Bloggfærslur mánaðarins, október 2007

Ungverjaland

Einn uppáhaldsbrandarinn hans pabba, sem hafði frekar absúrd húmor, var: ,,Ung var ég gefin Njáli, eins og kellingin sagði." (Fyrir ykkur sem efist, þá er brandarinn búinn). Vandamálið fyrir mig var bara að ég vissi aldrei hver þessi Ungverji var. 

Þetta hefur eflaust verið um það bil sem ég var fjögurra ára og ungverskir flóttamenn komu til Íslands. Svo liðu árin og ég hugsaði ekki meira um Ungverjaland en hver annar krakki og unglingur með mikla ferðaþrá. Svo þegar ég var átján eignaðist ég ágæta ungverska vinkonu, Esteru Vechery, sem reyndar var frá Osijek í Vojvodina og tilheyrði ungverska minnihlutanum þar, en Vojvodina var þá sjálfsstjórnarsvæði innan þáverandi Júgóslavíu.  Hún sagði í tíma og ótíma: I'm hungry, I'm angry and I'm Hungarian, sem er svona álíka fyndið og brandarinn hans pabba. 

Þegar ég kom fyrst til Búdapest, 22 ára að aldri, féll ég í stafi yfir heimsborginni miklu, sem mér þótti mun meira til koma en Parísar, sem ég var nýbúin að heimsækja. Þetta var löngu fyrir fall múrsins og á flakki mínu um Austur-Evrópu fannst mér þá mikill munur á fólkinu í Prag og Budapest á þessum tíma. Í Budapest var lítið hægt að merkja að fólk fyndi sig kúgað og bælt, sem aftur á móti var sláandi tilfinning í Prag, sex árum eftir ,,Vorið í Prag".

Síðan múrinn féll hef ég komið bæði til Budapest og Debrecen, sem er næststærsta borgin, austarlega í landinu og státar af allmörgum erlendum stúdentum, þeirra á meðal fáeinum tugum Íslendinga, sem flestir eru að læra læknisfræði. Þangað er ég að fara á þriðjudaginn að heilsa upp á hana dóttur mína sem er í þessum ágæta stúdentahópi, hlakka mikið til. Debrecen er afskaplega falleg miðevrópsk borg, hefur yfir sér þokka rótgróinna smáborga, í bland við bjartsýna neyslugleði. Verðlagið ennþá gott og veðrið enn betra, nema rétt yfir blá vetrarmánuðina. Samkvæmt veðurspánni verður hitinn á næstunni 14-19 gráður á daginn og sól flesta daga, en fer niður í 3-7 gráður á nóttunni. Og svo verður auðvitað mest gaman að heilsa upp á dótturina, en við ætlum líka að vera duglegar að læra/vinna í bland við skemmtunina. 


Skemmtileg ferð FONÁ (Fugla- og náttúruverndarfélags Álftaness) út í Rana í himnesku veðri - en ,,veðurfræðingar ljúga"

Hér á Álftanesi eru mörg skemmtileg félög og eitt þeirra er FONÁ (Fugla- og náttúruverndarfélag Álftaness. Félagið stendur meðal annars fyrir gönguferðum um falleg svæði hér á nesinu, og ein slík var farin í dag, út í Rana, sem er sá hluti Bessastaðaness sem næstur er Garðabæ og Kópavogi. Mér er stundum kippt með í slíkar ferðir til að miðla sögufróðleik um nesið á vegum ýmissa félaga og gönguklúbba. Það tryggir mér ýmsa skemmtilega göngutúra árið um kring. Hóparnir eru misstórir en allar þessar ferðir eru hver annarri skemmtilegri og ferðin í dag var líklega sú fyrsta sem ég fór að hluta til á slóðir sem ég hef ekki áður gengið hér á nesinu, það er ysta leiðin út í Rana var mér gersamlega ný gönguleið. Margar álftir á leiðinni, þær hafa verið ábendandi á túnum og tjörnum hér að undanförnu, enda er þetta Álftanes. Þarna trítluðum við á milli hesta sveitunga okkar, sem voru í haustbeit og væntu mikils af okkur. Svolítið aðgangsharðir, en það var bara krydd í tilveruna. Við skoðuðum Skothús sem er hæsti punktur hins viðfeðma Bessastaðaness og gengum síðan seinasta spottann út í Rana í fjörunni og vorum þá komin ótrúlega nálægt Sjálandi í Garðabæ, Arnarnesi og Kópavoginum. Á myndinni er raninn eins og smá fingur sem bendir að Eskinesi og myndar um leið ós á Lambhúsatjörn, sem er nokkurn veginn fyrir miðju að neðan á myndinni. Þarna eru mýrar og móar, fallegar íssorfnar klappir og fjörur, mismunandi greiðar yfirferðar. Víkin við Ranann heitir Músavík en við fórum upp á land aftur áður en við komum í hana, enda greiðfærast þá leiðina til baka. Takk, FONÁ fyrir að drífa mig í þessa skemmtilegu ferð. 

