Ár útimálunar

Árið bara rétt liðlega hálfnað og mér telst til að ég hafi málað að minnsta kosti eitthvað á þriðja tug vatnslitamynda útivið þetta árið. Held að það sé persónulegt met. Útimálun er allt annað dæmi en að mála uppúr sér, fantasíur, minningar og svoleiðis eða styðjast við ljósmyndir (ekki mála eftir þeim, heldur nýta þær til að skapa eitthvað allt annað). Það á þó við um útimálun eins og aðra vatnslitun að markmiðið er ekki endurgerð þess veruleika sem við sjáum, heldur túlkun og svo er allt leyfilegt, viðbætur, tilfærslur og fjarstæðukenndustu hagræðingar.

Stundum þarf að grípa augnablikið og vinna hratt, aðrar myndir er hægt að kljást við svo klukkustundum skiptir, ef veður leyfir. Þeir hörðustu, til dæmis tveir vinir mínir fyrir norðan, láta veður ekki á sig bíta og mála úti árið um kring. Ég í mesta lagi dáist að seiglunni en öfunda þá ekki af lífsstílnum.