Kata rokkar

Nýi menntamálaráðherrann okkar, Katrín Jakobsdóttir, er að rokka. Lánasjóðurinn og tónlistarhúsið lofa góðu.

Athugasemdir

[Sigrún 6.2.2009 kl. 00:14]

Flott með Lánasjóðinn, alveg kominn tími til.

En þetta með Tónlistarhúsið er nú ekki hægt að eigna Kötu litlu.

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 6.2.2009 kl. 01:34]

Skeytastíllinn getur stundum verið svolítið varasamur. Sammála að ég get ekki eignað Katrínu þetta með tónlistarhúsið - en það sem ég átti við var afstaða hennar til næstu skrefa, þar sem hún hefur sagt að halda eigi áfram af því það sé dýrara að hætta - en hins vegar að taka þetta verkefni á þeim hraða sem hagkvæmastur er. Takk fyrir ábendinguna.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 6.2.2009 kl. 07:16]

Ber sigurvíman skynsemina ofurliði?

[DoctorE 6.2.2009 kl. 13:02]

Ertu nú viss um að núverandi stjórn viti nokkuð í sinn haus... ég er mjög efins um það.
Það er lítið mál að segja eitt og annað.... að standa við mál er allt önnur ella

[ásdís 6.2.2009 kl. 13:48]

Innilega til hamingju með fyrstu afleiðingar grjótkastsins: þær að ekki mátti lækka vexti síðastliðinn föstudag, þar með fara fleiri fyrirtæki og einstaklingar í þrot.

Og vegna þess að AGS þarf að sjá hverju fram vindur fram yfir kosningar verður ekki almennilega slakað á vöxtum hér fyrr en í fyrsta lagi í maí, og þar með fara nánast öll fyrirtæki í þrot og fleiri þúsund í viðbót af þeim einstaklingum sem með mestar skuldir eru: fyrirtæki altso og einstaklingar sem hefðu lifað af ef mátt hefði lækka vexti strax síðastliðinn föstudag, og AGF þyrfti ekki að bíða fram yfir kosningar með frekari vaxtalækkanir og aðrar aðgerðir.

Eða eins og Finnarnir segja: að þurfa að standa í stjórnarskiptum og kosningum framlengdi kreppuna hjá þeim um tvö ár með tilheyrandi auknum hörmungum fyrir þjóðina.

En á Íslandi eru sem betur fer nógu mörg alvörulaus fífl, sem halda, að þótt bókstaflega ekkert megi fara úrskeiðis svo hér verði ekki TÓTAL KOLLAPS, þá sé kreppan fyrst og fremst tækifæri til að æfa eitthvert últra dásamlegt grjótakastaralýðræði.

Ég á börn og veit að staðan er að heita má jafn alvarleg og ef þau lægju helsjúk á gjörgæslu, þess vegna er ég ekki með hugann við það dekurvandamál hvort hér sé últra dásamlegt grjótkastaralýðræði, hvort læknateimið sem annast börnin mín hafi 113% skínandi búsáhaldabyltingarumboð til að reyna að bjarga lífi barna minna; ég veit að það er 113% vinna fyrir læknateimið að annast börnin mín og ég heimta því ekki að læknateimið standi á sama tíma í kosningabaráttu (með þeirri miklu freistingu sem henni fylgdi að beita á börnin, kosningabaráttunnar vegna, vel útlítandi sýndarlækningu sem gerði þeim óleik).

Hvaða stjórn sem hér ræður verður að fara eftir stefnu AGS: jafnvel heilagur Þorvaldur segir (sagði meðan Þingvallastjórnin lifði) að ekki megi víkja hársbreidd frá þeirri stefnu.

Fyrir utan ofangreindar hörmungarafleiðingar sem stjórnarskipti/kosningar hafa í för með sér hafa þær altso sama praktíska gildi og fegurðarsamkeppni: fá sætara fólk (eða sama fólk í sætari fötum) til að framfylgja þeirri stefnu sem allir vita að verður að fylgja. Myndi slíkt vera mér mál málanna með börnin mín liggjandi fyrir dauðanum: að beita öllum tiltækum ráðum til að koma læknateiminu í læknafegurðarsamkeppni? Já. Já. Það vær mál málanna fyrir mig. Ég myndi framkalla þann hávaða sem ég gæti til að læknateimið sem væri upp fyrir haus að reyna að bjarga börnum mínum myndi á sama tíma þurfa að standa í margra vikna stífri fegurðarsamkeppni. Já. það væri mér sannarlega meira kappsmál en allt annað. Ef ég væri sama fífl og búsáhaldarbyltingarelskurnar.

Þvílík skinhelgi að halda því fram að íslenska þjóðin sé saklaus fórnarlömb hrunsins. Hér var árum saman einhver mesti kaupmáttur í heimi, við altso hefðum öðrum fremur átt að eiga fyrir því sem við kaupum, en það gerðum við adeilis ekki. Gott og vel bankarnir voru í bullandi áhættu (sem er dauðadómur þegar brestur á megakreppa), en almenningur og nánast hver einasti aðili á Íslandi var ekki hótinu skárri: nánast allir hér, stórir sem smáir, voru í þeirri stöðu með sín fjármál að ekkert mátti koma uppá í heiminum svo ekki myndi allt hér hrynja.

Í grunninn er málið svona: bankar eru einkafyrirtæki. Enginn var neyddur til að eiga viðskipti við bankana okkar þrjá (hér var jú öðrum lánastofnunum til að dreifa), enginn skyldugur að vinna hjá þeim, enginn skyldugur að eiga krónu í hlutabréfum/skuldabréfum þeirra.

Allir þykjast núna hafa vitað allan tímann að bankarnir væru meira og minna rotnir, rétt eins og allir koma nú fram hálfsnöktandi og segja: "ég vildi þetta aldrei, snökt snökt. Þetta var ekki það þjóðfélag sem ég vildi, snökt snökt".

Hvað vildu menn ekki? Hafa svona mikinn kaupmátt og taka svona mikið af lánum til að kaupa allt sem hugurinn girntist? "Já, ég vildi þetta aldrei, snökt snökt, ég bara fylgdi straumnum, af því ég hafði jú frelsi til þess, snökt snökt, ég vildi aldrei þetta frelsi, snökt snökt, til að eyða og sóa eins og hinir vitleysingarnir. Og ég vildi ekki að hinir vitleysingarnir eyddu og sóuðu eins og hin-hinir vitleysingarnir, vildi ekki að þeir væru að kaupa sér jeppa og skjái útí bláinn, snökt snökt. Og ég vildi ekki að eigendur hinna og þessara einkafyrirtækja ákveddu að borga sumum af starfsmönnum sínum mjög há laun, snökt snökt".   

Gott og vel, það vildi enginn gera neitt af því sem hann og maðurinn í næsta húsi og þar næsta húsi gerðu.

Það var hverjum manni í sjálfsvald sett að sleppa því alfarið að eiga nokkuð saman við bankana þrjá að sælda, rétt eins og margir td vildu ekki koma nálægt fyrirtækjum sem Hannes Smára átti í. Ef hver og einn hefði tekið ábyrgð á sér, og ekki ákveðið, af fúsum og frjálsum vilja, að binda trúss sitt, að einhverju leyti, við þessi þrjú fyrirtæki, þá hefðu gjaldþrot þeirra snert okkur álíka mikið og ef einhverjar illa reknar "óreiðu"mannabúllur hefðu oltið um (Icesave-skuldin er dálítið sérstakt mál, í raun er verið að troða þeirri skuld uppá á okkur án þess að fyrir því sé lagabókstafur). 

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 6.2.2009 kl. 14:10]

Frábær ádrepa Ásdís!

