Þjóðarsálin endurómar í Kringlunni

Hef ekki komið við í Kringlunni í háa herrans tíð, ef frá er talinn skottúr í eina búð og út aftur. En í dag vildi svo til að öll erindi okkar mömmu mátti leysa þar, og í takt við þjóðfélagsástandið verslum við auðvitað í lágvöruverslunum. Hitti eina manneskju ásamt fjölskyldu sinni sem þurfti að drífa í að innleysa gjafabréf í verslun sem orðrómur er um að standi tæpt. Hitti konu sem tengist mér fjölskylduböndum, sem ég hef ekki hitti lengi, gaman að spjalla við hana. Þegar við vorum báðar búnar að versla í matinn rákumst við aftur saman og ég get ekki sagt að ég hafi orðið hissa þegar hún sagði: Getur verið að það sé farið að bera á vöruskorti? - Ekki spurning, svaraði ég, og þannig er það, það vantar inní, en það merkilega er, það gerir bara ekkert til!

Nýja Ísland er geðfelldara en gamla Ísland, þótt ekki sé það gallalaust. Hinir hrikaríku eru ekki lengur í tísku, húsráð fylla allt í einu síður blaðanna og fólk gefur sér kannski ögn meiri tíma til samskipta. Og auðvitað tala allir um kreppuna og kreppuráð, og enn eru þau ekki orðin leiðigjörn.