Háskóli Íslands - pistill án ástæðu

Það góða við blogg er að við þurfum ekki afsökun fyrir því að blogga um hvaðeina sem hugur stendur til hverju sinni.

Þannig að hér er örlítið blogg um Háskóla Íslands. Þessi stóri, svolítið klunnalegi skóli, sem kemst samt allt sem þarf að fara, hefur verið athvarf langflestra þeirra sem farið hafa í háskólanám á Íslandi. Ég er ein þeirra. Eftir stúdentspróf vildi ég óð og uppvæg komast í myndlistarnám og fór í háskólann í leiðinni, bara ,,til að nota prófið". Hafði engar skyldur og því lítið mál að vera í tvöföldu námi. Sumir reka heimili, standa í brauðstriti og kaupa íbúðir og bíla meðan þeir eru í háskólanámi, ég lagði upp með það að þurfa engu að sinna nema náminu og djamminu.Og jafnvel þarf þarf að forgangsraða.

Það var mikil lukka að slysast svona hálfpartinn í háskólann. Þar gat ég sinnt námi sem ég elskaði - eins mikið og ég vildi, bókmenntum og sagnfræði, og hef unnið á þeim grunni ávallt síðan, með gott veganesti, þar til ég söðlaði um fyrir um áratug og sneri mér að tölvunarfræðinni og auðvitað í Háskóla Íslands. Fékk nýtt veganesti þar og enn breiðari grunn til að vinna á.

Þau fög sem ég valdi í HÍ voru kennd á frekar ,,akademískan" hátt sem oft er notað sem andstæða þess praktíska náms sem sumir aðrir skólar leggja áherslu á. Þetta segi ég ekki út í bláinn, vinnufélagar mínir sem hafa verið í háskólum sem hafa meiri tengsl við atvinnulífið en HÍ hefur (yfirleitt), hafa flogið inn í sérhæfð störf sem krefjast ákveðinnar þekkingar. Hin, sem koma úr HÍ, koma með annars konar styrk og þekkingu sem er bæði víðari, óáþreifanlegri og tímalausari. Ég held að flestum sé ljós þessi munur og hann er ekki neikvæður heldur jákvæður. Blanda af þessu er fín fyrir fyrirtækin og stofnanirnar.

Kennararnir við Háskóla Íslands hafa langflestir, þeir sem ég hef kynnst, verið framúrskarandi, og nokkrir eins konar mentorar sem skilja mikið eftir sig. Leiðbeinendur mínir í framhaldsnámi, Ebba Þóra Hvannberg í tölvunarfræði og Jón Guðnason í sagnfræði eru svo sannarlega í þeirra hópi.

Smá kynni af öðrum háskólum og þó aðallega háskólakennurum, sem fela m.a. í sér einn kúrs við enskan háskóla og nokkur erindi eða seminör sem ég hef flutt eða tekið þátt í, hafa verið skemmtileg viðbót við nám og kynni af Háskóla Íslands, fullvissað mig um að margt er þangað að sækja en háskólinn okkar stendur vel fyrir sínu í samanburðinum.

Og ef þið eruð að bíða eftir pólitíska punktinum í þessum pistli, þá er það eiginlega ekki hann sem skiptir máli. Auðvitað hvet ég til að skólinn fái að vaxa og dafna, hvað annað? En það er ekki þess vegna sem ég skrifa þetta. Það þarf ekki alltaf ástæðu til.