Hvernig fólk sér þig?

Segi stundum þá sögu að þegar ég lenti vondu gangbrautarslysi uppúr tvítugu og þurfti á endanum að láta negla beinin í handleggnum saman komst ég að því hvernig læknirinn sem gerði aðgerðina sá mig. Var í eftirskoðun og brosti mínu blíðasta þegar ég kom auga á hann, en hann strunsaði nokkrum sinnum framhjá mér áður en hann tók upp röntgenmynd af brotnum handleggnum (beinin mynduðu K), sneri sér brosandi að mér og heilsaði mér með handabandi. Hvorki fyrr né síðar hef ég þekkst af röntgenmynd.

Rifjaðist upp fyrir mér þegar ágæt en háöldruð kona, sem ég hef þekkt í áratugi og tengist mér á ýmsa vegu, kannaðist bara ekkert við mig um daginn. Gaf henni nokkur hint, en komst að raun um að nú væri heilabilun farin að hrjá hana, enda endurtók hún ýmislegt, en var sem betur fór mjög afslöppuð yfir ástandinu. En svo allt í einu ljómaði hún og sagði: - Hefur þú ekki verið með myndlistarsýningar á bókasafninu [í Garðabæ]? - Jú, svaraði ég. - Já, ég man ekkert eftir þér, en ég man eftir myndunum þínum.