Enn með fríið í blóðinu

Mikið er gott að taka sér smá sumarfrí. Þótt ég sé enn á því að sumarfrí á veturna sé það besta sem hægt er að gera til að stytta veturinn og fækka hálkudögunum, þá er líka hressandi að eiga sér smá frí á fallegu sumri. Ferðin til Svíþjóðar og Finnlands var ljúf og góð og við auðvitað ekkert smá heppin með veður. Riging á undan og eftir en ekkert nema blíðan meðan við vorum þarna. Og sumarið hérna fyrir sunnan hefur líka verið svo fínt og gott. Búin að bæta við myndum og á eflaust eftir að tína nokkrar í viðbót inn í albúmið sem merkt er sumrinu 2007. En hér er svona eitthvað til að ylja sér við:

 

 

 

 

 

 

 

 

Ari Siggi og Cilla fyrir utan húsið þeirra á Svartsö

 

 

 

 

 

 

 

 

Siggi smíðaði þetta fína Línu Langsokkshús fyrir stelpurnar þeirra

 

 

 

 

 

 

 

 

Komið að landi í Sveaborg við Helsinki 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jón Ásgeir Sigurðsson

Vaknaði í morgun við það að Ari minn sagði mér að Jón Ásgeir væri dáinn. Þótt ég hafi vitað það í tvo mánuði að hverju dró, þá brá mér samt. Líklega ber maður alltaf einhverja von í brjósti um að öðru vísi fari - þvert á allar líkur og skynsemi. 

Við Jón byrjuðum í sömu vikunni á vormánuðum 1980 að vinna sem blaðamenn á Vikunni og unnum þar bæði í meira en 5 ár, hann hætti haustið 1985 og fór til Ameríku þegar Magga hans fór í framhaldsnám og ég hætti um áramótin. Tíminn á Vikunni var lærdómsríkur og skemmtilegur, við vorum hamingjusamur hópur sem skrifaði um allt sem máli skipti (og ekki) undir mildri en markvissri stjórn Sigurðar Hreiðars. Jón var metnaðarfullur blaðamaður, stofnaði snemma á þessu tímabili lítinn blaðamannaklúbb sem hafði það að markmiði að auka fagmennsku í blaðamennsku. Við hittumst nokkrum sinnum í turnheberginu á Hótel Borg og þegar ég lít yfir umræðuna og þá sem Jón valdi til að koma inn á fyrstu fundina þá sé ég margt af því besta sem prýða má blaðamennsku. Hann hafði byggt upp mikla þekkingu og gagnrýninn hug í námi bæði við Freie í Berlín og í Bandaríkjunum. Við á Vikunni vorum svo lánsöm að vera í sambýli við Blaðamannafélagið fyrstu árin okkar Jóns á Vikunni og ég sá margar hugmyndir sem Jón dreymdi um að fá hrint í framkvæmd verða að veruleika, enda gott fólk í forsvari þar. Blaðamannanámskeið í tölvunotkun, íslensku og notkun skoðanakannana sem blaðaefnis eru meðal þess sem ég tel víst að hafi sprottið af umræðu sem hann átti þátt í. 

Á Vikuárunum gat Jón skrifað um allt sem hann vildi, enda var Vikan þá ásamt Nýju lífi eitt fárra blaða á markaðnum fyrir utan dagblöðin. Kannski var Vikan þá allt í senn: Mannlíf, Ísafold, helgarútgáfa dagblaða og gamla góða Vikan. Jón skrifaði snemma (1983 minnir mig) um tölvuvæðingu, sem þá var varla orðin almenn. Hann var svolítið forspár í aprílgabbi sem hann hafði veg og vanda af, um gervihnattadiska á svölum venjulegra íbúðahúsa. Hann skrifaði um golf og skíðaíþróttina, þar þóttumst við greina áhrif Möggu, sem þá var ungur læknanemi frá Ísafirði og nýja ástin í lífi Jóns. Hvort sem um léttmeti var að ræða eða þyngri þjóðfélagsumræðu, þá skrifaði Jón Ásgeir alltaf áhugaverðar greinar. 

Á Ameríkuárunum var ég svo ljónheppin að fá tækifæri til að heimsækja Jón Ásgeir og Möggu til New Haven haustið 1991. Fyrst var ,,brunch" í fallega húsinu þeirra þar og Jón sýndi mér litla stúdíóið undir stiganum þar sem margar góðar fréttaútsendingar frá Bandaríkjunum áttu uppruna sinn. Svo fórum við ásamt fjölda Íslendinga úr nágrenninu í haustlitaferð upp á fjall i nágrenninu. Hann var líka mikið með okkur í New York þessa haustdaga og ég ætla að leyfa mér að skoða allar myndirnar sem ég á úr þessum draumatúr einhvern tíma þegar ögn lengri tími er liðinn frá þessu sorgarfréttum dagsins, ekki strax. 1994 hittumst við síðan aftur í USA þegar ég var á ferð í Washington og hann kynnti mig fyrir þeirri hlið á borginni sem mér finnst minnisstæðust, bókabúðunum góðu og háskólahverfinu Georgetown. 