 

 

 

 

 

 

 

Veðurspáin var hins vegar frekar uggvænleg og allir pollagallar með meiru dregnir upp, þótt ekki væri hægt að finna allt til sem heppilegt hefði verið. En hvað sagði ekki skáldið: Veðurfræðingar ljúga! ... og það var rétt í dag. Við fengum ekki dropa á okkur þrátt fyrir úrhellisspá, heldur þvert á móti sólarglennu og indælis veður alla leið. Ég er reyndar mikill aðdáandi veðurfræðinga og veðurfregna, en í þetta sinn stóðust þessi brigslyrði, sem betur fer, og veðrið var gott, en eflaust hafa einhverjir tekið mark á spánni og hætt við ferðina, fyrir utan alla þá sem tóku kirkjukaffið framyfir. Það er alltaf vinsælt. En við göngugarparnir vorum brosandi hringinn eftir ferðina þar sem við mættum prúðbúnum kirkjugestum á hlaðinu á Bessastöðum við í polla/göngugöllunum og þeir í sparifötunum. Allir vonandi jafn uppnumdir og við eftir stefnumót við náttúru og sögu nessins okkar. 


 

 


Úr sparifötunum í hettupeysuna ...

Vinnan hefur mikil áhrif á daglegt líf okkar flestra. Eitt af því sem vinnan stýrir er í hvernig fötum hver og einn er stærstan hluta vikunnar. Ég var í blaðamennsku á meðan blaðamönnum leyfðist að klæðast frekar kæruleysislega. Á lausamennskuárunum fyrri (1985-1989) var frelsið lengst af jafnvel enn meira, en svo tók pólitíkin við, sex ár í pilsi. Aftur komu fimm ár í lausamennsku og sagnfræðirannsóknum og nánast fullkomið frelsi. Árið á Læknablaðinu var ekki íþyngjandi og svo fór ég í hugbúnaðarbransann og þar fann ég mig jafnvel enn betur en í lausamennskunni, það er að segja í hettupeysunni, svörtu buxunum og misvilltum skóm. Dyggir lesendur bloggsins míns vita að ég á ótrúlegt úrval af bleikum skóm (strigaskó, ökklaskó, jafnvel bleika gönguskó!) og ég notaði þá æði marga á þessum indælu hettupeysuárum. Svo fór ég í annað hlutverk innan hugbúnaðargeirans og snöggtum meiri samskipti við viðskiptavinina og það var ekki að sökum að spyrja, snúin aftur í jakkana, að vísu ögn frjálsari en á pilsárunum, ég á einn knallbleikan til dæmis, sem virkar vel. En ah, núna er ég sem sagt hætt í þessu hlutverki, lausamennskan tekur við og blessaðar hettupeysurnar hafa tekið við. Nokkrar bæst í hópinn því ég hef augljóslega trúað á líf eftir vinnu, en mikið er þetta nú notalegt. Í gær var fyrri ,,síðasti" vinnudagurinn minn í sparifatavinnunni minni og á mánudag held ég bara að ég mæti í hettupeysunni, því formlega hef ég lokið störfum en tók að mér eitt smáverkefni sem ég ætla að vinna fyrir gömlu vinnuna mína á mánudag eftir skóla. 

Dagur borgarstjórnar og borgarstjórn Dags, Svandísar, Margrétar, Björns og okkar allra hinna

Þetta hefur verið spennandi dagur í þjóðmálum, því borgarmálin eru mál allrar þjóðarinnar, þetta er höfuðborgin okkar allra. Mál undanfarinna daga varða okkur öll. Ég óska nýju borgarstjórninni farsældar og friðs til að finna góða lausn á REI málinu furðulega. Það var frá upphafi ljóst að þarna var á ferðinni mál sem átti að keyra í gegn, þagga niður, humma af sér ... og það tókst ekki. Allir sem tóku þátt í umræðunni stóðu vaktina og þess vegna tókst ekki að þagga, humma, keyra í gegn og gleyma. Þvert á móti knúði aðhald almennings og skörugleg framganga Svandísar fram meiri breytingar en nokkurn óraði fyrir í upphafi. Og næstu skref í þessu tiltekna máli verða forvitnileg. Málefnalega eru meirihlutaflokkarnir eðlilegir samstarfsaðilar og vænlegir til góðra verka. Misspennandi að mínu mati, en ég vona sannarlega að þarna sé stofnað til góðs samstarfs um öll verk og það merkir meðal annars að halda verður í skefjum þeim öflum sem hugsanlega eru innan sumra flokkanna að reka einkavinavæðingu. Ég veit ekki betur en faðir Svandísar hafi komið orðinu einkavinavæðing út í samfélagið og ég vona að hún gæði þetta orð merkingu með þeim hætti að vinna öflugar en áður hefur þekkst að því að útrýma henni.

