Já - og krosssaumsmynd eftir óleystri stærðfræðigátu.

Nú er ég farin að finna fyrir þessari ánægjutilfinningu sem oft (alls ekki alltaf) gerir vart við sig í upplestrarfríum. Þegar ég les (eða glími við dæmi og verkefni) og hugsa: Aha, svona er þetta já, hmmm hlýtur að vera að hægt að vinna með það. Hins vegar er ég vel meðvituð um að ég er að fara í hrikalega erfitt próf í erfiðu námsefni 11. desember. Og þótt hitt prófið sé mun léttara þá er námsefnið alveg ofboðslega mikið og ég þarf líka að ná að hækka mig um heila þrjá í því fagi (á lélega einkunn en náði prófinu þó á fyrsta ári eftir að Stebbi bróðursonur minn var búinn að ýta mér áfram með mikilli elju). Þetta er til að lappa upp á meðaleinkunnina í þeim fögum sem ég er EKKI að taka til MS prófs (tek 21 viðbótareiningu við MS námið í forkröfur). Einhvern veginn gleymdi ég mér og fékk eiginlega bara góðar einkunnir í MS-fögunum og þess vegna þarf ég að hækka mig í forkröfunum.

Þannig að þótt þetta ,,Aha" sé komið þá er ekki allt í höfn, síður en svo. En óneitanlega gaman að vera farin að njóta próflestarins, gera uppgötvanir og sjá fram úr að komast yfir námsefnið (fyrir fyrra prófið). 

Svo þegar ég er þreytt gríp ég í saumaskap, sem er fíkn, sem blossar af og til upp. Er að sauma krosssaumsmynd eftir óleystri stærðfræðigátu. Ekki við hæfi að sauma annað núna.