Eftir að Jón Ásgeir og Magga fluttu heim aftur lágu leiðirnar saman af og til, Jón var að mínu mati réttur maður á réttum stað hjá ríkisútvarpinu, þar sem hann vann bæði að því að byggja upp fagmannlega fréttaskýringarþætti og að málefnum er vörðuðu starfsfólk RUV. Þar sem ég hef alltaf af og til dottið inn í lausamennsku hjá útvarpinu þá rákumst við saman þar, viljandi og óviljandi. Jón las eitthvað fyrir mig í þáttum sem ég gerði og svo var hægt að lauma sér í kaffi eða mat og spjalla. Það eru heldur ekkert svo óskaplega mörg ár síðan við hættum að halda ,,Vikupartí" - gamli, góði hópurinn frá árunum 1980-1985. Og ég upplifði meira að segja alveg nýja hlið á honum fyrir varla meira en hálfu öðru ári þegar hann kom að kosningaráðgjöf fyrir framboð sem mér var mjög kært. Þar var gengið til sigurs.

Minningarnar um Jón Ásgeir eru margar og allar góðar. Svo vill til að Magga hefur verið lífsförunautur hans nánast alla þá tíð sem ég hef þekkt hann og ég veit hvað hann var stoltur af því að eiga þessa hæfileikaríku konu. Börnin öll voru líka stoltið hans, son missti hann ungan, en hann átti þrátt fyrir það miklu barnaláni að fagna. Ég ætla að leyfa mér að minna mig á að Jón Ásgeir átti gott líf þar sem margir draumar hans rættust. Hann var alltaf að læra, bæði í skóla og lífi sínu, alltaf að miðla af þekkingu sinni og reynslu og hann var alltaf góður vinur. 

 

Fjölskyldusamvera

Þeim fer fækkandi dögunum á árinu sem öll fjölskyldan er saman komin, en þessa dagana njótum við þess þó. Hanna fer innan skamms aftur til Ungverjalands, Óli hefur verið á ferð og flugi eins og við og fer fljótlega í heimsókn til Annie frænku sinnar í Ameríku, þá verðum við aftur þrjú í kotinu. Gaman að hafa nokkra daga saman núna fyrir haustið, þótt þeir séu vissulega erilsamir hjá okkur öllum.

 

 

 

 

 

 

 

Óli eftir erilsama steypuvinnu á háaloftinu

 

 

 

 

 

 

 

Hanna á Jamboree á Englandi ásamt vinum 

 

Myndir frá fallegu sumri

Nú er ég að byrja að tína inn smávegis af myndum frá þessu einstaklega fallega sumri, sem vonandi er nóg eftir af. Sólarlag í sumarbústaðnum og svipmyndir frá Helsinki og sænska skerjagarðinum svona til að byrja með og svo kemur meira eftir því sem ég get og nenni.

 

 

 

 

 

 

 

Blíðan í Borgarfirði

 

 

 

 

 

 

 

Helsinki er full af ummerkjum um Sibelius

 

 

 

 

 

 

 

Á skútunni hans Sigga í skerjagarðinum  

 

Ný skoðanakönnun um utanríkismál Íslendinga

Hlutverk Íslands á alþjóðavettvangi hefur verið mikið til umræðu að undanförnu. Þessi umræða er þörf og góð. Margt ber þar til, viðræður við önnur lönd, ný ríkisstjórn og ákveðin grundvallarumræða sem er að byrja að eiga sér stað um hlutverk Íslendinga á alþjóðavettvangi. Vona að hún verði góð og málefnaleg. Þess vega skellti ég upp nýrri skoðanakönnun um málið. Þeir sem ekki finna valkost við hæfi verða að nýta athugasemdakerfið.

Af fyrri skoðanakönnun er það að segja að fáir höfðu þörf á að tjá sig um hvort þeir væru sáttir eða ósáttir við úrslit í keppninni um fegursta orð íslenskrar tungu - en flestir sem tjáðu sig voru þó sáttir, lengst af 70-80%.  

Gaman á Skögunum ...