Ekki öll kurl komin til grafar

Sé frétt Morgunblaðsins rétt, og margt bendir til þess allt síðan í gær, þá mun verða mikið að gera hjá nýjum meirihluta að stilla saman strengi. Í gær var mörgum spurningum ósvarað, í dag eru þær eflaust fleiri. Nú reiðum við vinstri græn okkur á staðfestu og skynsemi Svandísar Svavarsdóttur.
mbl.is Nýr meirihluti myndaður í borgarstjórn
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flakkað milli lífa án þess að yfirgefa eitt ...

Eyddi deginum í að undirbúa og halda fund í Sandgerði. Nú er lokaátakið hafið, sem felst í því að koma út bókinni minni um Sandgerði, bók sem ég lauk við í janúar 2001. Eftir næstum sjö ár í vinnu við hugbúnaðargerð er ég búin að ákveða að vera sagnfræðingur næstu eitt eða tvö árin alla vega. Hætti í vikulokin hjá Eskli, sem áður hét INNN, en hef dregið að tilkynna það á opinbera blogginu mínu, ekki síst þar sem mér fannst að allir viðskiptavinirnir sem ég hef séð um verkefnisstjórn fyrir ættu að fá að vita af þessu fyrst. Þótt ég eigi eftir að sakna góðra vinnufélaga og vina í þeim fyrirtækjum sem ég hef unnið fyrir, þá efast ég ekki andartak um að ég sé að stíga rétt skref á þessari stundu. 

Það var óskaplega hressandi að hitta ritnefndina í Sandgerði og fara yfir seinustu handtökin áður en við komum bókinni út. Ég sé líka fram á tíma til að sinna náminu þegar ég hætti í núverandi starfi, sem hefur reyndar verið 69% seinustu 6 vikurnar, sem reyndist ekki nógu mikill niðurskurður og þar að auki tókst mér aldrei að standa við að vinna bara 69%, hlaupandi í tölvuna að svara vinnupósti milli tíma uppi í háskóla.

Fyndið að núna þegar ég er að klára mastersnám í tölvunarfræði skuli ég snúa til baka í sagnfræðina, en þar hef ég álíka grunn, annan master, undir dulnefninu cand. mag. sem sagt 60 eininga nám eftir B.A. prófið og stóra ritgerð. Ári eftir að ég kláraði var námið endurskírt án breytinga og er núna kallað meistaranám. 

Framtíðardraumarnir mínir í tölvunarfræðinni eru nokkuð villtir og ég er staðráðin í því að vinna bæði í sagnfræðinni og tölvunarfræðinni í framtíðinni, auk þess sem ég sakna blaðamennskunnar stundum líka. Það eru svo margar hugmyndir og svo margt sem mig langar að gera og fram til þessa hef ég reyndar verið svo lánsöm að hrinda meiri hluta hugmynda minna í framkvæmd, auk ýmissa annarra hluta sem aldrei hvarflaði að mér að ég myndi taka þátt í. Það er gaman að flakka svona á milli lífa, án þess að yfirgefa nokkurt þeirra ...  


Stríð og friður í Reykjavík

Stríðið undanfarna daga í kringum REI hefur verið undarleg uppákoma og einhvern veginn finnst mér að sú saga sé ekki fullsögð enn, þótt viðburðarrík sé. Tilurð sögunnar er auðvitað sorglegt dæmi um blindu í kjölfar valds. Helga spyr í fróðlegum pistli í fyrri umræðu um sama efni hér á síðunni hvort vald spilli - hugleiðingar hennar standa fyrir sínu og ekki þarf vitnanna við, oft er hún einmitt fylgifiskur valdsins, spillingin. 