[Þorskabítur 6.2.2009 kl. 14:17]

" en almenningur og nánast hver einasti aðili á Íslandi var ekki hótinu skárri: nánast allir hér, stórir sem smáir, voru í þeirri stöðu með sín fjármál að ekkert mátti koma uppá í heiminum svo ekki myndi allt hér hrynja." Segir ásdís kl. 13:48 og er búin að koma þessum boðskap inn hjá allnokkrum bloggurum í morgun. Eitthvað grunar mig að þú þekkir ekki nógu vel til hjá landsmönnum svona yfirleitt, ef þú telur þig geta staðið við þessa fullyrðingu, ásdís. Svo mikið er víst að Þorskabítur telur að allur fjöldinn af því fólki, sem hann umgengst, sem er reyndar mest það sem kallað er óbreytt alþýðufólk, hafi ekki breytt þannig undanfarin ár, að þessi fullyrðing eigi við það. Tekjur alls almennings og áhættusækni eru ekki með því móti, að það hafi átt þess kost að taka þátt. Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðfrú, hefur í áratugi verið nánast eini málsvari þessa þjóðfélagshóps, sem er stærri en ásdís gerir sér ljóst. Það fólk, sem hefur úr litlu að spila lærir að fara ekki með himinskautum í fjárfestingum og eyðslu, ef það á að komast af og séð sér og börnum sínum fyrir fæði og húsaskjóli. Mörgum tekst það býsna vel, þrátt fyrir að hafa lítið milli handanna. Það er kallað forsjálni og hagsýni, hagsýni húsmóðurinnar, svo notað sé útþvælt orðatiltæki, sem er þó ótrúlega mikill sannleikur fólginn í. En ég tek undir með síðuhaldara, Katrín Jakobsdóttir er stjórnmálaskörungur framtíðarinnar. Hún er líkleg til að taka við blysinu úr höndum Jóhönnu forsætisráðfrú sem málsvari lítilmagnans.

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 6.2.2009 kl. 14:34]

Þakka góðar og heitar umræður í kjölfarið á þessari litlu athugasemd minni. Ég get tekið undir margt sem kemur fram, það er svo óskaplega margt ógert og það er svo margt sem gera þarf. Þótt ég sé ánægð með þessi fyrstu skref Katrínar geri ég mér vel grein fyrir að hennar og annarra í stjórninni bíða mörg og verðugt verkefni.

Öðru sem kemur fram í þessari umræðu er ég ósammála, en það er eðli góðrar umræðu að vera ögrandi, vekjandi og engin já-umræða, á meðan hún er ekki meiðandi (sem þessi umræða getur ekki talist) finnst mér bara gott að hún fari fram hér og sem víðast.

En ég tek undir það sem Þorskabítur segir, hvert orð. 

Það er ekkert skrýtið að efasemdir sæki á fólk, vaxtalækkun er líka knýjandi, en kannski erum við þar í helgreipum IMF, það verður að koma í ljós, ef einhver getur staðið uppi í hárinu á þeim þá er það Steingrímur J. og hann er byrjaður að reyna. Ég get ekki tekið undir alhæfingu um rekstur heimila í góðærinu, hann var misjafn eins og þau eru mörg.

Annað mun ég ekki kommentera á í bili, en umræða er yfirleitt af hinu góða, svo takk.

[Vignir 6.2.2009 kl. 20:31]

úff, Anna, það er leiðindavírus að ganga á netinu. Verð að vara vð þesum vírus. Hann skítur upp kollinum þar sem hann er ekki velkominn og puðar inná kommentakerfi illa samanröðuðum setningum sem eru uppfullar af gremju og heift út í allt og alla, þetta er HLF veiran, eða Fjeldsteðsóáranin. Sýnist þetta vera farið að herja á þig líka.

Vírusinn hefur eflaust heyrt í þér á útvarpi Sögu, hann eltir uppi allt og alla sem heyrist í þar. Furðulegt nokk þá segist hann samt aldrei hlusta á Sögu. Gæti verið að hann sé að taka við ábendingum frá öðrum um hvað hann eigi að gera og hvernig hann eigi að snúa sér. Það reyndar meikar senns því enginn myndi lifa eigin lífi svona illa.

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 6.2.2009 kl. 20:45]

Hmm, þú meinar það já.