Eftir að hafa vaknað í Borgarfirðinum og rennt beina leið á Reykjanesskagann (næstum, heilsaði upp á Óla minn á Álftanesinu fyrst) til að sækja skátann minn, hana Hönnu, var rennt á Skagann með viðkomu í Mosó þar sem Nína systir bættist í hópinn. Ekkert smá skemmtilegt að fara í afmælið hennar Gurríar eins og venjulega, fá stelpuna sína heim og sannfærast um að Nína væri flutt heim. Margt að gerast hjá öllum, en þó líklega viðburðaríkast hjá Nínu þessa stundina, húsnæðismál og vinnumál í hraðri og spennandi þróun, þótt hún hafi bara verið hér í 4-5 daga. Annars var fyndið að koma í Leifsstöð og ganga í flasið á nokkrum tugum ef ekki hundruðum af bláum skátaskyrtum. Aðeins fjölbreyttari flóra fata á hinum Skaganum hjá Gurrí (sjá bloggið hennar Gurríar, linkur til hliðar), og ég skildi Hönnu vel þegar hún ákvað að losa sig við bláu skátaskyrtuna áður en hún fór í afmælið og fara frekar í ,,borgaralegri föt". Annars hefði hún sem sagt vakið aðeins meiri athygli en hentaði þegar maður er orðinn vel ferðalúinn. Núna hinkrar hún eftir að frétta af seinustu skátunum í sveitinni sinni - seinustu flugvélar ættu að lenda um miðnæturskeið.

Fjölskyldan og fríið

Stuttu sumarfríi að ljúka og allt að smella saman í sameiningu fjölskyldunnar. Nína systir flutt heim frá Ameríku, og ég er bjartsýn á að það sé varanlegt, Hanna mín að koma frá skátamótinu mikla á Englandi í dag og Óli okkar enn ófarinn til Ameríku þar sem hann ætlar að heimsækja Anne frænku okkar, dóttur Nínu. Ari að sækja hestana í Borgarfjörðinn en við vorum þar um helgina og erum svo að fara upp á Skaga í afmælið hennar Gurríar fljótlega. Sem sagt æði.

Vændi var á alþingi leitt í lög ...

Ætlaði ekki að trúa mínum eigin eyrum þegar ég heyrði nýjasta framlag Bogomil Font til dægurlagaflórunnar. ,,Vændi var á alþingi leitt í lög" var glaðbeitt viðlag hans í hárbeittum texta í lagi um Gunnar og Geira (þið vitið hverja) og slær jafnvel hittaranum frá í fyrra við: ,,Veðurfræðingar ljúga" sem er næsta meinlaus texti hjá þeim sem hann teflir núna fram. Ég hef reyndar lengi verið eldheitur aðdáandi Bogomils Font og allra annarra alter-ego-a Sigtryggs Baldurssonar, en mér heyrist að í þetta sinn hafi hann tekið eldfimt umræðuefni og sett á dagskrá með sínum hætti og kallað hlutina réttum nöfnum. Þarf að komast yfir textann við fyrsta tækifæri, ef einhver á hann þigg ég hann með þökkum. 

Herleg verslunarmannahelgi í Helsinki og skútusiglingar í sænska skerjagarðinum

Skrapp frá í viku ásamt Ara mínum og hef ekki einu sinni litið á netið á meðan, þótt með smá tilfæringum hefði það átt að vera hægt. Eyddi verslunarmannahelginni á ráðstefnu í Helsinki en ráðstefnuhaldararnir sáu til þess að við vorum einn og hálfan dag af þremur í skoðunarferðum. Frekar vel með okkur farið. Finnst líklegt að ég eigi eftir að segja eitthvað frá þessari ráðstefnu á næstunni hér á blogginu.

Svo var haldið til Sigga vinar okkar í Svíþjóð og Cillu konunnar hans. Þau búa í miðjum sænska skerjagarðinum svo nú erum við búin að sigla nánast linnulaust síðan á mánudaginn, fyrst með Stokkhólmsferjunni í 17 stundir frá Helsinki, þá beint um borð í strætóbát í þrjá og hálfan tíma. Á þriðjudag var það heljar löng skútusigling um skerjagarðinn sem gladdi geð, eina sem vantaði var meiri vindur, svo í búð með 60 ára gamla eikarbátnum hennar Cillu, í gær fórum með í styttri ferð (3-4 tíma) með eikarbátnum en í morgun var gamli vélbáturinn tekinn fram og keyrt á eyjuna þar sem bíllinn er geymdur, og þaðan keyrt upp á land og beint á Arlanda. Lentum fyrir rétt rúmum tveimur tímnum og þegar búin að fara í vinnuna með Ara að heilsa upp á soninn, skreppa í bað og spjalla við Nínu systur, sem er nýflutt heim frá Ameríku, kom hingað í gærmorgun, vonandi til varanlegrar dvalar.

Í kvöld er það heimboð hjá tengdamömmu því Freyr mágur minn sem býr í Barcelona er á landinu og fer á morgun. Fjölskylda á ferð og flugi. 

Frídagur verslunarmanna framundan, þegar allir eiga frí nema verslunarmenn

Frídagur verslunarmanna framundan, þegar allir eiga frí nema verslunarmenn. Mér finnst það alltaf svolítið skrýtið ;-)