæturnar tvær. Við sáum og spjölluðum fram á nótt og þær litlu duttu útaf í þægilegum sófum meðan við þessi gömlu vorum á sögu- og sagnasukki.