Þess vegna er mannbætandi að sjá að ekki nota allir vald sitt á sama hátt. Seint verður því neitað að Yoko Ono og John Lennon voru meðal valdamestu persóna listaheimsins meðan þeirra beggja naut við. Auðvitað gengu þau gengum hæðir og lægðir, en það verður ekki af þeim skafið að þau hafa verið meðal öflugustu talsmanna friðar í heiminum. Yoko hefur haldið merkinu á lofti og ég þarf ekki að rekja hvers vegna augun beinast nú að henni hér á Íslandi. Sá súluna fallegu úr Reykjavík um helgina, en þá var greinilega prufukeyrsla í gangi, en þarf eflaust að fara í smá útúrdúr úr ljósamenguninni í götunni minni hér á Álftanesi til þess að upplifa hana núna á eftir. Hlakka til. Það pirraði mig ekki einu sinni að sjá Vilhjálm borgarstjóra í öðru hlutverki í kvöld en undanfarna daga, hann er vissulega gerandi í því stríði sem stendur í borginni út af REI en hann fékk að taka þátt í merkilegri friðarhátíð í kvöld og þökk sé listakonunni Yoko Ono fyrir að framkvæma þennan fallega draum hér á heimaslóð okkar Íslendinga. Mig grunar að þessi fallega gjöf muni hafa dýpri áhrif á umhverfið en okkur grunaði þegar þessi hugmynd kom fyrst til tals.  


Fylgjumst með, hlustum grannt

Orkumálin og atburðarásin í dag leggur þá ábyrgð á herðar almennings að fylgjast grannt með málinu. Enn er framvindan ný og skoðanir skiptar, en sumt af því sem fréttir greina frá er nú þegar með ólíkindum. Fylgjmst með. 

Útrás og einka(vina)væðing

Fylgist í forundran með umræðunni um sameiningu ,,grænu" orkufyrirtækjanna, þar sem mikið er um þversagnir og furðufréttir. Kemur ekki á óvart að fulltrúar Vinstri grænna eru einir án þversagna að gagnrýna þennan gjörning og Framsóknarmenn virðast einir fagna án efasemda. Sé það rétt að Sjálfstæðismenn séu klofnir í borgarstjórn þá sætir það tíðindum, þótt forsaga Línu.net sé svo sem ávísun á einmitt það. Augljóslega á ýmislegt eftir að koma upp á yfirborðið áður en þessi umræða er til lykta leidd, en það sem mér finnst mikilvægt á þessu stigi er að almannafé verði ekki stefnt í áhætturekstur, að tækifærið verði ekki notað til að hygla enn og aftur einkavinum með almannafé (þetta virðist því miður vera orðinn hlutur) og að auðlindir þjóðarinnar verði ekki einka(vina)væddar, því þegar heyrast raddir um að þetta sé svo spilltur gjörningur að það sé bara eins gott að einkavæða orkufyrirtækin. Málið á ekki að snúast um þetta síðastnefnda, heldur útrás með áhættufé á erlendum vettvangi, en þó líður varla korter áður en sá söngur er kominn af stað.  


Væntingar

Er það ímyndun í mér eða liggja miklar væntingar í loftinu? Mér finnst samfélagið vera í mikilli gerjun og eins er tilvera mín og margra mér nákominna full af breytingum og spennandi hugmyndum. Best að taka dæmi, fyrst á því sem ég heyri utan að mér í samfélaginu:

Tekjuafgangur ríkissjóðs (vegna þenslutekna): Er mögulegt að nú muni fjölmennar kvennastéttir krefjast síns hluta af launaskriðinu í samfélaginu, og takast það?

Rafmagnsbílar með blönduðum eldsneytismöguleikum: Einn af 82 eða 84 í heiminum býr á  Akureyri. Getur verið að gott fordæmi þaðan smiti út frá sér til fleiri landa - mun það duga til að þessi tækni verði þróuð áfram?

Umhverfisvitundarvakning. Mér finnst ég finna þetta alls staðar, er þetta eitthvert Pollýönnukast eða heyrið þið þetta líka? 

Menning með jákvæðum áherslum: Kvikmyndir um og eftir Íslendinga blómstra og sigra hér og þar, aðallega þar ...

Kvennalistakonurnar: Eru að gera svo margt forvitnilegt og skemmtilegt, Kristín Ástgeirs, Sirrý Dúna, Sigga Lillý og margar fleiri, allar í nýjum og spennandi hlutverkum ...

... og á persónulegri nótum:  

Gurrí að rokka á Vikunni ...  

... breytingar í eigin tilveru sem ég segi betur frá þegar mál skýrast betur, alla vega þá hillir undir útkomu Sandgerðissögunnar minnar og námslok í æsispennandi námsmaraþoni.  

Menningarbindindi í rénum á þessum bæ, mikið rosalega er það gaman.  


« Fyrri síða

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband